Swartkraai
| Swartkraai | |
|---|---|
.jpg){kind=spacer}
| |
| Afgeneem in die Kgalagadi-vredespark en roep opgeneem in KwaZulu-Natal | |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Domein: | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | C. capensis
|
| Binomiale naam | |
| Corvus capensis Lichtenstein, 1823
| |
| |
| verspreiding | |
Die swartkraai of koringlandkraai[1] is 'n wydverspreide en lokaal algemene standvoël in Suider- en oossentraal-Afrika. Hulle is omnivore wat minder afhanklik van aas is as die witborskraai.[2] Hulle vlieg met diep vlerkslae, en gee lang treë as hulle stap. Hulle het 'n groot verskeidenheid roepe waarvan sommige gereeld geuiter word.[2]
Verspreiding[wysig | wysig bron]
Daar is twee aparte bevolkings, naamlik een in Suider-Afrika (Suid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe tot in suidelike Angola), en ‘n tweede in die Horing van Afrika, Ethiopië en Suid-Soedan. Hulle is ook baie lokaal in ekwatoriale bergstreke teenwoordig.[3]
Identifikasie[wysig | wysig bron]
Albei genders het ‘n glansende swart veredos, en die iris is donkerbruin. Die snawel en pote is ‘n swarterige horingkleur.[4] Die snawel is lank, dun en effens afgeboë.[3] Jongvoëls het ‘n dowwer veredos waarby die blouswart glans ontbreek,[3] en hul kop en bors is bruin getint.[5] Die algehele lengte is sowat 50 cm (20 duim),[2] die stert 7,7 duim (20 cm) en die vlerk 13,8 duim (35 cm).[4] Afmetings van voëls van die noordelike bevolking is effens kleiner as dié van die suidelikes.
Habitat[wysig | wysig bron]
Hulle word as enkelinge, in pare of familiegroepe aangetref.[4] Jongvoëls kan groot swerms van tot 600 individue vorm,[5] wat ook kommunaal in bome of op kragdrade oornag.[2] Hulle word dikwels op landerye gesien[4] en is benewens teenwoordig in grasveld en oop omgewings, in dorre woestynstreke[3] of in alpynse vleilande.[2] Hulle sit dikwels op telefoonpale waarop hulle ook by geleentheid nesmaak. Hulle is in kleiner getalle aanwesig as die witborskraai, en kom oorwegend in droër gebiede voor.
Roepe[wysig | wysig bron]
Die roep is 'n hoë "kraa", of ‘n diep "kaa!-kaa!",[3] en die alarmroep is borrelend.[5] Ander roepe bestaan uit ‘n opeenvolging van dissonante kwaak-[4] en gorrelklanke, waarvan ‘n verbasende verskeidenheid geuiter word.[3] Wanneer hulle roep word die nek krom gehou, en die kopvere opgepof.[5] Die pronkvlug, waartydens die vlerke vinnig gevladder word, gaan weereens met 'n gorrel-roep gepaard.[2]
Broeigewoontes[wysig | wysig bron]
Die nes wat uit takkies bestaan, word in boomtakke, op ‘n rotslys of op 'n telefoonpaal geplaas. Die legsel bestaan uit 3 tot 5 eiers wat rosig getint en rooi gespikkel is. Die eiergrootte is 2,25 duim (5,7 cm) by 1,20 duim (3,0 cm).[4] Eierinkubasie duur 18 tot 19 dae, en die kuikenperiode sowat 36 tot 39 dae, waarna die jongvoëls vir 'n paar maande van die ouers afhanklik bly.[2]
Ander name[wysig | wysig bron]
Ander name vir die spesie sluit in Kapkrähe (Duits), Cape rook, Cape crow of black crow[6] (Engels), Kaapse roek (Nederlands), Ekorova (Kwangali), Segogobane (Sepedi), chiKungubaya (Shona), leKhoa,[5] leKhǒaba of moKhǒabane (Sotho), Gunguva of Qugwana (Tsonga), leHukubu (Tswana), uNomyayi of iDakatye[5] (Xhosa) en i(n)Gwababane[5] (Zoeloe).[2]
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
- Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
- Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Baumbach, E.J.M. (20 Januarie 2006). Versameling van Afrikaanse Streeksvoëlname. Pretoria: (self). p. 68.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Maclean, Gordon Lindsay; Newman, Kenneth; Lockwood, Geoff (1984). Roberts birds of South Africa (5de uitg.). Kaapstad: John Voelcker Bird Book Fund. p. 480. ISBN 0-620-07681X.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Sinclair, Ian; Ryan, Peter (2010). Birds of Africa south of the Sahara (2de uitg.). Kaapstad: Struik Nature. p. 386. ISBN 9781770076235.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Fitzsimons, F. W. (Direkteur: Port Elizabeth Museum) (1923). The Natural History of South Africa: Birds Vol. II. Londen: Longman's, Green and Co. p. 66.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Prozesky, O.P.M.; Findlay, Dick (1974). Veldgids – Voëls van Suider-Afrika (1ste uitg.). Johannesburg: Perskor Uitgewery. p. 209. ISBN 0-628-00266-1.
- ↑ Hockey, P.A.R. (1994). Sasol Birds of Southern Africa — Checklist and Alternative Names. Kaapstad: Struik. p. 54. ISBN 1-86825-631-6.