Wêreldberaad oor volhoubare ontwikkeling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Verenigde Nasies se Stockholm-konferensie in 1972 oor die menslike omgewing het vir die eerste keer van die omgewing 'n internasionale kwessie gemaak. Die volgende groot deurbraak was die eerste Wêreldberaad vir Volhoubare Ontwikkeling wat in 1992 in Rio de Janeiro gehou is (die sogenaamde Aardeberaad). By dié byeenkoms het wêreldleiers en rolspelers uit die meeste wêreldlande ooreengekom op 'n strategie of globale aksieplan vir volhoubare ontwikkeling, bekend as Agenda 21. Agenda 21 het die volgende aspekte uitgelig as dinge waaraan aandag gegee moes word om volhoubare ontwikkeling te laat slaag:

  • Verminder afval;
  • Verlig armoede;
  • Bewaar die atmosfeer, oseane en biodiversiteit;
  • Bevorder volhoubare landboupraktyke.

Daar is ook op 'n aantal konvensies ooreengekom, waaronder die konvensie oor klimaatsverandering en die konvensie oor biodiviersiteit. Vyf jaar ná die Aardberaad is daar by 'n spesiale byeenkoms van die Verenigde Nasies ooreengekom oor verdere optrede om Agenda 21 se planne in werking te stel. In 2002 is 'n opvolgberaad, die Wêreldberaad vir Volhoubare Ontwikkeling, in Suid-Afrika gehou. Om hierdie rede is 2002 ook tot die jaar van volhoubare ontwikkeling in Suid-Afrika verklaar. Die Wêreldberaad vir Volhoubare Ontwikkeling is as só belangrik in Suid-Afrika geag dat die skoolkalender in Gauteng verander is om daarby aan te pas. Daar is op die volgende raamwerk vir bespreking tydens die beraad ooreengekom:

Die doel van die opvolgberaad was ook om te bepaal watter vordering daar in die tien jaar sedert die byeenkoms in Rio de Janeiro gemaak is en om nuwe strategieë vir die toekoms te beplan. Die beraad se slagspreuk was "Mense, Planeet en Voorspoed". Sake op die agenda was die uitwissing van armoede, finansiering van volhoubare ontwikkeling, globale handelsooreenkomste en die omgewing, toegang tot water, toegang tot energie, omgewingsgesondheid, lug en die atmosfeer, kwesbaarheid ten opsigte van natuurrampe, gronddegredasie en nievolhoubare benutting van mariene hulpbronne. Die benadering was dat volhoubare ontwikkeling in almal se belang is en dat dit onlosmaaklik vermind is aan armoedeverligting en ekonomiese groei.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Sosiale Wetenskappe: Bateleur-paneel, Bateleur-boeke, Eerste uitgawe