Erfgooier

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
De Erfgooier, standbeeld aan die Kerkstraat, Hilversum. Gemaak deur Hans Bayens, 1977.

Erfgooier is 'n benaming vir 'n boer in die Gooi ('n streek in Nederland), wat gebruiksregte van Floris V verkry het en hul afstammelinge wat tot in die vorige eeu geboer het. Die gebruikersregte is deur Floris V van Holland in die dertiende eeu aan hulle toegeken. Een van die gebruiksregte was die reg om vee te 'skaar' (laat graas) op gemeenskaplike gronde, 'meenten' genoem. Die erfgooiervolk was vergeleke hul tydgenote bevoorreg omdat heelwat boere in andere plase nog horige was terwyl die erfgooiers altyd vry boere gewees is.

Deur die loop van die jare het die erfgooiers gereeld in konflik gekom met koninge en edele. Baie maghebbers het gestreef om die regte van die erfgooiers te ontneem, maar het nooit geslaag hierin.

'n Erfgooier kan jy alleen wees, as jy kon bewys dat jou voorouers in hierdie streek vanaf die dertiende eeu of langer geboer het.

Die erfgooiers het gewoon in die dorpe Laren, Blaricum, Huizen, Hilversum, Bussum en die stad Naarden.

Die erfgooiersgeskiedenis reik uit van 968 tot in 1979.