Swartstraler

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Namate die temperatuur van ’n swartstraler afneem, word die golflengte van maksimumemissie langer.

’n Swartstraler is ’n geïdealiseerde liggaam wat alle elektromagnetiese straling absorbeer wat daarop val.[1] Deur die absorpsie van dié energie word die temperatuur van die voorwerp hoër as dié van die omgewing en die hitte word weer sonder verlies uitgestraal in die vorm van elektromagnetiese straling.[2]

’n Swartstraler is in termiese ewewig, wat beteken dit bly ’n konstante temperatuur. Die uitgestraalde energie word uitgestuur volgens Planck se Wet, dus hang dit slegs af van die liggaam se temperatuur, nie van die vorm en chemiese samestelling nie. Hoe hoër die temperatuur, hoe korter die golflengte van maksimumemissie.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Kirchhoff, G. (1882) [1862]. "Ueber das Verhältniss zwischen dem Emissionsvermögen und dem Absorptionsvermögen der Körper für Wärme und Licht". Gessamelte Abhandlungen. Leipzig: Johann Ambrosius Barth. pp. 571–598.
  2. Siegel, Robert; Howell, John R. (2002). Thermal Radiation Heat Transfer; Volume 1 (4th uitg.). Taylor & Francis. p. 7. ISBN 978-1-56032-839-1.