Mohorovičić-diskontinuïteit

Die Mohorovičić-diskontinuïteit, soms kortweg die Moho genoem, is die grens tussen die aarde se kors en die mantel. Die Moho vorm die skeiding tussen die oseaan- en kontinentale kors en die mantel. Dit lê meestal heeltemal in die litosfeer; slegs onder die midde-oseaanrif vorm die Moho ook die skeiding tussen die litosfeer en die astenosfeer. Die Mohorovičić-diskontinuïteit is vir die eerste keer geïdentifiseer deur 'n Kroatiese seismoloog. Ofioliete is dele van die oseaankors en moontlik ook mantelrots wat in die kontinentale kors opgestoot is deur plaatbeweging.

Die Mohorovičić-diskontinuïteit is ongeveer 5 km onder die oseaanbodem en 30 tot 50 km onder tipiese kontinente. Dit is die diepste onder die Tibettaanse plato, waar dit ongeveer 75 km onder die oppervlak lê.

Tydens die laat 1950's en 1960's is daar in die VSA 'n voorstel voorgelê om 'n gat deur die oseaanbodem te boor om hierdie laag te bereik. Die Mohole-projek het egter nooit voldoende ondersteuning geniet nie en is in 1967 deur die Amerikaanse Kongres gekanselleer. Dit bly egter steeds 'n belangrike wetenskaplike doelwit. Die Sowjetunie het ook 'n poging aangewend om die laag te bereik en het oor 'n tydperk van 15 jaar tot op 'n diepte van 12 260 meter geboor (die wêreld se diepste gat op daardie tydstip) voordat daar ook van die poging afgesien is.^[1]

Meer onlangs is 'n voorstel gemaak vir 'n onbemande, selfaangedrewe tuig vervaardig uit wolfram wat radiogeniese warmte sal gebruik om die aarde se dieptes te verken tot naby die Moho-diskontinuïteit asook die boonste deel van die aardmantel.^[2]

Die Moho-diskontinuïteit word in een van die boeke in die bekende Fritz Deelman-avontuurreeks van Leon Rousseau, Fritz Deelman en die Woestynrowers, genoem.^[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

↑ "How the Soviets Drilled the Deepest Hole in the World". Wired (in Engels). 25 Augustus 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2014. Besoek op 26 Augustus 2008.
↑ Ozhovan, M.; Gibb, F.; Poluektov, P.; Emets, E. (2005). "Probing of the Interior Layers of the Earth with Self-Sinking Capsules". Atomic Energy. 99 (2): 556–562. doi:10.1007/s10512-005-0246-y. {{cite journal}}: Onbekende parameter |month= geïgnoreer (hulp)
↑ Rousseau, L. (2005). Fritz Deelman en die Woestynrowers. Kaapstad: Human & Rousseau. ISBN 0-7981-4425-4.

Bronne[wysig | wysig bron]

Harris, P. (1972). "The composition of the earth". In Gass, I.G. (red.) (red.). Understanding the earth: a reader in the earth sciences. Horsham: Artemis Press for the Open University Press. ISBN 0-85141-308-0.
"Schlumberger Oilfield Glossary". Schlumberger. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Julie 2008. Besoek op 17 Julie 2008.
Dixon, Dougal (2000). Beginner's Guide to Geology. New York: Bounty Books. ISBN 0-7537-0358-0.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Britt, Robert Roy (7 April 2005). "Hole Drilled to Bottom of Earth's Crust, Breakthrough to Mantle Looms". Imaginova. Besoek op 17 Julie 2008.
"Digging a Hole in the Ocean: Project Mohole, 1958–1966". United States National Academy of Sciences. Besoek op 17 Julie 2008.

[1] "How the Soviets Drilled the Deepest Hole in the World". Wired (in Engels). 25 Augustus 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2014. Besoek op 26 Augustus 2008.

[2] Ozhovan, M.; Gibb, F.; Poluektov, P.; Emets, E. (2005). "Probing of the Interior Layers of the Earth with Self-Sinking Capsules". Atomic Energy. 99 (2): 556–562. doi:10.1007/s10512-005-0246-y. {{cite journal}}: Onbekende parameter |month= geïgnoreer (hulp)

[3] Rousseau, L. (2005). Fritz Deelman en die Woestynrowers. Kaapstad: Human & Rousseau. ISBN 0-7981-4425-4.

[1]

[2]

[3]