Arthur, Prins van Wallis

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Arthur, Prins van Wallis

Arthur Tudor, Prins van Wallis (19/20 September 14862 April 1502) was die oudste seun van Hendrik VII van Engeland en Elizabeth van York en dus die erfgenaam van die troon van Engeland. Hy is voor sy pa dood en het daarom nooit koning geword nie. Met Hendrik VII se dood het sy tweede oudste seun koning Hendrik VIII geword.

Vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Arthur se ouers, koning Hendrik VII en Elizabeth van York, is in Januarie 1486 getroud. Om sy aanspraak op die Engelse troon te versterk, het Hendrik sy persoonlike genealoë gelas om sy afstamming van antieke Britse konings na te speur. Die koninklike historici het aangekondig dat Hendrik verwant was aan koning Arthur en het Winchester in Hampshire geïdentifiseer as Camelot. Hendrik was vas oortuig dat sy vrou, wat teen dié tyd swanger was, die lewe aan ’n seun sou skenk en het besluit om die seun Arthur te noem ter ere van sy "voorvader".

Hendrik het die hof na Winchester verskuif vir die geboorte van sy seun. Dit was ’n groot waagstuk, want die baba kon net sowel ’n dogter gewees het. Dit was toe ’n seun: die eerste Prins van Wallis van die Huis van Tudor.

Hendrik wou sy land versterk teen Frankryk en het steun gesoek by koningin Isabella I van Kastilië en koning Ferdinand II van Aragon. Toe Arthur twee jaar oud was, is ’n huwelik tussen hom en die Spaanse prinses Catharina van Aragon gereël. Catharina was die jongste dogter van Isabella en Ferdinand.

Latere lewe en dood[wysig | wysig bron]

Catharina as ’n jong weduwee. Michael Sittow, c. 1502

In 1489, net nadat Arthur drie geword het, het Hendrik hom die titel Prins van Wallis gegee. Hy het ’n goeie opvoeding ontvang en was leergierig en ingetoë. Op ses is hy na Wallis gestuur waar sy opleiding as toekomstige koning in alle erns begin het.

Toe Arthur 15 was, is hy beskou as oud genoeg om te trou en Catharina is na Engeland gestuur. Hulle is 10 dae later, op 14 November 1501, in die Sint Paulus-katedraal getroud.

Kort daarna het die paartjie na die Walliese grens vertrek waar Arthur pligte as die Prins van Wallis sou nakom. Hy is skielik op 15-jarige ouderdom dood, moontlik aan tering, diabetes of die geheimsinnige sweetsiekte.[1] Catharina het ook siek geword, maar het herstel. Sy het daarna in taamlike afsondering gewoon tot sy Hendrik VIII se eerste vrou geword het kort nadat hy koning geword het.

Die voltrekking-kwessie[wysig | wysig bron]

Die vraag of Arthur en Catharina hul huwelik seksueel voltrek het, was nog altyd baie omstrede omdat dit ’n groot invloed op die Engelse geskiedenis en selfs die kerk gehad het. As hulle dit wel gedoen het, sou Hendrik VIII nie met haar kon getrou het nie omdat die Bybel ’n huwelik van ’n man met sy broer se weduwee afkeur. Hy het dit juis gebruik om eindelik die huwelik nietig te laat verklaar en dit het ’n breuk tussen die Rooms-Katolieke en die Kerk van Engeland tot gevolg gehad.

Arthur self het op ’n spottende manier teenoor een van sy diensknegte geskimp dat die huwelik wel voltrek is, maar hy kon ook ’n grap gemaak het om die feit te verbloem dat hy in die bed misluk het.[2]

Baie mense vind dit ook moeilik om te glo dat die godsdienstige Catharina sou gejok het oor so ’n belangrike feit, maar ander glo dat sy dit wel kon gedoen het gegewe die moeilike omstandighede waarin sy haar bevind het. Die saak het eers ter sprake gekom toe Hendrik hul huwelik nietig wou laat verklaar en Catharina kon probeer het om haar reputasie te red en te voorkom dat hul dogter, Maria, buite-egtelik verklaar word.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. M. Taviner, G. Thwaites en V. Gant, The English sweating sickness, 1485–1551: a viral pulmonary disease?, Medical History, 1998 Januarie; 42(1): 96–98.
  2. David Starkey: Six Wives, Harper Collins, 2003, p. 63

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia