Alewyn Burger

Ds. Alewyn Petrus en mev. Janie Burger, 45 jaar lank leraarspaar van Middelburg, Transvaal.

Ds. Burger en mede- Middelburgse krygsgevangenes in Bhimtal, Indië, in 1902. Agter: John Croese, Danie Minnaar, Jan F. Vercueil, ds. Burger en Isaac Minnaar. Voor: Philip Minnaar, Jan Schabort, P.W. de Villiers en Koos Schabort.

Die klipkerk by Laersdrif.

Ds. Alewyn Petrus Burger (Montagu, 10 Mei 1853 - Middelburg, Transvaal, 30 Oktober 1937) was 'n predikant in die Nederduitse Gereformeerde Kerk en medegrondlegger van dié kerk in Transvaal, veral wat die armesorg betref.

Burger was die oudste seun van Alwyn Petrus Burger en sy vrou, Catharina Margaretha van Zijl. Sy vernaamste skoolopleiding geniet hy op Montagu en gaan daarna onder aanmoediging van die plaaslike predikant ds. Servaas Hofmeyr na Stellenbosch vir opleiding aan die Kweekskool as predikant. Ná sy toetrede tot die kerk in 1883 vertrek hy na die ZAR om predikant te word van die gemeente Nasaret (Middelburg, ZAR), wat hy dan ook 45 jaar lank bedien, sy eerste en enigste gemeente. Tydens hierdie tyd was daar net vier NG predikante in die ZAR, ds. H.L Neethling, H.J. Neethling, H.J.L. du Toit en ds. Burger. In 1885 vind die kerkvereniging met die NH Kerk plaas waaraan ds. Burger deel het.

Met die uitbreek van die Tweede Anglo-Boereoorlog (1899-1902) sluit hy hom as veldprediker by die Middelburg-kommando aan, maar word in Februarie 1902 gevang en na Indië gestuur, waar hy in Shahjahanpur en in die kamp Bhimtal van die vrugbaarste maande van sy bediening beleef. Sy herinneringe hieraan is in Worsteljare, 'n boek van sy seun ds. Attie Burger, weergegee.

Saam met ds. A.P. Kriel van Langlaagte kan ds. Burger as die grondlêer van die inrigtingsorg van die barmhartigheidsdiens van die Transvaalse NG Kerk gereken word. Op Middelburg rig hy in 1902 'n kinderhuis vir oorlogsweeskinders op wat vir die onderwys in die algemeen onteenseglik veel beteken. As voorsitter van die Commissie voor Armblanken (1906) verrig hy belangrike dienste om verarmde landgenote te rehabiliteer en is in dieselfde jaar verantwoordelik vir die stigting van die arbeidskolonie op Delagersdrift (Laersdrif). Hy en sy vrou het ook groot belangstelling in die sending getoon en begin omstreeks 1905 met sendingwerk in Sekhukhuneland. Die eerste sendingstasie wat in die twintigerjare aldaar opgerig word, naamlik Burgerstasie, is na die egpaar genoem.

As gesant van sy kerk reis hy na Duits-Oos-Afrika, waar hy op Arusha in Tanganjika (Tanzanië) in 1905 die NG gemeente Meru stig. Hy is ook een van die stigters van die Raad der Nederduitsch Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika in 1907.

Ds. Burger was 'n voorbeeldige mens: as gelowige Christen innig en opreg; as medemens onselfsugtig en diensvaardig; as landsburger lojaal aan sy volk; as kerkman 'n baanbreker op meer as een terrein.

Uit sy huwelik met Janie Boshoff, 'n dogter van tesourier-generaal J.B. Boshoff van Pretoria en kleindogter van president J.N. Boshoff van die Oranje-Vrystaat, met wie hy vyftig jaar saamgeleef het, is ses kinders gebore, die jongste van wie ds. A.J.V. Burger is. 'n Kleinseun, ook A.P. Burger, was tussen 1950 en 1988 leraar in ses NG gemeente, waarvan die eerste Rustenburg-Noord en die laaste Zwartruggens was.

Bronne

• (af) Beyers, C.J. 1977. Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek Deel III. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers.