APEC

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die APEC (Engels: Asia-Pacific Economic Cooperation; letterlik: "Asië-Pasifiese Ekonomiese Koöperasie") is 'n samesluiting van 21 ekonomieë wat aan die Stille Oseaan grens en vir vryhandel in die Asiaties-Stille Oseaan-streek beywer.[1] Die organisasie is op 6–7 November 1989 in die Australiese hoofstad Canberra op inisiatief van Australië, Japan en die Verenigde State saam met nege verdere lande gestig. Die hoofkantoor is in Singapoer geleë en die amptelike taal is Engels. Byna die helfte van die wêreldbevolking bly in die 21 APEC-lande. Die ekonomiese gebied verteenwoordig meer as die helfte van die wêreldwye ekonomiese uitset en is een van die vinnigste groeiende ekonomiese streke in die wêreld.

Lidlande[wysig | wysig bron]

Die APEC het tans 21 lede, insluitende die meeste lande langs die Stille Oseaan se kus, maar die kriterium vir lidmaatskap is 'n onafhanklike ekonomie in plaas van 'n onafhanklike land. Die organisasie praat dus van lid-ekonomieë in plaas van lidlande. As gevolg hiervan is die deur die Volksrepubliek China ('n lid op sy eie reg) opgeëiste eiland Taiwan met die Republiek China onder die naam Chinese Taipei lid van die organisasie, maar ook die Britse kolonie Hongkong wat nou 'n spesiale administratiewe streek van die Volksrepubliek China is. Al die klein eilandnasies van Melanesië, Mikronesië en Polinesië met hul klein ekonomieë is egter nie lede van die APEC nie, maar word deur die Pasifiese Eilandforum verteenwoordig. 'n Ander belangrike vennootorganisasie is ASEAN, waarvan die meeste lidlande ook lede van die APEC is, behalwe vir Kambodja, Laos en Mianmar. Die Sentraal-Amerikaanse lande Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras en Panama asook die Suid-Amerikaanse lande Colombia en Ecuador is egter nie lede van die APEC nie.

Lidlande van die APEC
Moontlike uitbreiding van die APEC:

   Huidige lede

   Belangstelling in lidmaatskap aangekondig

Lid-ekonomie(ë) Naam gebruik deur APEC Datum van aansluiting BBP (PPP) in 2017
(Miljoen Int$)
Vlag van Australië Australië Australia November 1989 1 235 297
Vlag van Broenei Broenei Brunei Darussalam November 1989 32 958
Vlag van Kanada Kanada Canada November 1989 1 763 785
Vlag van Indonesië Indonesië Indonesia November 1989 3 242 966
Vlag van Japan Japan Japan November 1989 5 405 072
Vlag van Suid-Korea Suid-Korea Republic of Korea November 1989 2 026 651
Vlag van Maleisië Maleisië Malaysia November 1989 926 081
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland New Zealand November 1989 185 748
Vlag van Filippyne Filippyne The Philippines November 1989 874 518
Vlag van Singapoer Singapoer Singapore November 1989 513 744
Vlag van Thailand Thailand Thailand November 1989 1 228 941
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State The United States November 1989 19 362 129
Vlag van Republiek van China Republiek van China Chinese Taipei November 1991 1 175 308
Vlag van Hongkong Hongkong Hongkong, China November 1991 453 019
Vlag van die Volksrepubliek China Volksrepubliek China People's Republic of China November 1991 23 122 027
Vlag van Meksiko Meksiko Mexico November 1993 2 406 087
Vlag van Papoea-Nieu-Guinee Papoea-Nieu-Guinee Papua New Guinea November 1993 30 839
Vlag van Chili Chili Chile November 1994 452 095
Vlag van Peru Peru Peru November 1998 424 639
Vlag van Rusland Rusland Russia November 1998 4 000 096
Vlag van Viëtnam Viëtnam Viet Nam November 1998 643 902

Spitsberade[wysig | wysig bron]

Jaar # Datums Land Stad Gasheerleier
1989 1ste 6–7 November Vlag van Australië Australië Canberra Eerste Minister Bob Hawke
1990 2de 29–31 Julie Vlag van Singapoer Singapoer Singapoer Eerste Minister Goh Chok Tong
1991 3de 12–14 November Vlag van Suid-Korea Suid-Korea Seoel President Roh Tae-woo
1992 4de 10–11 September Vlag van Thailand Thailand Bangkok Eerste Minister Chuan Leekpai
1993 5de 19–20 November Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Blake-eiland President Bill Clinton
1994 6de 15–16 November Vlag van Indonesië Indonesië Bogor President Suharto
1995 7de 18–19 November Vlag van Japan Japan Osaka Eerste Minister Tomiichi Murayama
1996 8ste 24–25 November Vlag van Filippyne Filippyne Subic President Fidel Ramos
1997 9de 24–25 November Vlag van Kanada Kanada Vancouver Eerste Minister Jean Chrétien
1998 10de 17–18 November Vlag van Maleisië Maleisië Kuala Lumpur Eerste Minister Mahathir Mohamad
1999 11de 12–13 September Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Auckland Eerste Minister Jenny Shipley
2000 12de 15–16 November Vlag van Broenei Broenei Bandar Seri Begawan Sultan Hassanal Bolkiah
2001 13de 20–21 Oktober Vlag van die Volksrepubliek China Volksrepubliek China Sjanghai President Jiang Zemin
2002 14de 26–27 Oktober Vlag van Meksiko Meksiko Los Cabos President Vicente Fox
2003 15de 20–21 Oktober Vlag van Thailand Thailand Bangkok Eerste Minister Thaksin Shinawatra
2004 16de 20–21 November Vlag van Chili Chili Santiago de Chile President Ricardo Lagos
2005 17de 18–19 November Vlag van Suid-Korea Suid-Korea Busan President Roh Moo-hyun
2006 18de 18–19 November Vlag van Viëtnam Viëtnam Hanoi President Nguyễn Minh Triết
2007 19de 8–9 September Vlag van Australië Australië Sydney Eerste Minister John Howard
2008 20ste 22–23 November Vlag van Peru Peru Lima President Alan Garcia Perez
2009 21ste 14–15 November Vlag van Singapoer Singapoer Singapoer Eerste Minister Lee Hsien Loong
2010 22ste 13–14 November Vlag van Japan Japan Jokohama Eerste Minister Naoto Kan
2011 23ste 12–13 November Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Honolulu President Barack Obama
2012 24ste 9–10 September Vlag van Rusland Rusland Wladiwostok President Wladimir Poetin
2013 25ste 5–7 Oktober Vlag van Indonesië Indonesië Bali President Susilo Bambang Yudhoyono
2014 26ste 10–11 November Vlag van die Volksrepubliek China Volksrepubliek China Beijing President Xi Jinping
2015 27ste 18–19 November Vlag van Filippyne Filippyne Pasay President Benigno Aquino III
2016 28ste 19–20 November Vlag van Peru Peru Lima President Pedro Pablo Kuczynski
2017 29ste 10–11 November Vlag van Viëtnam Viëtnam Da Nang President Trần Đại Quang
2018 30ste 18 November Vlag van Papoea-Nieu-Guinee Papoea-Nieu-Guinee Port Moresby Eerste Minister Peter O'Neill
2019 31ste 6–17 November (gekanselleer) Vlag van Chili Chili Santiago President Sebastián Piñera
2020 32ste n.v.t. Vlag van Maleisië Maleisië n.v.t. Eerste Minister Muhyiddin Yassin
2021 33ste n.v.t. Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Auckland n.v.t.
2022 34ste n.v.t. Vlag van Thailand Thailand n.v.t. n.v.t.
2023 35ste n.v.t. Vlag van Meksiko Meksiko n.v.t. President Andrés Manuel López Obrador
2024 36ste n.v.t. Vlag van Broenei Broenei n.v.t. n.v.t.
2025 37ste n.v.t. Vlag van Suid-Korea Suid-Korea n.v.t. n.v.t.

Die APEC se spitsberade is bekend vir hul aansluitende groepfoto van al die deelnemende staats- en regeringshoofde in tradisionele klere van die gasheerland.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. (en) "Member Economies". APEC. Besoek op 8 Julie 2018.

Verdere leeswerk[wysig | wysig bron]

  • (en) Fazzone, Patrick B. (2012). "The Trans-Pacific Partnership—Towards a Free Trade Agreement of Asia Pacific?". Georgetown Journal of International Law. 43 (3): 695–743. ISSN 1550-5200.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]