Ewigdurende beweging

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Villard de Honnecourt se Ewigdurende Masjien (ongeveer 1230)
Robert Boyle se self-vloeiende fles sou selfvullend blyk te wees

Ewigdurende beweging (in Engels is dit "perpetual motion" of 'n "perpetual machine") is 'n eienskap van 'n voorgestelde meganiese stelsel wat sodanig gekonstrueer is dat dit, sodra dit aan die gang gesit is, vir altyd sal aanhou beweeg sonder enige eksterne energiebron. Vir ewigdurende beweging om plaas te vind moet 'n stelsel 100% effektief wees. Wanneer die stelsel aan die gang gesit word sal alle energie binne die stelsel herwin word om verdere beweging te veroorsaak. Oor die algemeen word ware ewigdurende beweging as onmoontlik beskou omdat dit óf die eerste óf die tweede wet van Termodinamika verbreek.

Nog 'n voorbeeld: As jy bv ’n bal aan ’n tou kon laat swaai sonder om elke nou en dan die bal te maak, sou dit 'n 100% effektiewe masjien wees. Soos ons weet is dit nie moontlik nie, want die bal sal naderhand ophou swaai agv die windweerstand wat dit sal laat stop. Vir hierdie sisteem om meer as 100% effektief te wees, moet die bal vanself hoër begin swaai, dus onmoontlik. Die rede hoekom ’n mens nooit 'n 100% effektiewe masjien sal kry nie, is omdat daar altyd wrywing/weerstand is – om nog nie eens te praat van 'n masjien wat meer as 100% effektief is. Teoreties is ’n masjien wat meer as 100% effektief is onmoontlik, want dit is teenstrydig met die wet van behoud van energie wat sê dat energie nie geskep kan word nie.