Neolitikum

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Stonehenge in Suid-Engeland, wat minstens 3 000 jaar gelede deur mense uit die Nuwe Steentydperk opgerig is.
'n Toneel in Skara Brae, Skotland, Europa se volledigste Neolitiese dorpie.

Die Neolitikum was die laaste deel van die Steentydperk en beteken "Nuwe Steentydperk". Dit was ’n tydperk van primitiewe tegnologie en sosiale ontwikkeling. In die Neolitikum het vroeë dorpe ontwikkel, asook landbou, die mak maak van diere, die vervaardiging van gereedskap en die eerste tekens van oorlogvoering.[1] Die tydperk het sowat 10 000 jaar gelede begin en met die begin van die Bronstydperk geëindig. Die Sumeriërs het eerste begin boer, in omstreeks 9500 v.C. Teen 7000 v.C. het landbou afsonderlik in Indië en Peru ontwikkel; teen 6000 v.C. in Egipte; teen 5000 v.C in China en omstreeks 2700 v.C. in die noordelike Suid-Amerika.

Vaste blyplek[wysig | wysig bron]

Met die ontwikkeling van landbou was dit nie meer so noodsaaklik soos vroeër om agter dieretroppe aan te trek nie. Mense was nou verseker van voedsel uit landerye. Daarom het voorheen nomadiese stamme hulle op een plek begin vestig. Skuilings en wonings was nou meer permanent en mense het begin soek na maniere om hul huise stewiger te maak. By Mezhirich in die Oekraïne is 15 000 jaar oue wonings gevind wat bestaan het uit ’n komplekse, versigtig inmekaar-geweefde massa van die ribbene, dybene en rugwerwels van mammoete.

Die wieë van die vroeë beskawings was riviervalleie soos die Eufraat- en Tigrisvallei in Mesopotamië, die Nylvallei in Egipte, die Indusvallei in Indië en die Yangtze- en Geelvallei in China. Sommige nomadiese volke soos die inheemse Australiërs en die San van Suider-Afrika het eers redelik onlangs landbou begin beoefen.

Tegnologie[wysig | wysig bron]

Dié Japannese erdepot dateer uit die jaar 10 000 tot 8 000 v.C. (Nasionale Museum van Tokio, Japan).
'n Rekonstruksie van neolitiese kleredrag van die Alpestreek – kyk ook Ötzi

Mense het ook begin eksperimenteer met klei en gras om hul wonings sterker te maak en daar is gou ontdek klei kan ook gebruik word om potte en ander erdewerk te skep. Dié ontdekking het daartoe gelei dat voedsel, wat vroeër verlore gegaan het, nou in erdepotte gebêre kon word, in gedroogde vorm of deur die potte te begrawe. Die nuwe oorvloed van beskikbare voedsel het gelei tot 'n verdubbeling van die bevolking.

Danksy die toenemende behoefte vir die oes en prosessering van plante het afgewerkte stene en steenprodukte meer algemeen geword, insluitende gereedskap om mee te slyp, te sny en te kap. Grootskaalse konstruksies is gebou, soos torings en mure om vestigings en seremoniële plekke soos Stonehenge. Sulke konstruksies wys daar was genoeg bronmateriaal en onderlinge samewerking wat groot groepe in staat gestel het om saam aan sulke projekte te werk.

Daar word steeds gedebateer oor in watter mate hierdie aktiwiteite die basis vir die ontwikkeling van sosiale hiërargieë gevorm het. Die vroegste bewys van gevestigde handel kom uit die Neolitikum, waar nuut gevestigde groepe eksotiese produkte oor honderde kilometers sou invoer. Skara Brae, geleë op die Orkney-eilande naby Skotland, is een van Europa se beste voorbeelde van 'n Neolitiese dorpie. Dit bevat onder meer steenbeddens, rakke en selfs 'n binnenshuise toilet wat aan 'n stroompie gekoppel is.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "The Perfect Gift: Prehistoric Massacres. The twin vices of women and cattle in prehistoric Europe". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Junie 2008. Besoek op 7 Junie 2014.