Taijitu

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die moderne jin-jang-simbool.

’n Taijitu (Chinees: 太極圖, ou transliterasie: taitsjitoe) is ’n simbool of diagram in Chinese filosofie wat óf oneindigheid óf groot uiterstes (soos jin en jang) voorstel. Dit is die eerste keer tydens die Song-dinastie bekend gestel.

Die moderne Taoïstiese kanon, wat tydens die Ming-dinastie saamgestel is, bevat minstens ’n halfdosyn sulke taijitu. Die skrywer Lai Zhide uit dié tydperk het dit vereenvoudig tot ’n ontwerp met twee aansluitende spiraallyne en ’n wit en ’n swart kol. Dié weergawe is sedert die laat 19de eeu in Westerse letterkunde bekend gestel en het sedert die 1960's algemeen gewild geraak as die jin-jang-simbool.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Craig Clunas, Pictures and Visuality in Early Modern China (1997), p. 107.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]