Herrmann-breindominasie-instrument

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Ned Herrmann-breindominansie-instrument is ontwikkel deur William "Ned" Herrmann (1922–1999) terwyl hy die bestuurder was van bestuursopvoeding by General Eelectric se fasiliteit by Crotonville. Dit behels die vierkwadrantmodel van denkvoorkeure. In hierdie model identifiseer Herrmann vier verkillede denkmodusse, opgesom deur:

  • A. Analitiese denke.
    • Sleutelwoorde: logies, feitlik, krities, tegnies en kwantitatief.
    • Voorkeuraktiwiteite: dataversameling, luister na lesings met baie inligting, lees handboeke. Die oordeel van idees gebaseer op feite, kriteria en logiese beredenering.
  • B. Opeenvolgende denke.
    • Sleutelwoorde: konserwatief, gestruktureerd, georganiseerd, beplan.
    • Voorkeuraktiwiteite: volg instruksies, huiswerkprobleme met herhalende inhoud, tydsbestuur en skedules.
  • C. Interpersoonlike denke.
    • Sleutelwoorde: kinesteties, emosioneel, geestelik (spiritueel), sintuiglik, gevoel.
    • Voorkeuraktiwiteite: luister na en deel idees, soek na persoonlike betekenis, sintuiglike insette, groepstudie.
  • D. Verbeeldingryke denke.
    • Sleutelwoorde: Visueel, holisties, intuitief, innoverend, en konseptueel.
    • Voorkeuraktiwiteite: Kyk na die groot prentjie, neem inisiatief, simulasies ("wat van" vrae), visuele hulpmiddels. Waardering vir die mooiheid van 'n probleem, breinstorm.

Hierby moet heelbrein denke gevoeg word, wat gekarakteriseer word deur die balans tussen al vier breinvoorkeure.

Hierdie teorie is geïnspireer deur navorsing in linker-/regterbreinlateralisering gedurende die 1970's en is toe verder ontwikkel (sien validasie by www.hbdi.com).

Tot op datum is byna een miljoen mense se profiele wêreldwyd getoets met die HBDI en word wêreldwyd deur organisasies, regerings- en opvoedkundige instansies, asook onafhanklike konsultante gebruik. Akademiese navorsers bly egter skepties oor die HBDI se geldigheid (Allinson & Haynes, 1996; Hines, 1987).

Daar is 'n gelykwaardige instrument wat vryelik beskikbaar is deur Eugene Raudsepp ontwikkel, sien dié aanlyntoets.

Die instrument het ooreenkomste met die Myers-Briggs Tipe Aanwyser en Groot vyf persoonlikeidseienskappe. Baie ooreenkomstigheidsstudies en aktikels is al geskryf oor die ooreenkomste en verskille tussen die vekillende indikators. Let egter daarop dat HBDI, MBTI en Groot vyf, fisionlodies-, sigologies-, en persoonlikeidstoetse onderkeidelik is.

Daar is in Suid-Afrika ook organisasies waar soortgelyke toetse afgelê kan word. Een van hulle is hier Geargiveer 22 Augustus 2006 op Wayback Machine te vinde.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  • Allinson, C.W., & Hayes, J. (1996). The Cognitive Style Index: A measure of intuition-analysis for organizational research. Journal of Management Studies, 33, 119-135.
  • Ned Herrmann, The Creative Brain, Brain Books, Lake Lure, North Carolina, 1990.
  • Ned Herrmann, The Whole Brain Business Book, McGraw-Hill, New York, NY, 1996.
  • Hines, T. (1987). Left brain/right brain mythology and implications for management and training. Academy of Management Review, 12, 600-606
  • Edward Lumsdaine, M Lumsdanine, Creative Problem Solving, McGraw-Hill, 1995.
  • Sala, Sergio Della, editor. (1999). Mind myths: Exploring popular assumptions about the mind and brain, J. Wiley & Sons, New York. ISBN 0-471-98303-9.
  • Review of "A Whole New Mind by Daniel Pink"

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]