Voëleiland, Algoabaai
| Voëleiland | |
|---|---|
| Geografie
| |
| Ligging | Suid-Afrika, Indiese Oseaan |
| Koördinate | 33°50′S 26°17′O / 33.833°S 26.283°OKoördinate: 33°50′S 26°17′O / 33.833°S 26.283°O
|
| Oppervlakte | 2,4 hektaar
9 m |
| Administrasie | |
 Suid-Afrika
| |
| Provinsie | Oos-Kaap
|
Voëleiland is 'n eiland in Algoabaai.
Ligging[wysig | wysig bron]
Die argipel rondom Voëleiland (plaaslik altyd bekend as Bird Island) by 33º 50' 26″ suid en 26º 17' 10″ oos lê aan die oostelike kant van Algoabaai, 65 km oos van Port Elizabeth, 'n 8 km van Woody Cape in die distrik van Alexandria en 'n 40 km oos van die St. Croix-eilandgroep. Die eilande is deel van die Addo-Olifant Nasionale Park.
Argipel[wysig | wysig bron]
Saam met Bird Island is daar die eilandjies Seal en Stag en die rotspunte West Rock, Black Rock, North Patch, East Reef en Doddington. Bird Island is die grootste van al die eilandjies in Algoabaai. Dit is 1,9 ha groot en sy hoogste punt is maar 9 m bo seevlak. Seal lê 360 m verder noord en het 'n oppervlakte van net meer as 'n ½ha. Stag is slegs 'n tiende hektaar groot en lê 320 m noordwes van Bird Island.
Flora en Fauna[wysig | wysig bron]
Die plantegroei op al die eilandjies is uiters karig. Bird Island is slegs een van die ses broeiplekke in die wêreld van die witmalgas (Morus capensis). Die 200 000 malgasse is die grootste bevolking van hul soort in die wêreld. Daar is meer as 5 000 van die bedreigde Afrika-pikkewyne. Ook tref 'n mens op die eilandjies aan die swartrugmeeu (Larus dominicanus), swarttobie (Haematopus moquini), grysborssterretjie (Sterna vittata) en die Kaapse pelsrob (Arctocephalus pusillus). In die see rondom die eilande is baie haaie.
Kindermolestering[wysig | wysig bron]
In Augustus 2018 het die boek "Die seuns van Bird Island" verskyn waarin beweer word dat vooraanstaande Suid-Afrikaners op hierdie eiland by 'n pedofiliesaak betrokke was.
Strandings[wysig | wysig bron]
In 1755 het die Doddington (skip) en in 1871 die Western Hope op Bird Island vergaan. Nou staan daar die Voëleiland-vuurtoring. Die laaste permanente vuurtoringwagter het die eiland in 1968 verlaat.
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bibliografie[wysig | wysig bron]
- Standard Encyclopaedia of Southern Africa, deel 1. Kaapstad: Nasou, 1970.
- www.sa-venues.com