Katedraal van Luxemburg
Die Katedraal van Luxemburg (amptelik: Kathedral Notre-Dame) was oorspronklik net 'n kerk van die Jesuïete-orde, wat hom in 1594 in die stad Luxemburg gevestig het. Die kerk het deel uitgemaak van die orde se kollege en is in die tydperk tussen 1613 en 1621 volgens die Jesuïet Jean du Blocq (1583-1656) uit Tournai opgerig. Die hoeksteen is op 7 Mei 1613 deur vader François Aldenard gelê. Die bou-aannemer was Ulrich Job uit Luzern (Switserland), wat onder meer ook die versierings van die pilare geskep het. Die belangrikste kunstenaar was die Duitse beeldhouer Daniel Muller († 1623) uit Freiberg (Sakse), wat byvoorbeeld die tribune ontwerp het. Die dekor is in die jare 1621 tot 1629 voltooi. Die kerk het eers in 1870 katedraalstatus gekry. Sy geskiedenis is nou verbind met dié van die stad Luxemburg, en saam met die ou Hôtel de Ville (Raadsaal, tans die Groothertogelike Paleis) behoort die Jesuïete-kerk tot die belangrikste Luxemburgse geboue uit die 16de en 17de eeu.
Die Jesuïete uit België, wat destyds net soos Luxemburg deel uitgemaak het van die Spaanse Nederlande, het hulle plaaslike kollege in 1603 geopen, en tot by die jaar 1713 was dit die belangrikste onderwysinstelling in die land, waar die meeste jong Luxemburgers skoolgegaan het.
Nadat die Jesuïete-orde die stad in 1773 verlaat het, het keiserin Maria Theresia van Oostenryk die kerk in 1778 onder die nuwe naam Saint Nicolas et Saint Thérèse aan die stad Luxemburg oorhandig
Die naam Notre-Dame ("Ons Liewe Vrou") is op 31 Maart 1848 deur die apostoliese vikaris Jean-Théodore Laurent aan die kerk gegee. Sy opvolger Nicolas Adames het vanaf 1854 die binneversierings in die Neogotiese styl laat herskep. Nadat Luxemburg deur Pous Pius IX op 27 Junie 1870 tot 'n outonome bisdom verhef is, het die kerk Notre-Dame die Katedraal Notre-Dame geword.
Vanweë die groot skare pelgrims is die katedraal in die tydperk tussen 1935 en 1938 volgens die planne van die argitek Hubert Schumacher in samewerking met Léon Lommel van die plaaslike Séminaire vergroot. Die koor is in 1963 by die nuwe liturgiese konvensies van die Tweede Vatikaanse Konsilie aangepas. In die jare 1977 en 1978 is klein herstelwerk in opdrag van die stad Luxemburg gedoen.
Binneversiering[wysig | wysig bron]
Die katedraal se binneversiering is in die styl van die Laat-Hollandse Renaissance uitgevoer. Die vyf pilare het 'n Doriese kapiteel en is in die jaar 1617 deur Ulrich Job vervaardig. Baie skulpture is van albaster gemaak, die gunstelingmateriaal van die Laat-Hollandse Renaissancetydperk.
Die versierings van die tribune is in 'n kontrak met Daniel Muller, gedateer 13 November 1620, gedetailleerd vasgelê. Die opvallendste besonderhede is die maskers en groteske gesigte.
Media[wysig | wysig bron]
- Tom Alesch: Eng Kinnigin an der Kathedral. Dokumentêre rolprent, in Luxemburgs, 26 min., 1995
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Michel Schmitt: La Cathédrale Notre-Dame de Luxembourg. Regensburg: Schnell & Steiner Verlag 1995 (ISBN 3-7954-4035-1)
- J. Engling: "Die Liebfrauenkirche in Luxemburg", in: Publications de la Section Historique de l'Institut Grand-Ducal XII, Lëtzebuerg 1856
- M. Faltz: Heimstätte U.L. Frau von Luxemburg, Lëtzebuerg 1948
- A. Steffen, Baugeschichte der Luxemburger Jesuitenkirche, Lëtzebuerg 1935
Bron[wysig | wysig bron]
- Katedraal van Luxemburg is 'n regstreekse vertaling van die Luxemburgse artikel.
