Djihad

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Djihad-vlag

Sekerlik die mees sensasionele en moontlik ook die mees omstrede begrip in Islam is die djihad, of "strewe op die weg van God". 'n Djihad verwys na die Moslem se totale stryd teen boosheid, oorheersing en ongeloof, wat ook 'n gewapende stryd of oorlog teen nie-gelowiges kan insluit.

Op vier vlakke gevoer[wysig | wysig bron]

Die djihad is veral 'n belangrike oortuiging van Soenni-Moslems. Hulle glo 'n djihad kan op vier maniere of vlakke gevoer word, naamlik in die hart van die gelowige (deur te stry teen ongehoorsaamheid aan Allah se wil); met die tong (deur die Islamitiese boodskap van onderwerping aan Allah te verkondig); met die hand (deur goeie dade te doen en slegtes te vermy) en met wapens (deur oorlog te voer teen nie-Moslems).

In Mohammed se leeftyd en die vroeë stadiums van die Islamitiese Ryk is die djihad gebruik om die uitbreiding van die ryk deur 'n gewapende stryd te regverdig. Tydens die koloniale era is die djihad ook gebruik om nasionalistiese en pan-Islamitiese weerstand teen die koloniale oorheersers te motiveer.

Hervorming van die hele aarde[wysig | wysig bron]

Om die gewapende djihad te verstaan, is dit belangrik om te weet dat een van die doelwitte van Islam volgens die Islamitiese reg is om die hele aarde te "hervorm" en tot Allah te bekeer. Dit beteken dat alle nasies op aarde hulle uiteindelik aan Allah se wil moet onderwerp. Om dit reg te kry, is dit die taak van elke Moslem om 'n djihad teen boosheid en ongeloof te voer. Dié stryd kan ook 'n "heilige oorlog" teen vyande van Islam wees.

Die djihad, as stryd teen boosheid en oorheersing, is egter nie net die verantwoordelikheid van elke ware Moslem-gelowige nie, maar dit hou ook bepaalde beloning in vir diegene wat daaraan deelneem. Westerlinge word dikwels geskok deur die bereidwilligheid van Moslems om tydens 'n gewapende djihad of "heilige oorlog" in selfmoordaanvalle te sterf.

Volgens die Koran word Moslems wat hul lewens in 'n djihad opoffer, onmiddellik martelare. Hul siele gaan ná hul dood direk na Allah in die Paradys, waar 'n spesiale beloning op hulle wag.

Twee groepe nie-Moslems[wysig | wysig bron]

Moslems glo dat daar twee tipes nie-Moslems op aarde is. Die eerste groep, wat kaffir genoem word, is "ongelowiges" soos Boeddhiste en Hindoes wat geen verbintenis met Islam het nie. 'n Gewapende djihad word beskou as 'n geregverdige manier om hulle aan Islam te onderwerp. Onder 'n Moslem-regering kan kaffir die eenvoudige keuse gebied word om hulle tot Islam te bekeer of te sterf.

Die tweede groep is die "mense van die boek" (ahl al-kitab), wat Christene, Jode en Zoroastriste insluit. Onder 'n Moslem-regering word daar nie noodwendig van hierdie groepe verwag om hulle tot Islam te bekeer nie, maar wel om hulle aan die politieke gesag van die regering te onderwerp en belasting te betaal. Indien hierdie groepe hulle wel teen die Moslem-regering verset, kan hulle deur 'n gewapende djihad gedwing word om hulle te onderwerp.

Djihad vandag[wysig | wysig bron]

Sommige hedendaagse Moslem-groepe, veral in Westerse lande, onderskryf grootliks die innerlike djihad waar die stryd teen boosheid sonder wapens gevoer word. Dit is egter ook so dat die djihad selfs aan die begin van die 21ste eeu steeds as motivering gebruik word om verskeie oorloë waarin Moslem-lande of -groepe betrokke is, te regverdig. Voorbeelde hiervan is die stryd in Afganistan, die burgeroorloë in die Soedan en Tsjad, en die onafhanklikheidstryd van Moslem-minderheidsgroepe in die Filippyne.

In hierdie eeu van godsdienstige verdraagsaamheid en humanisme is die konsep van djihad waarskynlik die grootste enkele oorsaak van die negatiewe beeld wat baie nie-Moslems van Islam het. Die Islamitiese strewe om die hele wêreld só aan Allah te onderwerp, lei daartoe dat baie mense alle Moslems as onverdraagsame aggressors en vyande van wêreldvrede beskou.

Moslems se standpunt oor en die hantering van hierdie radikale konsep (djihad) sal dalk 'n deurslaggewende faktor wees om te bepaal in watter mate Islam in die toekoms vir die breë wêreldbevolking aanvaarbaar sal wees.