AIM-9 Sidewinder
_copy.jpg) AIM-9L | |
| Tipe | Kortafstand lug-tot-lug-missiel |
|---|---|
| Oorsprong |  Verenigde State |
| Diensgeskiedenis | |
| In gebruik | 1956–hede |
| Produksiegeskiedenis | |
| Vervaardiger | Raytheon Company[1] Ford Aerospace Loral Corp. |
| Koste per eenheid | VS$ 603 817[2] (AIM-9X Blk II FY15). VS$ 472 000[3] (AIM-9X FY 2019) |
| Vervaardig | 1953-hede |
| Spesifikasie | |
| Massa | 85,3 kg[1] |
| Lengte | 3,02 m[1] |
| Diameter | 127,0 mm[1] |
| Vulsel | WDU-17/B ringvormige ontploffingsvrag[1] |
| Vulmassa | 9,4 kg[1] |
Ontstekings- meganisme |
IR nabyheidsontsteker |
Operasionele bereik |
1,0 tot 35,4 km |
| Vlerkwydte | 279,4 mm |
| Snelheid | Mach 2,5+[1] |
| Leistelsel | Infrarooi teikensoek (meste modelle) semi-aktiewe radarverbinding (AIM-9C) |
| Lanseerplatform | Vliegtuie, vlootvaartuie, vaste lanseerders en grondvoertuie |
Die AIM-9 Sidewinder is 'n lug-tot-lug-missiel, 'n vuurpyl wat ontwerp is om vanaf een vliegtuig ander vliegtuie neer te skiet. Die AIM-9 Sidewinder is supersonies. Daar is 10 weergawes van die missiel en dit is een van die mees gebruikte wapens van die Amerikaanse Lugmag. Die Sidewinder is sedert 1959 in gebruik en die AIM-9 is 'n verbeterde weergawe daarvan.
Werking[wysig | wysig bron]
Die AIM-9 Sidewinder is 'n aansluitmissiel wat sy doelwitte soek met behulp van die hitte wat die teiken uitstraal. Omdat die son en die grond ook bronne van hitte is, is die missiel nie altyd ewe effektief nie. Hulle is ook vatbaar vir sogenaamde flares, magnesiumfakkels wat in 'n kort tyd baie hitte uitstraal en daardeur die missiel weglei van sy teiken.
Vooraan die missiel is 'n hittesoekende sensor wat die hitte van die teiken opspoor. Daaragter is die plofbare lading van gewoonlik 9.8 kg en agter dit is die vastebrandstofmotor.
Die missiel rig homself, dit wil sê as die missiel nog onder die vlerk van die vliegtuig sit, soek dit self sy teikens op. As die missiel 'n teiken gevind het, stuur dit outomaties 'n boodskap na die vlieënier wat dan die vuurknoppie kan druk om die missiel af te vuur vanaf die vegvliegtuig.
Galery[wysig | wysig bron]
-
AIM-9B -
AIM-9D -
AIM-9E -
AIM-9J -
AIM-9M -
AIM-9P
Spesifikasies[wysig | wysig bron]
- Hooffunksie: Lug-tot-lugmissiel
- Motor: Hercules en Bermite Mk 36 Mod 71, 8 vaste vuurpylmotor
- Spoed: Mach 2.5
- Bereik: 16 tot 30 km (afhangend van die hoogte)
- Lengte: 2.87 meter
- Wydte: 0.13 meter
- Spanwydte: 0.63 meter
- Plofstof: Skrapnelgranaat
- 12.5 kg plofstof vir die AIM-9H
- 9.8 kg plofstof vir die AIM-9L/M
- Massa: 85.5 kg
- Rigstelsel: infrarooi doelsoekende kop
- Bekendstelling: 1956 (AIM-1 sidewinder)
- Koste: VS$84 000
Die missiel kan onder verskillende vegvliegtuie gehang word, soos die General Dynamics F-16 Fighting Falcon en die F/A-18 Hornet, maar dit pas ook op bomwerpers soos die B-52 Stratofortress.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Sea Power (Januarie 2006). Wittman, Amy; Atkinson, Peter; Burgess, Rick (reds.). "Air-to-Air Missiles". 49 (1). Arlington, Virginia: Navy League of the United States: 95–96. ISSN 0199-1337.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(hulp) - ↑ "GAO-15-342SP DEFENSE ACQUISITIONS Assessments of Selected Weapon Programs" (PDF). US Government Accountability Office. Maart 2015. p. 61. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 24 September 2015. Besoek op 15 Julie 2015.
- ↑ "Here Is What Each Of The Pentagon's Air-Launched Missiles And Bombs Actually Cost". Besoek op 15 Februarie 2020.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie AIM-9 Sidewinder.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal. |
