Koolstof-13

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Koolstof-13 
 
Protone
Neutrone
Kernspin -½ 
Massa-oorskot 3125,0113 keV[1] 

Status

Status stabiel 
Relatiewe voorkoms 1,109%  

Navigasie

115B 126C
136C 147N
146C 157N
Lys van isotope
Portaal Chemie
Portaal Fisika

Koolstof-13 (chemiese notasie 136C) is 'n stabiele isotoop van die element koolstof. Dit is 'n seldsame isotoop.

KMR[wysig | wysig bron]

Hierdie isotoop wat 'n spin=½ het, word in die organiese chemie dikwels vir kernspinresonansie van organiese molekule gebruik. Die gevoeligheid is baie minder as in proton-KMR, maar die chemiese verskuiwings is baie groter. Spin-spin-koppeling is selde sigbaar en dit maak die spektra baie eenvoudiger as in proton-KMR.[2]

δ13C[wysig | wysig bron]

Die isotoopverhouding tussen 13C en 12C word in die geochemie en biogeochemie baie aangewend. Vaatplante wat C3-plante is het gewoonlik 'n waarde van δ13C tussen -25‰ en -28‰ terwyl C4-plante soos mielies, bamboe en baie grasse 'n minder megatiewe waarde tussen -10‰ en -14‰ het. Fitoplankton in soetwater het 'n lae waarde tussen -30‰ en -40‰; in seewater is dit egter tussen -15‰ en -20‰[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties G. Audi, O. Bersillon, J. Blachot, A.H. Wapstra IUPAC
  2. Hebreeuse Universiteit van Jerusalem
  3. Geochemistry: Pathways and Processes Harry Y. McSween, Steven M. Richardson, Maria Uhle Columbia University Press, 2003, ISBN 0-231-50903-0, ISBN 978-0-231-50903-9


Ligter:
koolstof-12
Koolstof-13 is 'n
isotoop van koolstof
Swaarder:
koolstof-14
Vervalproduk van:
boor-13, stikstof-13
Vervalketting
van koolstof-13
Verval na:
stabiel