Fenol

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Fenol 
IUSTC-naam Fenol
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule C6H5OH
Molêre massa 94,11 g/mol
CAS-nommer 108-95-2  
Voorkoms Wit vastestof
Fasegedrag  
Selkonstantes a = 605,0(1), b =

892,5(2), c = 1 459,4(3) pm, γ = 90.36(2) @ 123K[1]  

Ruimtegroep P21 
Nommer 4
Smeltpunt 40,5 °C
Kookpunt 181,7 °C
Digtheid 1,07 g/cm³
Oplosbaarheid 8,3 g/100 ml (20 °C) 
Drievoudpunt 314,06K[2] 
Kritieke temperatuur 694,3(2)K[2] 
Kritieke druk 60(1) [bar][2] 
ΔsublHɵ 68,6(5) [kj/mol][2] 
ΔfHɵ (s) -164 [kJ/mol][3] 
ΔcHɵ -3058(10) [kJ/mol[3] 
Sɵf(s) 143 [J/molK][3] 
Warmtekapasiteit 127 [J/molK][3]

Suur-basis eienskappe

pKa 9.95

Veiligheid

Flitspunt 79°C[4] 
Selfontbrandingspunt 715°C[4] 
LD50 400 [mg/kg] (rot; oraal)[5]

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Fenol is 'n giftige, kleurlose kristalagtige vastestof met 'n soet teer geur, wat algemeen as 'n "hospitaalreuk" beskryf word. Die stof is higroskopies.[5]

Dit is 'n aromatiese verbinding wat bestaan uit 'n benseenring (fenielgroep) met 'n hidroksielgroep. Dit is die eenvoudigste voorbeeld van 'n klas organiese verbindings wat fenole genoem word. Deur die teenwoordigheid van die fenielgroep is die eienskappe van die hidroksielgroep baie anders as in 'n alifatiese alkohol, R-OH.

Kristalstruktuur[wysig | wysig bron]

Fenol kristalliseer in 'n monokliniese struktuur. Die effens verwronge benseenringe is vlak en vorm 'n spiraal wat deur waterstofbindings tussen die -OH-groepe bymekaar gehou word[1]

Eienskappe[wysig | wysig bron]

Chemiese eienskappe[wysig | wysig bron]

Fenol kan met forsfortribromied in fenielbromied omgeskakel word:

Fenol is 'n sterker suur as 'n alifatiese alkohol en kan in 'n sterk basiese oplossing van natriumhidroksied oplos deur 'n fenolaatsout te vorm:

Hierdie eienskap kan gebruik word om fenol te ekstraheer, bv. uit steenkoolteer wat ~25% fenol bevat.

Fenol bevat maklik onsuiwerhede soos kresole, maar dit vorm 'n hidraat 2C6H5OH·H2O met 'n smeltpunt van 17°C wat gebruik kan word om dit van die kresole te skei.[6]

'n Fenolaat ontstaan ook as 'n sulfonaat met kaliumhidorksied saamgesmelt word:

Blootgestel aan die suurstof van die lug kan dit effens oksideer om kwinoon te vorm en kry dit 'n pienk kleur.[7]

Met broom bromineer dit in die orto- en paraposisies van die benseenring:

Vervaardiging[wysig | wysig bron]

Fenol is eers uit steenkoolteer onttrek, maar word nou op groot skaal geproduseer deur industriële prosesse wat met ru-olie begin[8], veral deur die oksidasie van kumeen deur suurstof wat kumeenhidroperoksied lewer. Die kan in 'n suur medium na fenol en asetoon gesplits word.[5]

In 2022 was die wêreldvraag na fenol ongeveer 12 miljoen metriese ton, waarvan die helfte vir die produksie van BPA gebruik is. Dei grootste gebruikers was Europa, Noord- en Suid-Amerika en China. Die tweede grootste gebruiker is die vervaardiging van harse uit formaldehied en fenol.[9]

Gebruike[wysig | wysig bron]

Fenol is bekend as 'n voorloper van baie materiale en nuttige verbindings soos fenoliese harse, plastiek en verwante materiale. Dit word ook gebruik in die vervaardiging van plofstof, kunsmis, verf, rubber, tekstiele, kleefmiddels, farmaseutiese produkte, papier, seep en houtpreserveermiddels. Fenol in kondensasie met asetoon gee bisfenol-A (BPA), 'n sleutelbousteen vir polikarbonate.[8]

Medies[wysig | wysig bron]

In die geneeskunde is fenol gebruik as afskilfermiddel tydens kosmetiese chirurgie en vir fenolisering (aangebring op die naelbed om hergroei van naels te voorkom), en pynstillers.[8]

Fenol is 'n sterk neurotoksien, en as dit in die bloedstroom ingespuit word, kan dit die onmiddellike dood veroorsaak omdat dit die neurale oordragstelsel blokkeer. Inspuitings van fenol is soms as 'n manier van uitvoering van die doodstraf gebruik.[8]

Besoedeling[wysig | wysig bron]

Fenol en sy derivate is ernstige waterbesoedelende stowwe. Klein hoeveelhede fenole beïnvloed die smaak en reuk van water direk. Die omgewingsbesoedeling kom uit industriële bronne deur die vervaardiging van kleurstowwe, papiere, plastiek, dwelms en antioksidante of deur die gebruik van fenole as plaagdoders en insekdoders. Wette in die meeste lande beperk die konsentrasie van fenole in drinkwater. Die boonste limiet vir totale fenol in drinkwater is in die Europese Unie vasgestel op 0.5 pg/L deur die EU-Directive 80/778. In swemwater is dit deur 76/160/CEE vasgestel op 50 pg (pg)/L en in oppervlakwater, bedoel vir die onttrekking van drinkwater, is dit vasgestel op 1-100 pg/L deur 75/440/CEE [1].[10] Fenol kan uit afvalwater verwyder word deur oksidasie met waterstofperoksied en 'n Fe2+,Fe3+- katalisator.[5]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 Zavodnik, V.E., Bel'skii, V.K. & Zorkii, P.M. (1988). "Crystal structure of phenol at 123oK". J Struct Chem. 28: 793–795. doi:10.1007/BF00752072.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 "phenol; Phase change data". NIST.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 "phenol; Condensed phase thermochemistry data". NIST.
  4. 4,0 4,1 "Phenol". Inchem.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 "Phenol (Compound)". PubChem NIH.
  6. Hoogewerff, S.; H.L. Welter (1907). Organische chemie; Aromatische verbindingen.
  7. "Air- and light-sensitivity of phenol". stack exchange.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 M. Abdollahi, S. Hassani, M. Derakhshani (2014). Phenol, in: Encyclopedia of Toxicology (Third Edition). Academic Press. pp. 871–873. doi:10.1016/B978-0-12-386454-3.00420-6. ISBN 9780123864550.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  9. "Phenol; CHEMICAL ECONOMICS HANDBOOK". SP Global.
  10. Bhim Prasad Kafle (2020). Chapter 5 - Application of UV–VIS spectrophotometry for chemical analysis; in: Chemical Analysis and Material Characterization by Spectrophotometry. Elsevier. pp. 79–145. doi:10.1016/B978-0-12-814866-2.00005-1. ISBN 9780128148662.