Vis-en-tjips

Vis-en-tjips is ’n gewilde wegneemete wat in 1858 of 1863 sy ontstaan in die Verenigde Koninkryk gehad het.^[1] Dit bestaan uit diepgebraaide vis (stokvis of snoek in Suid-Afrika), met beslagdeeg of soms broodkrummels, tesame met diepgebraaide slaptjips. Op die lys van eetbare vis vir die voorbereiding van vis-en-tjips in Europa, neem kabeljou (kob) tradisioneel die eerste plek in. Elders is kabeljou, gevlokte vis, skelvis en skol ook gewild. In meeste vis-en-tjipswinkels kan die kliënt kies uit 'n verskeidenheid soorte vis en disse.

Gewoonlik word hierdie dis met die Verenigde Koninkryk en Ierland verbind. Dit is uiters gewild in die VK en in lande wat teen die middel van die 19de eeu Britse kolonies was, soos Suid-Afrika, Australië, Nieu-Seeland en Kanada. Die Verenigde State van Amerika het dit eers later vanaf Kanadese en Ierse uitgewekenes aangeneem, maar dit word nie algemeen voor en ná die Vaste bedien nie. Dit het sedert die 1940’s ook op die Faroëreilande gewild geword, toe dit tydens die Tweede Wêreldoorlog deur die Britse besetting bekend gestel is.

Bereiding[wysig | wysig bron]

Om die beslagdeeg te berei word die meel met 'n bietjie koeksoda gemeng en deur die toevoeging van donkerbruin Engelse aal totdat die gevolglike deeg 'n effens dikker konsistensie as pannekoekdeeg het. Die vellose en ontbeende vis word dan in twee tot drie sentimeter dik repe gesny en bestuif met 'n bietjie mielieblom en dan gedoop in die voorbereide deeg. Die vis word vervolgens in sonneblomolie gebraai teen 190 °C vir sowat twee minute totdat dit 'n diep goudbruin kleur aanneem, maar nog sappig aan die binnekant is.