Asiel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Belgiese vlugtelinge in Nederland tydens die Eerste Wereldoorlog (1914)

Asiel, asielreg of politieke asiel, van die Grieks ἄσυλον,[1] is die antieke juridiese idee dat 'n persoon wat vir politieke opinies of religieuse oortuigings in sy of haar eie land vervolg word, deur 'n ander soewereine gesag, 'n andermanse land, of kerklikse toevlugsoord (soos in die middeleeuse tye) beskerm kan word. Hierdie reg is gewortel in 'n eeue-oue Westerse tradisie, wat reeds deur die Grieke erken is, alhoewel die Egiptenare en die Hebreërs 'n soortgelyke konsep gehad het.

Verwysings[wysig | wysig bron]