Geenlokus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
’n Diagram van ’n chromosoom. 1. Chromatied. 2. Sentromeer. 3. Kort arm. 4. Lang arm.

In genetika is ’n geenlokus (lokus van die Latynse locus: "plek", "ligging") die spesifieke ligging van ’n geen of DNS-sekwensie op ’n chromosoom. Elke chromosoom het baie gene; die mens se geraamde haploïede proteïenkoderingsgene is 20 000 tot 25 000 op die 23 verskillende chromosome. ’n Alternatiewe vorm van dieselfde DNS-sekwensie wat by ’n gegewe lokus voorkom, word ’n alleel genoem. ’n Geordende lys van bekende lokusse vir ’n spesifieke genoom word ’n genetiese kaart genoem. Dit is die proses om die lokus vas te stel vir ’n spesifieke biologiese eienskap.

Diploïede of poliploïede selle waarvan die chromosome dieselfde alleel van ’n gegewe geen by ’n sekere lokus het, word homosigoties genoem ten opsigte van daardie geen, terwyl dié met verskillende allele van ’n gegewe geen by ’n sekere lokus heterosigoties ten opsigte van daardie geen genoem word.[1]

Terme[wysig | wysig bron]

Die chromosomiese lokus van ’n geen kan geskryf word as "6p21.3". Omdat "21" verwys na "streek 2, band 1", word dit as "twee een" uitgespreek, nie as "een-en-twintig" nie. Die hele lokus word dus uitgespreek as "ses P twee een punt drie".

Komponent Verduideliking
6 Die chromosoomnommer.
p Die posisie is op die chromosoom se kort arm ("p" vir petit in Frans); q is die lang arm (die volgende letter in die Latynse alfabet of vir die woord queue, "stert", in Frans).
21.3 Die nommer wat op die letter volg, dui die posisie op die arm aan: streek 2, band 1, sub-band 3.

’n Reeks lokusse word op dieselfde manier aangedui. Die lokus vir geen OCA1 kan geskryf word as "11q1.4-q2.1", dus op die lang arm van chromosoom 11, iewers tussen sub-band 4 van streek 1 en sub-band 1 van streek 2.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "NCI Dictionary of Genetics" (in Engels). National Cancer Institute. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2015. Besoek op 13 Desember 2014.

Bron[wysig | wysig bron]

  • Michael, R. Cummings. (2011). Human Heredity. Belmont, CA: Brooks/Cole

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]