Cornelis van Quaelberg

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Cornelis van Quaelberg

3de Kommandeur van die Nederlandse Kaapkolonie
Ampstermyn
27 September 1666 – 18 Junie 1668
Voorafgegaan deur Zacharias Wagenaer
Opgevolg deur Jacob Borghorst

Persoonlike besonderhede
Gebore 1623
Amsterdam
Sterf 3 Februarie 1687
Batavia, Nederlands-Indië (tans Djakarta, Indonesië)

Cornelis van Quaelberg (ook van Quaelbergen of van Quaalberg) (1623, Amsterdam[1] - 3 Februarie 1687, Batavië[2]) was die derde kommandeur aan die Kaap die Goeie Hoop en het Zacharias Wagenaer op 27 September 1666 opgevolg.

Tydperk voor kommandeurskap aan die Kaap[wysig | wysig bron]

Van Quaelberg is in 1623 in Amsterdam gebore. Hy het op 16-jarige ouderdom in diens van die Verenigde Oos-Indiese Kompanjie getree en het in dieselfde jaar na Masulipatam aan die Coromandel-kus in Suidoos-Indië vertrek. [3] Hy het getrou met Maria de With, dogter van sy direkte bevelvoerder op daardie stadium, die goewerneur van Coromandel en in Augustus 1652 het hy kommandeur van Masulipatam geword.[4] Hy het die Kaap reeds in 1658 besoek as admiraal van 'n VOC-retoervloot.[5]

Tydperk aan die Kaap en afdanking[wysig | wysig bron]

Hy het op 25 Augustus 1666 in die Kaap aangeland om sy ampstermyn as kommandeur te begin. Sy reis hierheen aan boord van die Dordrecht was vol teenspoed: die reis het nege maande geduur en van die 298 aan boord is 112 tydens die reis dood. Met aankoms was slegs tien mense, insluitend van Quaelberg, gesond. Van Quaelberg en Wagenaar het nie goed oor die weg gekom nie en daar was heelwat struwelinge voordat Wagenaar aan boord van 'n herstelde Dordrecht na Batavië vertrek het.[6]

Hier het hy in onguns geraak oor sy hulp aan die Franse vloot, wat hy nie geweet het vyandig was nie, weens die tyd wat dit destyds geduur het om van die uitbreek van oorlog tewete te kom. Tydens Van Quaelberg se ampstermyn is hy ingelig dat die Franse beplan het om 'n fort by Saldanhabaai op te rig. Van Quaelberg het vier soldate onder bevel van sersant W. Wiederholt oorland na Saldanhabaai gestuur, maar die Franse skip, Saumacque het voor die Nederlanders daar aangekom. Die Franse het 'n vlagpaal met 'n loodplaat opgerig by die grootste watergat om aan te dui dat die terrein onder Franse bestuur geval het. Die loodplaat het 'n inskripsie met die wapenskild van Lodewyk XIV en die naam van De Montdevergue gedra. Kort na die Nederlanders se aankoms het die Franse vertrek met 'n vrag voëleiers en seevoëls. Anthonij Bosman het op 7 Julie 1668 verslag gedoen dat hy die paal uitgekap en verbrand het.[7]

Kommandeur van Quaelbergen is in 1668 uit die VOC se diens ontslaan nadat hy die Franse admiraal en onderkoning, De Montdeverque, en sy vloot in die Kaap ontvang en onthaal het. Die vloot was erg beskadig as gevolg van gevegte teen die Engelse en hy het hulle toegelaat om hul skepe met voorraad uit die Kompanjie se store te herstel.[8] Dit het die VOC tot kommer gestrek omdat die Franse Oos-Indiese Kompanjie onder Colbert 'n belangrike konkurrent kon word. Van Qualenbergen het die Franse skepe oënskynlik beter behandel as die van die VOC.[9]

Van Quaelbergen was nie bewus van sy afdanking voordat Jacob Borghorst hier opgedaag het met 'n brief van die V.O.C. nie.[10] Hy het die vryburgers verdruk. Van Quaelbergen se afdanking is blykbaar deur die plaaslike bevolking verwelkom - hy is beskryf as selfsugtig, arrogant, gierig en 'n tiran.[11] Ondanks sy ongewildheid was hy uiters bekwaam. Dit was aan hom te danke dat die eerste pogings tot bosbewaring in Suid-Afrika aangewend is deurdat hy 'n verbod op ongemagtigde houtkappery geplaas het.[12] Verder het Van Quaelbergen 'n goeie verhouding met die Hottentotte gehandhaaf.

Tydperk na kommandeurskap aan die Kaap[wysig | wysig bron]

Van Quaelbergen is in 1669 weer deur die VOC in diens geneem as schepen (magistraat) van Batavië en het later die bevelvoerder van die handelspos op die eiland Ternate geword. In 1672, met die uitbreek van die Derde Anglo-Nederlandse oorlog, wat Engeland en Frankryk saam teen Nederland gevoer het, is Van Quaelberg as admiraal van 'n vloot na Ceylon gestuur. Hier het hy groot suksesse teen die Franse vloot behaal en op 1 September 1673 groot roem verwerf toe hy 'n groot Engelse vloot onder leiding van admiraal William Basse oortuigend verslaan het. Hy is beloon met die goewerneurskap van Banda en is hierna weer bevorder deurdat hy van 1680 tot 1684 gedien het as Goewerneur-generaal van Malakka, 'n pos wat Jan van Riebeeck ook beklee het. In 1684 is hy weer bevorder tot Buitengewone Kommissaris vir Indië.[13]

Van Quaelbergen is, na die dood van sy vrou, in 1672 met Henriette Chastelain getroud en is op 3 Februarie 1687 in Batavia oorlede.[2][8]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. M. A. M. Verstegen, De Indische Zeeherberg: de stichting van Zuid-Afrika door de VOC
  2. 2,0 2,1 Daghregister van't Casteel Batavia van het jaar 1687 Geargiveer 2 November 2014 op Wayback Machine, Afgelaai op 2 Maart 2007
  3. M. A. M. Verstegen, De Indische Zeeherberg: de stichting van Zuid-Afrika door de VOC
  4. HWJ Picard, Masters of the Castle, Kaapstad, 1972
  5. Resolusies van die Politieke Raad
  6. HWJ Picard, Masters of the Castle, Kaapstad, 1972
  7. Route 27 Geargiveer 5 Februarie 2007 op Wayback Machine, Early Activity on the Langebaan Lagoon Geargiveer 10 Februarie 2007 op Wayback Machine, Besoek op 3 Maart 2007
  8. 8,0 8,1 Louis Engelbrecht Cornelis van Quaelberg 1666-1668, Besoek op 2 Maart 2007
  9. Jo and Judy Vorster Geargiveer 27 September 2007 op Wayback Machine Johannes Praetorius Geargiveer 28 Oktober 2007 op Wayback Machine, Besoek op 2 Maart 2007
  10. HWJ Picard, Masters of the Castle, Kaapstad, 1972
  11. W. C. Scully A history of South Africa, from the earliest days to union, Besoek op 12 Desember 2009
  12. Vesting van die Suide: Bastion of the South deur Eric Rosenthal, H.M. Joynt, 1966
  13. HWJ Picard, Masters of the Castle, Kaapstad, 1972
Voorafgegaan deur
Zacharias Wagenaer
Kommandeur van die Kaap de Goede Hoop
27 September 166618 Junie 1668
Opgevolg deur
Jacob Borghorst