Du Toitskloofpas
| Du Toitskloofpas | |
| |
Padteken wat die hoogste punt uitwys.
| |
| Ligging | Tussen Paarl en Worcester |
|---|---|
| Maksimumhelling | 1:15 |
| Hoogte | 820 m |
| Ingenieur | Pieter Agricola de Villiers |
| Voltooi in | 1949 |
| In | Drakenstein |
| Pad | R101 |
Die Du Toitskloofpas is 'n bergpas oor die Klein-Drakensteinberge.[1] Dit vorm sedert die opening van die Hugenotetonnel in 1988 nie meer deel van die N1 nasionale pad nie, maar word sedertdien aangedui as deel van die R101-streekroete tussen die Paarl en Worcester.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Hierdie pas is in 1949 deur die destydse eerste minister, dr. D.F. Malan, geopen. Dit is ontwerp deur siviele ingenieur Pieter Agricola de Villiers, wat kort daarna ook die Outeniquapas beplan het. Die Du Toitskloofpas is in die middel van die 20ste eeu beskryf as een van die grootste ingenieursprestasies van daardie tyd. Konstruksiewerk het 7 jaar geduur en aanvanklik is van Italiaanse krygsgevangenes vir die bouery gebruik. Hierdie moderne snelweg tussen die Paarl en Worcester was 37 km lank en 12 nuwe brûe moes gebou word. Met die grootste veiligheid kon 'n spoed van 80 km/h gehandhaaf word, is toe gesê. Die hoogste punt van die pas is 820 m bo seevlak en die maksimum helling is 1:15.[2] Veral die tonnel van 240 m lank was skouspelagtig. In sewe maande is 25 000 ton rots verwyder en die gevolg was die langste tonnel in die land op daardie stadium.
Bronnelys[wysig | wysig bron]
- Lantern, jaargang 1, no. 1. Augustus 1949
- Wood, V.C.: Die Bergpasse van Kaapland. In: Lantern. Tydskrif vir Volksopvoeding. Jaargang 7, nr. 4, Oktober 1957
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ https://www.mountainpassessouthafrica.co.za/find-a-pass/western-cape/item/40-du-toitskloof-pass-n1-,-paarl.html
- ↑ Passes & Poorts. Marion Whitehead. 2010 ISBN 978-1-77009-805-3