Onomatopee

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die geluid van 'n dreuning: bam!
Tik-tak van 'n klok, 'n voorbeeld van onomatopee

Onomatopee of klanknabootsing is 'n stylfiguur waar een of meer woorde gebruik word om 'n klank na te maak. Die term 'onomatopee' is afkomstig van Oud-Grieks: ὄνομα (naam) + ποιέω (ek maak). Soms word die term onomatopoëties ook gebruik.

Ouers wat hulle kinders leer praat maak dikwels van onomatopee gebruik. So kan 'n hond as 'n woef, 'n kat as 'n miaau en 'n koei as 'n moo beskryf word. Reduplikasie (verdubbeling van woorde) word ook soms ingespan, so kan 'n trein as 'n tjoek-tjoek en 'n kar as 'n toet-toet beskryf word.

Onomatopee word ook gereeld as stylmiddel in poësie en ander letterkundige werke aangetref (byvoorbeeld: Met dof-sware plof, soos koeëls in die stof, kom die eerste druppels neer). Dit word ook algemeen in strokiesverhale ingespan.

Onomatopee kom in alle tale voor. Die woord vir kat in Chinees is byvoorbeeld "māo" (貓/猫).

Voorbeelde[wysig | wysig bron]

  • Bokmakierie, hadeda, koekoeke en piet-my-vrou (voëls)
  • Ritsel (geluid wat blare maak)
  • Sis / zoem / knor
  • Tjirp, kiep-kiep, tok-tok
  • Water kabbel / branders klots
  • Hael kletter / vuur knetter
  • Klik–klak / woer–woer / kaplaks
  • Brr (koud)

Sien ook[wysig | wysig bron]