Florentine Rost van Tonningen

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie artikel bevat nie ’n bronnelys nie, wat beteken dat die inhoud nie geverifieer kan word nie.
Enige bevraagtekende inligting mag dus ook mettertyd verwyder word. Help Wikipedia deur betroubare bronne tot die artikel by te voeg.
Florentine Rost van Tonningen-Heubel
Florentine Rost van Tonningen-Heubel in 2003
Gebore
Florentine Sophie Heubel

14 November 1914
Sterf24 Maart 2007
NasionaliteitVlag van Nederland Nederland
Bekend virNazi-medewerker
EggenootMeinoud Rost van Tonningen
Kinders3
Ouer(s)Gustav Adolph Heubel (vader)
Cornelie van Haren Noman (moeder)

Florentine Sophie (Florrie) Rost van Tonningen-Heubel (gebore as Florentine Sophie Heubel) (14 November 191424 Maart 2007) was 'n bekende voorstander van die Nasionaal Sosialistiese Beweging (NSB) in Nederland, ook bekend as die "Swart Weduwee". Haar eggenoot was Meinoud Rost van Tonningen, die tweede leier van die NSB. Haar bynaam kom van haar voortgesette ondersteuning van die NSB na die Tweede Wêreldoorlog en die dood van haar man.

Biografie[wysig | wysig bron]

Sy is in Amsterdam, Nederland gebore as dogter van Gustav Adolph Heubel, 'n bankier, en Cornelie van Haren Noman. Laasgenoemde is afkomstig uit 'n belangrike familie wat in 'n familieregister van families met drie generasies van uitstaande diens aan Nederland, opgeteken was. Sy word egter groot in Hilversum, Nederland, in 'n omgewing waar haar gesin hoog in aansien was. Sy het 'n jonger suster, Annie (gebore 1906) en twee jonger broers, Dolf (gebore 1904) en Wim (gebore 1910).

In die dertigerjare van die twintigste eeu raak sy, saam met haar broer Wim, betrokke by die Jeugstorm, die jeugbeweging van die NSB. Sy studeer in dié tydperk biologie aan die Universiteit van Utrecht en ontwikkel 'n besondere belangstelling in die dieresielkunde.

Gedurend die somer van 1936 besoek sy Berlyn om verder te studeer. Sy ontmoet Adolf Hitler en ervaar kameraadskap, dissipline en geesdriftige insette van die Nazi-beweging. Terug in Nederland verlaat sy die NSB. Sy is van mening dat die "rassehigiëne" nie konsekwent genoeg in die party nagestreef word nie, maar ontmoet deur bemiddeling van haar broer vir Meinoud Rost van Tonningen in 1939. Sy trou met hom op 21 Desember 1940. Heinrich Himmler keur dit goed dat dié huwelik as die eerste SS-huwelik in Nederland geregistreer word.

Die egpaar het drie seuns. (In die 1980's verwerp al drie die kinders in die openbaar die politieke standpunte van hulle moeder). Op 8 Mei 1945 word haar man deur die Kanadese geallieerde magte gevange geneem, en pleeg later na bewering selfmoord in die gevangenis.

Argief[wysig | wysig bron]

In haar boek Op zoek naar mijn Huwelijksring beskuldig Rost van Tonningen-Heubel vir Prins Bernard – verantwoordelike vir Binnelandse Strydkragte – as hoofskuldige te wees vir die dood van haar man. Die privaat argief van die egpaar sou hiervan die bewyse lewer. Hierdie argief is slegs beskikbaar via haar vertroueling en argivaris F.J.A.M van der Helm wat haar vanaf 1980 bygestaan het met bewaring en beheer daarvan. In 1997 het hy die familie Rost van Tonningen genealogies uiteengesit en doen opnames in die Nederlandse Patrisiaat. Saam met die argief het hy ook kort voor haar dood haar seldsame 67 jaar oue trouring ontvang. Die ring is gedurend 1940 te Berlyn by haar huweliksdag deur Adolf Hitler gesoen en vanaf daardie gebeurtenis het sy dit as heilig beskou.

Politieke loopbaan[wysig | wysig bron]

Na haar man se dood bly sy aktief in verskillende ultra-regse bewegings. Haar woning word dikwels deur die polisie besoek weens die geheime byeenkomste van soortgelyke politieke denkers daar. Daar is ook gepoog om die huis aan die brand te steek. Sy word skerp gekritiseer dwarsdeur haar lewe vir haar verspreiding van Nazi-lektuur en die reëling van Nasionale-Sosialistiese byeenkomste.

Sy behou lewenslange kontak met heelwat persone met prominente Nazi-verbindinge; soos Gudrun Burwitz-Himmler (dogter van Heinrich Himmler), Gertrud en Arthur Seyss-Inquart, en Ilse Pröhl, vrou van Rudolf Hess. Sy verhuis uiteindelik na België in 'n vrywillige ballingskap weens haar politieke probleme in Nederland.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]