Heiau

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hale O Pi'ilani Heiau, naby Hāna op die eiland Maui
'n Illustrasie deur William Ellis, wat tydens James Cook se derde seereis geteken is, toon 'n heiau aan die Kealakekua-baai
Pu'ukohola Heiau op die eiland Hawaii

'n Heiau is 'n Hawaise tempel. Die Hawaiers het tempels vir 'n wye spektrum doeleindes opgerig - om siekes te genees (heiau hōʻola), die eerste vrugte of eerste vangs te offer, om vir reën te bid of om die reën te laat ophou, om die bevolkingsgroei te verhoog, om vir die liggaamlike welsyn van die volk te bid, om goddelike seën vir lang seereise te ontvang, of om vir vrede of oorwinning in die stryd teen vyande (luakini) te bid. Die laasgenoemde kategorie tempels was die enigste wat met 'n menseoffer ingewy is.[1]

Heiau is na gelang van hul doeleinde en ligging in 'n verskeidenheid boustyle opgerig. Met die amptelike einde van die inheemse Hawaise godsdiens in 1819 is baie tempels opsetlik vernietig, terwyl ander in verval geraak het. Intussen is 'n aantal heiau volledig gerestoureer.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Samuel Kamakau: The Works of the People of Old, bl. 129-134