Siberiese Ysvrou

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die mummie van die Siberiese Ysvrou.

Die Siberiese Ysvrou is die naam wat plaaslike inwoners en Russiese joernaliste aan ’n mummie gegee het wat in 1993 in die Russiese outonome republiek Altai ontdek is. Sy is ook bekend as die Prinses van Oekok (Russies: Принце́сса Уко́ка), die Altai-prinses (Алтайская принцесса) en Otsji-bala (Очы-бала, die heldin van die Altaise epiese verhaal).

Ontdekking[wysig | wysig bron]

Die argeoloog Natalia Polosmak van Nowosibirsk het die koergan (grafheuwel) Ak-Alatsja-3 op die baie afgeleë Oekok-plato ontdek. Dit word in Rusland as een van die belangrikste argeologiese vondste van die einde van die 20ste eeu beskou.

Die Ysvrou stam uit die tyd van die Pazyryk-kultuur wat tussen die 6de en 2de eeu v.C. in die Siberiese steppe floreer het. Haar graf is naby die grens met China gevind. Die steppe het hier ’n ruwe, droë klimaat; herders van Altai bring steeds hul skape en perde in die winter hierheen omdat die hewige wind die sneeu van die gras af waai, en hul diere dan daar kan wei ondanks die ysige koue.

Die graf was bedek met ’n yslens wat die mummie goed bewaar gehou het. Die vrou was sowat 25 jaar oud toe sy dood is en het tot die middelklas van die Pazyryk-samelewing behoort. ’n Paar tatoeëermerke is aan haar liggaam gevind en om haar was verskeie alledaagse voorwerpe geplaas. Dit is nie duidelik waaraan sy dood is nie.

Die grafkamer[wysig | wysig bron]

In die Ysvrou se grafkamer was haar kis, gemaak van ’n soliede lorkeboomstam en versier met leerappliekwerk wat bokke uitbeeld. Daar was twee klein houttafels wat gebruik is om kos en drank voor te sit. Perde- en skaapvleis is op die tafels neergesit vir haar reis; daar was ook koljandersaad en oorblyfsels van ’n suiwelproduk, dalk jogurt, in ’n houthouer met ’n gesnede handvatsel en roervoorwerp.[1]

Die Ysvrou het met haar kop na die ooste gelê, nes dié van die perde wat saam met haar begrawe is, soos wat die Pazyryk-gebruik was.[2] Sy het ’n geel sybloes aangehad, ’n gestreepte wolromp, lang veltkouse en ’n hooftooisel van hoër as 90 cm.

Die Altai en die "prinses"[wysig | wysig bron]

Toe ’n paar Altaise inwoners hoor die mummie is opgegrawe, het hulle geëis dat verdere opgrawings verbied en die lyk herbegrawe word. Hulle het beweer hulle weet nog altyd van die vrou, wat hulle "prinses Kadin" noem, en aanbid haar as een van die stammoeders van die Altai. Hulle kon dit nie bewys nie, maar die streekowerheid was gevoelig vir die mening van die inwoners en het verdere opgrawings op die Oekok-plato verbied.

Tot vandag beweer die Altai die vrou is hul stammoeder en dat ’n aardbewing in 2003 plaasgevind het omdat die "prinses" se gees versteur is en dat sy rus moet vind deur haar te herbegrawe. Die mummie is egter steeds by die Instituut vir Argeologie en Etnologie van die Russiese Akademie van Wetenskappe in Nowosibirsk. Wetenskaplikes meen daar behoort dringend nog opgrawings gedoen te word weens die verwarming van die klimaat en dat dit onsinnig sou wees om die lyk te herbegawe omdat die yslens nie sal herstel nie en die lyk vinnig sou vergaan.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Polosmak, Natalia (Oktober 1994). "A Mummy Unearthed from the Pastures of Heaven". National Geographic: 80–103.
  2. Die BBC/NOVA dokumentêr "Ice Mummies: Siberian Ice Maiden", 24 November 1998

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]