Grosse-Île
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
| Grosse-Île Inheemse naam: Grosse-Île Bynaam: "Groot Eiland" | |
|---|---|
 Monument op Grosse-Île | |
| Geografie
| |
| Ligging | Sint-Laurensrivier |
| Koördinate | 47°02′N 70°40′W / 47.033°N 70.667°WKoördinate: 47°02′N 70°40′W / 47.033°N 70.667°W |
| Argipel | Isle-aux-Grues |
| Totale eilande | 21 |
| Hoofeilande | Grosse-Île |
| Oppervlakte | 7,7 vk km
|
| Administrasie | |
.svg){kind=small} Kanada
| |
| Provinsie |  Quebec
|
| Hoofstad | Saint-Antoine-de-l'Isle-aux-Grues |
| Grootste stad | Saint-Antoine-de-l'Isle-aux-Grues (146)
|
| Demografie | |
| Bevolking | 146
|
Grosse-Île of Île de Quarantaine ("Kwarantyn-eiland") is 'n eiland in die Sint-Laurensrivier sowat 46 kilometer van Quebecstad (Kanada) af. Die eiland met 'n lengte van 2,9 kilometer en 'n wydte van een kilometer is in 1832 in 'n kwarantynkamp omskep om die uitbreiding van 'n cholera-epidemie te bekamp, wat volgens die owerhede deur immigrante na Kanada oorgedra is. Meer as 50 000 immigrante-kandidate uit Ierland en Groot-Brittanje het hier 'n mediese ondersoek ondergaan voordat hulle uiteindelik aanvaar is. Ondanks die owerherde se maatreëls het die epidemie egter uitgebrei en in die jare 1833 en 1834 3 800 slagoffers in Quebec en 1 900 in Montréal geëis.
Ierse immigrante is ook in 1847, tydens die groot Ierse aartappelhongersnood, in Quebec verwelkom, ten spyte van 'n tifus-epidemie in Ierland. Immigrante het onder onmenslike omstandighede aan boord van 441 skepe in Kanada aangekom, ná 'n seereis van tussen ses en nege weke. Die mense was reeds deur die hongersnood verswak, toe hulle as gevolg van die onhigiëniese toestande en swak sanitasie die siekte opgedoen het. Meer as 5 000 het op see gesterf, en hulle lyke is oorboord gegooi. 2 200 oorledenes is op die skepe gevind nadat hulle in Québec aangekom het. In daardie jaar is altesaam meer as 90 000 immigrante op Grosse-Île ondersoek, terwyl 5 400 mense hier oorlede is.
'n Aantal immigranteskepe is na Pointe Saint-Charles in Montreal gestuur, waar 'n verdere 6 000 Iere aan tifus beswyk het. In Quebec en Montreal het veral geneeskundiges, ander mediese personeel, seemanne, priesters en nonne die siekte opgedoen en gesterf.
Die kamp is ná sowat eenhonderd jaar in 1937 gesluit. Geheime bakteriologiese ondersoeke het in 1947 begin, en die eiland was vir 'n lang tydperk nie toeganklik vir die publiek nie. In 1984 is Grosse-Île tot nasionale monument verklaar en staan nou oop vir besoekers. Die ou lasaret van 1847 en 'n monument ter ere van die lasaret-artse, wat in 1853 opgerig is, getuig vandag nog van die tragiese gebeurtenisse op die eiland.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- L'Encyclopédie canadienne: La Grosse Île Geargiveer 30 September 2007 op Wayback Machine