Eddington-limiet
Die Eddington-limiet is die maksimum ligsterkte wat ’n voorwerp (soos ’n ster) kan hê wanneer daar ’n balans is tussen die stralingskrag wat na buite werk en die swaartekrag wat na binne werk. Dié balans word hidrostatiese ewewig genoem.
Wanneer ’n ster die Eddington-limiet oorskry, sal ’n intense stralingsgedrewe sterwind vanuit sy buitenste lae voortkom. Aangesien die meeste sterre met ’n groot massa ligsterktes ver benede die Eddington-limiet het, is hul winde gewoonlik minder intens.[1] Die Eddington-limiet word gebruik om die groot ligsterktes van akkresie-swartkolke soos kwasars te verduidelik.
Sir Arthur Stanley Eddington het aanvanklik net die elektronverstrooiing in ag geneem toe hy die limiet uitgewerk het, en dit word tans die klassieke Eddington-limiet genoem. Die aangepaste Eddington-limiet neem ook ander stralingsprosesse in ag.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ A. J. van Marle; S. P. Owocki; N. J. Shaviv (2008). "Continuum driven winds from super-Eddington stars. A tale of two limits". AIP Conference Proceedings. 990: 250–253. arXiv:0708.4207. Bibcode:2008AIPC..990..250V. doi:10.1063/1.2905555.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- Die Eddington-limiet
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
