Bennington-driehoek

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Bennington-Driehoek)

Bennington-driehoek (Engels: Bennington Triangle) is die naam wat in die omgangstaal gebruik word vir 'n gebied in die suidweste van die Amerikaanse deelstaat, Vermont. Dié gebied, rondom die bergspits Glastenbury Mountain, is na bewering 'n soort "venster" vir bonatuurlike fenomene.

Oorsprong van die term[wysig | wysig bron]

Die term Bennington Triangle is deur Joseph A. Citro, 'n skrywer uit Nieu-Engeland, gedurende 'n openbare radioprogram ingevoer om na 'n gebied in die suidwestelike Vermont te verwys, waar 'n aantal mense in die tydperk tussen 1920 en 1950 spoorloos verdwyn het. Dit is vervolgens danksy twee van sy boeke gewild gemaak, waarin Citro sommige hoofstukke aan 'n bespreking van hierdie verdwynings en verskillende volksverhale oor die gebied gewy het.

Ligging van die driehoek[wysig | wysig bron]

Die grense van hierdie hipotetiese "misterieuse driehoek" is nie presies afgebaken nie, maar dit het die bergspits Glastenbury Mountain as sy sentrum en sluit die meeste van die omliggende dorpe se gebiede in, waaronder Bennington, Woodford, Shaftsbury en Somerset. Glastenbury en die aangrensende dorpsgebied Somerset het vroeër 'n matige ekonomiese opswaai beleef danksy die houtbedryf en nywerheidsdorpe, maar teen die laat 19de eeu het hulle agteruitgang begin en hulle is nou feitlik spookdorpe, wat deur 'n staatswet in 1937 hulle status as geïnkorporeerde dorpe kwytgeraak het.

Volgens Citro se boeke was daar reeds voor die verdwynings van die 1940's stories oor misterieuse gebeure in Glastenbury en sy omgewing in omloop. Ander bronne bevestig blykbaar dat sulke volksverhale uit die laat 19de eeu dateer en moontlik selfs ouer kan wees. Volgens plaaslike bewerings het Indiane in die gebied Glastenbury as 'n "vervloekte plek" beskou en dit liewer nie betree nie. Daar is ook verhale oor "harige wilde manne" en ander vreemde wesens in die woude.

Verdwynings[wysig | wysig bron]

In die tydperk tussen 1945 en 1950 het inderdaad tenminste vyf mense uit hierdie gebied verdwyn, sommige van hulle op die Glastenbury Mountain. Die vermiste persone sluit die 74-jarige Middie Rivers, die 68-jarige James Tedford, die 8-jarige Paul Jepson, die 18-jarige Paula Welden en die 53-jarige Frieda Langer in. Van die genoemdes is net die sterflike oorskot van Frieda Langer gevind. Die meeste bronne aangaande hierdie onderwerp beskou die omstandighede van haar dood as misterieus. Haar lyk is tussen hoë grasse in 'n gebied ontdek, wat al baie kere deursoek was. Dit sou onwaarskynlik gewees het dat mense haar nie sou raakgesien het nie.

Daar is ook ander misterieuse omstandighede ten opsigte van hierdie verdwynings. Middie Rivers het sy hele lewe in die gebied gewoon en was saam met ander mense op pad. Hy het net 'n bietjie voorgeloop en toe skielik verdwyn. Niemand het hom ooit weer gesien nie. Paula Welden het gedurende 'n kort voetreis verdwyn. Jim Tedford het saam met ander mense in 'n bus gery. Niemand het gesien dat hy die bus verlaat het nie, hy het eenvoudig verdwyn - presies drie jaar ná Paula Welden se verdwyning. Frieda Langer was 'n ervare bosbewoner en wapeneienaar. Sy was saam met 'n vriendin en het net uit die gesigsveld verdwyn om droë klere aan te trek nadat sy in 'n stroompie geval het. Frances Christman het op pad na die huis van 'n vriendin, wat net 'n half myl af geleë was, verdwyn.

Sommige bronne het gerugte aangaande die verdwyning van "drie jagters" in 1948 en van Mevin Hills in 1942 ingesluit, maar oor hierdie gevalle is min bekend. Vanweë die uiteenlopende ouderdomme en verskillende geslag van die vermiste persone is dit nie waarskynlik dat hulle die slagoffers van 'n reeksmoordenaar geword het nie. Hierdie omstandighede en die gebrek aan bewyse vir 'n misdaad of ander verklaring het tot spekulasies oor die moontlikheid van bonatuurlike oorsake gelei, waaronder ontvoering deur ruimtewesens in vlieënde pierings, valluike na ander dimensies of aanvalle deur die Bennington-monster.

Die gebied is al sedert 1957 in boeke oor bonatuurlike gebeure bespreek en het ná veertig jaar met die etiket "Bennington-driehoek" daaraan weer baie aandag getrek. Talle artikels het op die internet verskyn, 'n diskussiegroep is op Yahoo! in die lewe geroep, en selfs die Travel Channel het hieroor 'n verslag saamgestel.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  • Adams, Mary Gavel "The Bennington Monster." Green Mountain Whittlin's, 1950
  • Stock, R.D.; Zeller, J. "The Strange Disappearances at Mt. Glastenbury." FATE, July 1957
  • Brandon, Jim. Weird America. Penguin Publishing, 1978
  • Jacobs, Sally. "Ghost Towns." Burlington Free Press, 25 Oktober 1981
  • Citro, Joseph A. Green Mountain Ghosts, Ghouls, and Unsolved Mysteries. University of New England/ Vermont Life, 1994
  • Citro, Joseph A. Passing Strange: True Tales of New England Hauntings and Horrors. Houghton Mifflin (Trade), 1997

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]