Adam

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie artikel handel oor die Bybelse persoon. Vir ander gebruike, sien Adam (dubbelsinnig).
Adam
Detail van Michelangelo se fresko Skepping van Adam in die Sikstynse Kapel
GeboreGeskape op die 6de dag
Sterfca. 930 ná die skepping van die wêreld
EggenootBybels: Eva
Buite-Bybels: Eva volg op Lilith
KindersBybels: Kain, Abel en Seth (drie seuns)
Buite-Bybels: Awan, Azura, en Luluwa of Aclima (drie dogters)
Adam

Adam betree die Tuin van Eden
Die Patriarg
Vereer in Judaïsme, Christendom, Islam, Baha’i-geloof
Feesdag 24 Desember – Rooms-Katolieke Kerk
Beskermheilige Tuiniers en kleremakers

Adam (Hebreeus: אָדָם, ʾĀḏām; Arabies: آدَم, ʾĀdam; Grieks: Ἀδάμ, Adám; Latyn: Adam) is 'n persoon in Beresjiet/Genesis van die Hebreeuse Bybel en in die skeppingsverhaal in die Koran.[1] Volgens die skeppingsverhaal[2] van die Abrahamitiese gelowe was hy die eerste mens. In beide Beresjiet/Genesis en Koran word Adam en sy vrou uit 'n Tuin van Eden verban, nadat hulle die vrug van 'n deur God (JHWH/Allah) verbode boom geëet het.[3] Baie name verskil egter, net soos die volgorde van gebeure, die gevolge van hierdie ongehoorsaamheid en Adam se latere biografie.

Baie vorms van Kreasionisme en Bybelse literalisme beskou Adam as 'n historiese persoon. Wetenskaplike bewyse ondersteun nie die idee dat die hele menslike bevolking van 'n enkele man afstam nie.[verwysing benodig]

Die woord adam word in die Bybel ook as 'n voornaamwoord gebruik, individueel as "'n mens" en in 'n kollektiewe sin as "die mensdom".[4] Die Bybelse Adam (mens, mensdom) is geskape deur adamah (die aarde), en Beresjiet/Genesis 1–8 beskryf 'n aansienlike stuk van die band tussen hulle, want Adam is deur sy ongehoorsaamheid van die aarde vervreem.[5]

Volgens antieke tradisies beskou die Rooms-Katolieke Kerk Adam saam met Eva as heilige.[6] Die tradisionele liturgiese fees van die heiliges Adam en Eva word sedert die Middeleeue in baie Europese lande soos Duitsland, Estland, Hongarye, Litaue en die Skandinawiese lande op 24 Desember gehou.

Etimologie[wysig | wysig bron]

Die woord "Adam" (Hebreeus: אָדָם, ādām), wat in die skeppingsverhaal as 'n eienaam gebruik word, beteken "mens" (in teenstelling tot ander wesens, veral diere). As gevolg van die skepping word na die verwante woord Adamah (Hebreeus: אֲדָמָה, ădāmāh "aarde", grond") verwys.[7]

Die naam "Eva" (Hebreeus: חַוָּה, ḥawwāh of cḥawwah; [ħaˈva] of [χaˈva]) hou verband met die werkwoord חיה chajah ("leef", "lewendig bly") en beteken dus "die geanimeerde".[8] Na hierdie naam word in die Hebreeuse Bybel net twee keer verwys, naamlik in Beresjiet/Genesis 3,20 en 4,1. Voorheen word na haar net as "vou van Adam" verwys. Die Hebreeuse woorde vir vrou (אִשָּׁה, iššāh) en man (איִשׁ, īš) lyk amper dieselfde, hoewel hulle nie met mekaar verwant is nie. Dit is egter 'n woordspeling: Soos die mens (ādām) uit die aarde (ădāmāh) geskape is, is die vrou (iššāh) uit die man (īš) geskape.

In die Septuagint word die naam Adam as 'n eienaam αδαμ adam gebruik, terwyl die naam van Eva met Ζωἠ Zoë "lewe" vertaal word. In die Nuwe Testament, wat net twee keer na Eva verwys (2 Korintiërs 11,3 en 1 Timoteus 2,13), word Eva se naam met die Griekse Εὕα Heúa weergegee. In die Middeleeuse Biblia Vulgata is haar naam Hava, Heva of later Eva.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Koran 3:59
  2. Womack 2005, p. 81
  3. (en) Behbūdī, Muhammad Bāqir (1997). The Quran: A New Interpretation. Psychology Press. p. 87. ISBN 978-0-7007-0407-1.
  4. Hendel 2000, p. 18.
  5. Hendel 2000, p. 19.
  6. (en) Steve Ray, "St[s]. Adam and Eve, St. Abraham, St. Moses – Did You Know Some Old Testament People Are Saints?", https://www.catholicconvert.com/blog/2019/01/16/st-adam-eve-st-abraham-st-moses-did-you-know-some-old-testament-people-are-saints/ Geargiveer 21 Julie 2019 op Wayback Machine; confer Catechism of the Catholic Church, 61.
  7. (de) Wilhelm Gesenius: Hebräisches und Aramäisches Handwörterbuch über das Alte Testament. Uitgereik deur Herbert Donner. 18de uitgawe. Springer, Berlyn/Heidelberg 1995, bl. 10/11.
  8. (de) Wilhelm Gesenius: Hebräisches und Aramäisches Handwörterbuch über das Alte Testament. Uitgereik deur Herbert Donner. 18de uitgawe. Springer, Berlyn/Heidelberg 1995, bl. 217–226.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Profete van Islam, soos in die Koran genoem.
ʾĀdam Iederies Nūḥ Hüd Salih Ibrāhīm Loet Ismāʿīl Iṣḥāq Yāqub Yūsuf Ajjoeb
آدم ادريس نوح هود صالح إبراهيم لوط اسمعيل اسحاق يعقوب يوسف أيوب
Adam Henog Noag Eber Selag Abraham Lot Ismael Isak Jakob Josef Job

Suayb Mūsa Haroen Dhoelkifl Dawud Süleyman Iljas Al-Yasa Yunus Zakarija Jahja ʿĪsā Mohammed
شعيب موسى هارون ذو الكفل داود سليمان إلياس اليسع يونس زكريا يحيى عيسى
Mohammed
Mohammed
Jetro Moses Aäron Esegiël Dawid Salomo Elija Elisa Jona Sagaria Johannes Jesus