Literatuurkritiek

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Literatuurkritiek is die studie, evaluasie en interpretasie van letterkunde. Moderne literatuurkritiek word dikwels onderskraag deur Literatuurwetenskap, wat die filosofiese bespreking is van sy metodes en doelwitte. Hoewel die twee aktiwiteite nou verwant is, is literêre kritici nie altyd, en was ook nie altyd teoretici nie.

Die vraag of literatuurkritiek as 'n studieveld apart van literatuurteorie of boekresensies aan die ander kant, oorweeg moet word of nie, is 'n kontroversiële saak. Die Johns Hopkins Guide to Literary Theory and Criticism[1] maak geen onderskeiding tussen literatuurteorie en -kritiek nie, en gebruik die terme saam om dieselfde konsepte te illustreer. Sommige kritici beskou literatuurkritiek as die praktiese toepassing van die teorie, aangesien kritiek altyd direk met spesifieke werke handel, terwyl die teorie meer algemeen en abstrak daarna kyk.

Literatuurkritiek word dikwels in essay- of boekformaatvorm gepubliseer. Akademiese literatuurkritici onderrig in letterkunde departemente en publiseer in wetenskaplike tydskrifte, en die meer gewilde kritici publiseer hulle kritiek in groter sirkulerende tydskrifte soos die Times Literary Supplement, die New York Times Book Review, die New York Review of Books, die London Review of Books, The Nation, en The New Yorker. In Suid-Afrika word literatuurkritiek gepubliseer in onder andere Litnet en Literator.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Johns Hopkins Guide to Literary Theory and Criticism, Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8010-6