Albert Lintvelt

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Albert Lintvelt (16 April 1940, Grabouw –†20 Maart 2004, Simonstad) was 'n Suid-Afrikaanse argitek en skrywer, wat grootliks bekend is vir sy kortverhale. Hy sterf tragies wanneer hy die slagoffer van 'n moord deur sy tuinier in 2004 word.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Lintvelt was 'n vennoot by Jan van Wijk & Vennote, wat die Kingsway-kampus van Universiteit van Johannesburg (die destydse RAU) ontwerp het.

Herkoms en vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Albert Jacobus Lintvelt is op 16 April 1940 op Grabouw gebore. Hy word groot op Ceres en Touwsrivier. Hy studeer aan die Paul Roos Gimnasium op Stellenbosch, waarna hy hom as argitek bekwaam.

Loopbaan as argitek en skrywer[wysig | wysig bron]

Hy word vennoot by die argiteksfirma Jan van Wijk en Vennote in die teenswoordige Gauteng, waar hy onder meer die Sanlam-ouditorium by die Randse Afrikaanse Universiteit (tans Universiteit van Johannesburg) ontwerp.

Ná sy aftrede trek hy na Kaapstad en word senior lektor in argitektuurtegnologie en boukunde aan die Kaapse Technikon. Hier is hy ook besonder aktief in amateurtoneel, onder meer met die Anchor Players Dramatic Society in Simonstad, en neem deel aan musiekblyspele en ander amateuropvoerings, waaronder 007 Shaken and Stirred en Curtain Up. As musiekkenner skryf hy vryskut musiekresensies vir Beeld en Die Burger en radiosketse vir Vrouefokus. Hy bespeel self die klavier en het sanglesse geneem by onder andere Eve Boswell. Sy liefde vir musiek neem hom ook per geleentheid na die Salzburg-fees in Oostenryk, terwyl hy op sy oorsese reise spesiaal operas en konserte bywoon. Ná publikasie van sy kortverhaalbundel is hy gereeld 'n gasspreker by leeskringe en is hy bekend in literêre kringe. In 2002 tree hy by die Woordfees op Stellenbosch op in die program Vrou: Ruimte, waar hy in aansluiting by die vroulike deelnemers die vrou uit 'n man se perspektief betrag.

Persoonlike lewe en sterfte[wysig | wysig bron]

Hy was getroud met Rita (née Strydom) en hulle het twee dogters (Narike en Thana) en 'n seun (Jobert), maar hulle skei in 1982.[1]Op 20 Maart 2004 word hy in sy huis in Simonstad deur sy tuinier vermoor.[2][3][4]

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Kortverhale[wysig | wysig bron]

Die vyftiental verhale wat hy in Naand Ella! Nag, Joan…[5] bundel, verskuif van plekke soos die Karoo en die Hantam na Assisi en Londen.[6] Die sketse in die eerste gedeelte van die bundel beskryf hoofsaaklik die verteller se jeug en jonkmansdae, en ses hiervan is in ietwat veranderde vorm tussen 1990 en 1993 in Vrouefokus uitgesaai. Dit gee 'n beeld van 'n jong man se volwassewording deur sy verhoudings met vroue. Van die vroue wat in hierdie tyd 'n invloed op hom het is tant Ousie en sy ouma Katrientjie. Die laaste gedeelte van die bundel beweeg weg van die mense, kontrei en verlede en is verhale wat hoofsaaklik in die vreemde afspeel. In die sterk titelverhaal is Ella die bejaarde jazz-musikant Ella Fitzgerald en Joan 'n terminaal siek dame met 'n passie vir jazz. Na 'n toevallige ontmoeting beleef hulle saam 'n aangename aand, waarin hulle intieme besonderhede in absolute vertroue ruil. Die vervlietendheid van die kontak illustreer die aard van die lewe en die genot wat ons uit uitreiking en aanraking met ander mense trek.

Per geleentheid was hy die wenner van die jaarlikse wedstryd uitgeskryf deur die Bloemfonteinse Skrywersvereniging.

Versamelbundels[wysig | wysig bron]

Sy verhaal Kantate is in die versamelbundel Borde Borde Boordevol opgeneem en Karootog in Wys my waar is Timboektoe, beide onder redaksie van Hennie Aucamp. Ander versamelbundels waarin sy verhale verskyn sluit in Soort soek soort en Uit die kontreie vandaan. Hy was ook vryskutredakteur en -vertaler van akademiese boeke.

Publikasies[wysig | wysig bron]

1995 - Naand Ella! Nag, Joan…

Ander verwysings[wysig | wysig bron]

  • Botha, Danie. Lintvelt was wellewende individualis. Die Burger, 26 Maart 2004.
  • Odendaal, Thys. "Albert Lintvelt: 'n méns mens". Beeld (Donderdag 25 Maart 2004, p. 04). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 April 2016. Besoek op 15 Maart 2016.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Kannemeyer, J.C. Die Afrikaanse literatuur 1652–2004. Human & Rousseau. Kaapstad en Pretoria. Eerste uitgawe, 2005.
  2. Ekron, Ziegfried. Lyk van afgetrede argitek met steekwonde in kis gekry. Volksblad, 23 Maart 2004.
  3. Ekron, Ziegfried Die Burger: http://m24arg02.naspers.com/argief/berigte/dieburger/2004/03/23/OB/4k/04.html[dooie skakel]
  4. Maughan, Karyn IOL: http://www.iol.co.za/news/south-africa/cape-lecturers-advances-motivated-killing-260198
  5. Wybenga, Gretel. Beeld, 14 Augustus 1995.
  6. Wybenga, Gretel. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 34 nos. 1 en 2, Februarie/Mei 1996.