Engelse Renaissance

Die Engelse Renaissance is 'n onlangse term wat gebruik word om 'n kultere en kunssinnige beweging te beskryf wat in die vroeë 16e tot vroeë 17e eeu in Engeland plaasgevind het. Dit word geassosieer met die Europese Renaissance wat, volgens spekulasie, in Noord-Italië begin het in die 14e eeu. Daar word ook soms na dié tydperk in Engelse kulturele geskiedenis verwys as "die tydperk van Shakespeare" of "die tydperk van Elizabeth"; die twee name verwys na die Engelse renaissance se bekendste skrywer en belangrikste monarg. Die twee benamings is egter ietwat misleidend: Shakespeare was nie besonders beroemd in sy eie leeftyd nie en die Engelse Renaissance dek 'n tydperk voor en ná Elizabeth I se heersing.

Digters soos Edmund Spenser en John Milton het werke geproduseer wat 'n toenemende belangstelling in Engelse Christelike geloof getoon het, soos byvoorbeeld die allegoriese voorstelling van die Tudor-stamhuis in The Faerie Queen en die hervertelling van die sondeval in Paradise Lost; toneelskrywers, soos Christopher Marlowe en William Shakespeare het uitbeelding van die Engelse interpretasie van lewe, die dood en geskiedenis geskep. Nader aan die einde van die heersing van die Tudor-stamhuis het filosowe soos sir Thomas More en sir Francis Bacon hulle eie idees oor menswees en die aspekte van die perfekte samelewing gepubliseer, in 'n tydperk waarin die analise van die mens se denkpatroon nie wyd bestudeer was nie.

Engeland het ook in die tyd hulle astroloë en alchemici afgeskaf en nader aan moderne wetenskap beweeg met die Bacon-metode, 'n voorloper van die wetenskaplike metode.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Engelse Renaissance.