Hendrik II van Engeland

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hendrik II
Koning van Engeland
saam met Hendrik die Jong Koning

Huis Angevyne
Regeer 25 Oktober 11546 Julie 1189
Voorganger Stefanus
Opvolger Richard I
Eggenote Eleonore van Akwitanië
Kinders Willem IX, Graaf van Poitiers
Hendrik die Jong Koning
Richard die Leeuhart
Godfried, Hertog van Bretagne
Matilda, Hertogin van Sakse
Leonora, koningin van Kastilië
Johanna, koningin van Sicilië
Jan Sonder Land
Gebore 5 Maart 1133; Le Mans, Frankryk
Oorlede 6 Julie 1189; Chinon, Frankryk
Vader Godfried V van Anjou
Moeder Matilda van Engeland

Hendrik II Curtmantle (5 Maart 11336 Julie 1189) was van 1154 tot met sy dood koning van Engeland. Hy was die seun van Godfried Plantagenêt, die Graaf van Anjou, en Matilda van Engeland, dogter van Hendrik I van Engeland. Hy het sy bynaam te danke aan die praktiese kort mantels wat hy gewoonlik gedra het.

Hendrik was die eerste koning van die Huis van Plantagenêt. Dié naam het egter eers later in gebruik gekom. Planta genesta is die Latynse naam vir die brem-plant. Dit was die bynaam van Hendrik se pa, Godfried V van Anjou, wat glo die gewoonte gehad het om ’n bremtakkie op sy hoed te dra.

Huwelik en kinders[wysig | wysig bron]

In 1150 het Hendrik die Hertog van Normandië geword en in 1151 die Graaf van Anjou. Deur sy huwelik in 1152 met Eleonore van Akwitanië, wie se huwelik met die Franse koning Lodewyk VII kort tevore nietig verklaar is, het hy in 1152 ook die hele Suidwes-Frankryk bygekry. Sy en Eleanor se verhouding was baie stormagtig en het eindelik doodgeloop.

In 1153 het Hendrik in Engeland sy aanspraak op die troon uitgeoefen. Op 19 Desember 1154 is hy tot koning gekroon as opvolger van koning Stefanus. Hy het ’n einde gemaak aan die burgeroorlog bekend as Die Anargie wat onder Stefanus ontstaan het.

Hendrik en Eleanor het agt kinders gehad: Willem, Hendrik, Richard, Godfried, Matilda, Leonora, Johanna en Jan.

Willem is jonk dood en Hendrik is daarna as mede-koning gekroon. Omdat hy nooit koning in eie reg was nie, is hy bekend as "Hendrik die Jong Koning" en nie as Hendrik III nie. In teorie sou Hendrik die Engelse troon van sy pa geërf het, Richard sy ma se besittings, Godfried Bretagne en Jan sou Lord van Ierland geword het. Hendrik het egter sy erflating voortdurend verander en dit het gelei tot jaloesie en aggressie onder sy seuns.

Opstand[wysig | wysig bron]

In 1173 het sy seuns teen hom in opstand gekom om die grond te probeer bekom wat aan hulle belowe is. Hulle is ondersteun deur Frankryk en hulle ma, Eleanor, vir wie Hendrik daarna vir 15 jaar onder huisarres laat plaas het. Nadat Hendrik in 1183 dood is ná ’n opstand teen sy pa, het sy vierde seun, Godfried, in 1186 gesterf. Sy derde seun, Richard, het Hendrik op 4 Julie 1189 verslaan. Ná die verraad van sy gunsteling-seun, Jan, het Hendrik die stryd gewonne gegee. Hy is op 7 Julie in die Kasteel van Chinon dood en is deur sy seun Richard opgevolg.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Nederlandse Wikipedia-artikel nl:Hendrik II van Engeland