Geest

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Lüneburger Heide is 'n tipiese voorbeeld van 'n Geestlandskap

Die vakterm Geest verwys na 'n landskapsvorm in Noord-Duitsland, Vlaandere, Nederland en Denemarke wat gedurende die ystydperke deur sandafsettings gevorm is en met alluviale vleilande kontrasteer. Aangesien die Geest steeds uit hoër geleë terrein bestaan, word daarna ook as Geestruggens of sandruggens verwys. Die term is afgelei van die Nederduitse adjektiewe gest ("droog", "onvrugbaar") en güst ("onvrugbaar" by melkgewende diere).

In die noordwestelike dialekte van Nederduits word die landskap ook Gast genoem. Hiervan afgelei is plekname soos Tergast of Holtgast. 'n Ander sinoniem is Geist,[1] wat ook in plekname soos Geistviertel, Hohe Geist of Hölzengeist voorkom.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Jost Trier: Wege der Etymologie. Berlyn: Schmidt 1981, bl. 27
  2. Ernst Wilhelm Förstemann: Die deutschen Ortsnamen. Nordhausen: Ferd. Förstemann 1863, bl. 62