Nossa Senhora de Belem (skip)

Die vragskip Nossa Senhora de Belém het in Julie 1635 aan die kus van Pondoland net noord van die mond van die Umzimkulurivier gestrand. Waarskynlik omdat dit een van die weinige Portugese skepe in die 16de en 17de eeu was wat nie oorlaai is nie, het niemand tydens die stranding sy lewe verloor nie.

Op 4 Februarie 1635 het die Belém belaai met o.a. Ming-porselien en peper die hawe van Goa in Indië in die geselskap van 'n ander skip onderweg na Lissabon vertrek. Na 'n paar dae op see het die Belém erg begin lek, die meeste matrose was siek of swak, die winterstorms het losgebars en gevolglik is kontak met die ander skip verloor. En die nat peper het die pompe knaend verstop. Toe onverwags land in sig kom, is die Belém toegelaat om te strand. Tydelike skuilings is gebou. Die meerderheid wou oop 'n staptog na redding begin, maar die kaptein het uit verhale van vorige strandings geweet dat dit onwys sou wees en het die skipbreukelinge oorgehaal om liewer twee bote uit die wrakstukke en die bome van die kusstreek te bou. Alhoewel hulle beeste van die swartmense verkry het, was die verhoudinge tussen die Portugese en die inwoners van die kusgebied nie na goed nie.

Op 20 Januarie 1636 het die skepies vertrek. Van een is nooit weer gehoor nie. Die ander een het Algoabaai en later Angola bereik.

Bibliografie

• Potgieter, Coenraad: Skipbreuke aan ons kus. Kaapstad: Tafelberg, 1969.
• Willcox, A.R.: Shipwreck and survival on the south-east coast of Africa. Winterton: Drakensberg Publications,1984. ISBN 0-620-07958-4