Pax Mongolica

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
’n Nabyskoot van die Katalaanse Atlas wat Marco Polo uitbeeld op sy reis na die Ooste tydens die Pax Mongolica.

Die Pax Mongolica (Latyn vir "Mongoolse Vrede"; ook soms genoem Pax Tatarica)[1] is ’n historiese term wat geskoei is op die oorspronklike frase, Pax Romana, en verwys na die stabiliserende uitwerking wat die Mongoolse Ryk se verowerings gehad het op die sosiale, kulturele en ekonomiese lewe van die inwoners van die uitgestrekte Eurasiese gebied wat die Mongole in die 13de en 14de eeu oorgeneem het. Dit beskryf die verbeterde kommunikasie en handel wat die verenigde administrasie help skep het en die tydperk van relatiewe vrede wat daarop gevolg het.

Die verowerings van Djengis Khan en sy opvolgers van Suidoos-Asië tot Oos-Europa het die westerse en die oosterse wêreld verbind. Die Syroete, wat handelsentrums oor Asië en Europa heen verbind het, is eindelik deur die Mongole beheer. Die einde van die Pax Mongolica is ingelui deur politieke verbrokkeling in die Mongoolse Ryk en die uitbreek van die Swart Dood in Asië, wat met die handelsroetes langs na die grootste deel van die wêreld versprei het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
  1. Michael Prawdin. The Mongol Empire: its rise and legacy. New Brunswick, 2006. bl. 347