Santa Catarina

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Santa Catarina
Vlag van Santa Catarina Wapen van Santa Catarina
Ligging van Santa Catarina in Brasilië
Sien ander Brasiliaanse deelstate
Hoofstad Florianópolis
Grootste stad Joinville
Oppervlakte 95 442,9 km²
Bevolking
  - Totaal
  - Digtheid

6 910 553 (2016)
72,2 inw./km²
Goewerneur Eduardo Pinho Moreira (PMDB)
MOI (2000) 0,822 – hoog
Tydsone UTC-3
ISO 3166-2 BR-SC

Santa Catarina is 'n Brasiliaanse deelstaat in die suide van die land wat een van die hoogste lewensstandaarde in dié Suid-Amerikaanse land geniet. Sy hoofstad is Florianópolis, wat gedeeltelik op die eiland Santa Catarina lê. Santa Catarina word begrens deur die deelstate Rio Grande do Sul in die suide en Paraná in die noorde. In die weste grens dit ook aan die Argentynse provinsie Misiones. Die grootste stedelike nedersetting is Joinville.

Met 'n oppervlakte van 95 442 vierkante kilometer en 'n bevolking van bykans sewe miljoen is dit een van die kleiner Brasiliaanse deelstate. Dit verskil ook ten opsigte van sy klimaat, wat deur vier bepaalde jaargetye gekenmerk word, merkbaar van die meeste ander state. So is Santa Catarina die mees "Europese" deelstaat van Brasilië - die oorgrote meerderheid (86 persent) van sy inwoners is nasate van Portugese, Duitse, Italiaanse en ander Europese immigrante.

Geografie[wysig | wysig bron]

Die kusvlakte suid van Florianópolis
Praia do Gravatá

Santa Catarina trek voordeel uit sy strategiese ligging binne een van die ekonomiese kerngebiede van Mercosul, die Suidelike Gemeenskaplike Mark. Die hoofstad Florianópolis lê 1 673 kilometer van Brasília, 705 kilometer van São Paulo, 1 144 kilometer van Rio de Janeiro en 1 850 kilometer van Buenos Aires af.

Die Atlantiese kuslyn van Santa Catarina bevat 'n groot aantal strande, baaie en inhamme. Die sentrale gebiede van die deelstaat is met Brasiliaanse denneboombosse bedek; die suidweste word deur grasvlaktes oorheers; en die suidelike en westelike geweste bestaan gedeeltelik uit bosse.

Die sentrale hoogland beslaan sowat drie kwart van die staat se oppervlak. Die hoogste bergpiek, die Morro da Boa Vista, verrys 1 872 meter bo seevlak, terwyl die Morro da Igreja naby Urubici met 'n hoogte van 1 828 meter as die koudste plek in Brasilië bekend staan.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Duitse immigrante het argitektoniese spore in die middestad van Blumenau gelaat met vakwerkgeboue
Die kusdorp Balneário Camboriú is in 1964 noord van Florianópolis gestig. Byna 2 000 woonsteltorings het in die digbeboude kusoord verrys

Die geskiedenis van die Europese nedersettings het met die Franse kolonie São Francisco do Sul in 1504 en die Spaanse kolonie op Santa Catarina-eiland begin, wat in 1542 gestig is. Die Portugese het die gebied in 1675 by hulle magsgebied ingelyf, en die Kapteinskap van Santa Catarina is in 1738 gestig.

Sedert die vroeë 19de eeu het baie Europese immigrante, aanvanklik veral Duitsers, hulle in die gebied gevestig. Hulle is later vrgesel deur immigrante uit Italië, Pole, Rusland, Oekraïne, Japan en 'n aantal ander Europese lande. Die Europeërs het veral in die sentrale hartland 'n groot aantal klein boerderye gestig.

Blumenau, een van die belangrikste Duitse nedersettings in Brasilië, is op 2 Desember 1850 deur die farmaseut en chemikus Dr. Hermann Blumenau, 'n boorling van Braunschweig, gestig. Die stad in die vallei van die Rio Atajaí-Açu het vandag meer as 250 000 inwoners en is die sentrum van die land se tekstielbedryf.

Santa Catarina is in Maart 2004 deur die eerste tropiese sikloon getref wat ooit in die gebied van die Suidelike Atlantiese Oseaan aangeteken is. Die storm, Sikloon Catarina, is na die deelstaat vernoem.

Etniese groepe[wysig | wysig bron]

  • 92% Blankes
    • Duits-Brasiliane (35%);
    • Italo-Brasiliane (30%);
    • Portugees-Brasiliane (22%);
    • 5% ander blanke groepe (Pools-Brasiliane, Russies-Brasiliane en ander)
  • 8% ander etniese groepe

Europese nedersettings[wysig | wysig bron]

Santa Catarina word as die mees "Europese" deelstaat van Brasilië beskou. Die oorgrote meerderheid van sy bevolking is nasate van Europese setlaars.

Portugese[wysig | wysig bron]

Die eerste Portugese setlaars, veral van die Asore-eilande, het hulle sedert die 1750's in Santa Catarina gevestig en die kusgebiede gekoloniseer. 'n Verskeidenheid geboue in die kenmerkende Asoriese styl word in die deelstaat aangetref.[1] Teen die laat 18de eeu was die meerderheid van Santa Catarina se bevolking Portugees-gebore setlaars, wat ook baie belangrike stede soos die hoofstad Florianópolis gestig het.

Duitsers[wysig | wysig bron]

Die erekonsulaat van Oostenryk met sy kenmerkende Alpynse boustyl in Treze Tílias
Italiaanse steenhuise in Nova Veneza

Die Duitse immigrasie het in die jaar 1828 begin. Die meeste immigrante was landbouers, wat in Brasilië die geleentheid gekry het om op hulle eie klein plaas te boer. Duitsland was destyds oorbevolk, en 'n groot deel van die plattelandse bevolking het nie oor hul eie land beskik nie. Tot by die vyftigerjare was die getalle Duitse immigrante eerder klein, en eers daarna het groot immigrasiegolwe in Suid-Brasilië 'n aanvang geneem.

Die Brasiliaanse regering het talle "Duitse kolonies" gestig om die Duitse kolonisering van die gebied te bevorder. Hierdie kolonies was suiwer Duitssprekende gebiede, waar mense uit verskillende dele van Duitsland hulle gevestig het. Aanvanklik was dit veral plattelandse boerderygebiede, maar baie van hulle tot dorpe en stede ontwikkel, soos byvoorbeeld Blumenau en Joinville, die grootste stad in Santa Catarina.

Die Duitse setlaars was dekades lank geïsoleer in hulle plattelandse gebiede, en hulle het nouliks in aanraking gekom met die ander inwoners van Brasilië. Sodoende is die Duitse taal en kultuur in Brasilië bewaar. Die situasie het eers sedert die dertigerjare van die 20ste eeu geleidelik begin verander. Toe Brasilië in 1942 oorlog teen Nazi-Duitsland verklaar het, is die Duitse immigrante "verplig" om die Portugese taal aan te leer en by die Brasiliaanse leefwyse aan te pas.

Die Duitse invloed is deesdae nog steeds sterk en orals in Santa Catarina sigbaar. Baie dorpe, veral die kleiner gemeenskappe, bewaar nog steeds die Duitse kulturele tradisies, soos byvoorbeeld Pomerode, 'n klein nedersetting met negentig persent Duits-Brasiliaanse inwoners wat nog steeds Duits as omgangstaal besig. Blumenau is net een van talle stede en dorpe wat die tradisionele Oktoberfest vier. Daarnaas toon Santa Catarina se boukuns, tradisies en kookkuns sterk Duitse invloede.

Italianers[wysig | wysig bron]

Die eerste Italiaanse setlaars het in 1875 in Santa Catarina aangekom, en tot by die eerste dekade van die 20ste eeu het hulle getalle sterk gegroei. Die immigrante was hoofsaaklik landbouers uit Noord-Italië en het hulle in oorwegend Italiaanse nedersettings naby die kusgebiede gevestig. Aanvanklik is die Italiaanse kolonies deur tropiese siektes bedreig, en baie setlaars het ook na ander gebiede verhuis.

In die gebied van Vale do Tubarão in die suidelike Santa Catarina het Italiaanse setlaars egter danksy die meer gematigde klimaat en meer geskikte akkerland 'n kolonie gestig, wat vinnig ontwikkel het. Baie Italianers het in die steenkoolbedryf begin werk en hulle nie soos die Duitsers op die landbou toegespits nie. Aangesien hulle nie in geïsoleerde plattelandse gemeenskappe gewoon het nie, het hulle vinnig met Brasiliane van Portugese afkoms begin vermeng.

Ekonomie[wysig | wysig bron]

Die bergpiek Morro da Cruz bied 'n panoramiese uitsig oor Florianópolis, die hoofstad van Santa Catarina
Alle werkers in die Araquari-aanleg het hulle handtekening aangebring op die eerste BMW-motor wat in Oktober 2014 in Brasilië vervaardig is
Die strandmeer Lagoa do Peri
Portal de Pomerode. Die stad met 25 000 inwoners, oorspronklik 'n stadsdeel van Blumenau en sedert 1959 'n selfstandige munisipaliteit, maak daarop aanspraak dat dit die "mees Duitse nedersetting" in Brasilië is

Die bewoners van Santa Catarina geniet een van die hoogste lewensstandaarde in Brasilië wat gunstig met dié van die lande op die Iberiese skiereiland vergelyk. Die deelstaat is 'n eersterangse nywerheids- en landbousentrum.

In die noordooste van die deelstaat is elektromeganiese, tekstiel- en meubelnywerhede gevestig. Veeteelt is die belangrikste bron van inkomste in die westelike gebiede, terwyl die suide oor keramiese nywerhede beskik en daarnaas ook skulpvisse uitvoer. Tekstiele, keramiek en porselein uit Santa Catarina is lankal produkte van wêreldfaam en word na meer as sestig lande uitgevoer. Die plaaslike mynbedryf ontgin minerale en steenkool.

Santa Catarina se landbousektor is hoogs ontwikkel en word gekenmerk deur die noue samewerking tussen mielieprodusente, veetelers (wat hulle veral op varkens toegespits het) en die vleisfabrieke. Die helder water tussen die vasteland en die eiland Santa Catarina is uiters geskik vir die kweek van oesters - die stad Santo Antônio de Lisboa net noord van Florianópolis lewer 90 persent van Brasilië se produksie op.

Die korridor tussen Joinville, Jaraqua do Sul en Blumenau is die hartland van die plaaslike nywerheidsektor. Hierdie klein, maar hoogs ontwikkelde nywerheidsgebied lewer meer as die helfte van die deelstaat se industriële produksie op. Araquari, 'n nedersetting naby Joinville, het danksy nuwe aanlegte van internasionale vervaardigers soos BMW en Mini Cooper tot die Brasiliaanse motorbedryf se jongste spilpunt ontwikkel.[2]

Santa Catarina spog met sommige van die pragtigste strande in Brasilië, en die deelstaat is tydens die somerseisoen van Desember tot Maart een van die gewildste reisbestemmings in Brasilië en Suid-Amerika. Talle Argentynse en Paraguyaanse toeriste bring hulle vakansies op die strande van Santa Catarina deur.

Die grootste stede en hulle belangrikste bronne van inkomste is:

Ander belangrike nedersettings is:

  • São Francisco do Sul, die derde oudste stad in Brasilië, wat 1504 deur Franse gestig is en met die vyfde grootste houerhawe van die land spog
  • Curitibanos, 'n dorp waar meer as die helfte van Brasilië se knoffel verbou word
  • Fraiburgo, wat danksy sy appelplantasies as die "appelhoofstad" van Brasilië bekend staan
  • Canoinhas, die plaaslike hoofstad van die mate-tee

Toerisme[wysig | wysig bron]

Landskapstoneel in die bergreeks Serra do Rio do Rastro

Santa Catarina het tot een van die gewildste Suid-Amerikaanse vakansiebestemmings ontwikkel wat dwarsdeur die jaar toeriste lok. Die deelstaat, wat aanvanklik veral vir sy verruklike kuslyn met meer as 500 strande bekend gestaan het, spog ook met 'n verskeidenheid landskappe en mikroklimaatsones. Bergspitse, wat tot by 2 000 meter bo seevlak verrys, lê net twee ure se rit van die pragtige strande af.

Die toerismesektor van Santa Catarina bied 'n aantal gespesialiseerde produkte soos vakansies op die platteland, mineraalbaddens, ekologiese toerisme en avontuursport, historiese monumente en besienswaardighede en godsdienstige toerisme aan. Die vermaaklikheidspark van Beto Carrero in die stad Penha en die strandoord Balneário Camboriú behoort tot die gewildste toeristebestemmings in Santa Catarina.

Die berggebiede van Santa Catarina is die enigste plek in Brasilië met gereelde sneeuvalle in die winter. Hierdie gebiede is die geboorteplek van die staat se plaasvakansies.

In die tydperk tussen Julie en November lê die suidelike noorkapper-walvisse besoek af aan Santa Catarina se kuswaters. Oktober is die maand van die groot bierfeeste. Blumenau se Oktoberfest is die belangrikste in Santa Catarina en die tweede grootste ter wêreld na dié van München in Duitsland.

Kookkuns[wysig | wysig bron]

Santa Catarina staan in Brasilië bekend vir sy voortreflike kookkuns, wat veral deur die Portugese, Italianers en Duitsers beïnvloed is.

Duitse Apfelstrudel, 'n tipiese gebak met bladerdeeg

Die Portugese setlaars, wat hier in die 17de eeu voet aan wal gesit het, was oorwegend vissers, wat hulle langs die kus gevestig het. Hulle tradisionele seekos en Portugese visgeregte is by toeriste baie gewild.

Die Duitse setlaars van die 19de eeu het naas hulle argitektuur ook hulle tradisionele feesvierings saam na Santa Catarina gebring, en gedurende feestye is Duitse kos, koeke en terte bedien en Duitse bier gebrou. Die plaaslike Duitse kookkuns het sy oorsprong in die Duitse gebiede van Hunsrück, Swartwoud, Pommere en Beiere. Van die geregte staan orals in Brasilië bekend, maar baie van hulle is vir gewone Brasilianers uit ander gebiede eksotiese lekkernye.

Tipiese Duitse geregte in Santa Catarina sluit gevolglik Kasseler-vleis, varkpootjies, oondgebraaide eend met rooikool, Rheinischer Sauerbraten (gemarineerde en gebraaide vleis, wat met groen kluitjies bedien word), aartapelslaai met speksous, Bockwurst (gekookte wors), bloedwors en vleiswors in.

Gewilde nageregte is poedings en vrugte, kaastert, Buttercremetorte, Swartwoudkoek en veral Apfelstrudel, die tradisionele gerolde appelgebak.

Die Italianers het hulle onder meer in gebiede gevestig wat geskik was vir die wynbedryf. Hulle tipiese geregte - minestras, polentas, risottos en spaghetti - word dikwels met rooiwyn verfyn.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Deelstate van Brasilië

Distrito Federal
Acre · Alagoas · Amapá · Amazonas · Bahia · Ceará · Espírito Santo · Goiás · Maranhão · Mato Grosso · Mato Grosso do Sul · Minas Gerais · Pará · Paraíba · Paraná · Pernambuco · Piauí · Rio de Janeiro · Rio Grande do Norte · Rio Grande do Sul · Rondônia · Roraima · Santa Catarina · São Paulo · Sergipe · Tocantins