W.H. Boshoff

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ds W.H. Boshoff

W.H. Boshoff was (*4 Januarie 1865, Philippolis –†12 April 1918, Kroonstad) ’n predikant in die NG Kerk, wat ook bekendheid verwerf het vir sy kinderversies.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Herkoms en vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Willem Hendrik Boshoff is op 4 Januarie 1865 op Philippolis gebore as een van elf kinders, waarvan drie tydens geboorte dood is en slegs agt groot word. Sy ouers is Willem Hendrik Boshoff en Jacoba Isabella Boshoff en hy het ses susters (Jacoba Isabella, Maria Magdalena Susanna, Christina Catharina Stoffelina, Isabella Stoffelina Hendrina, Maria Magdalena en Aletta Elizabeth) en vier broers (Christiaan Willem Hendrik, Christoffel Hendrik, Jacobus Johannes en Christoffel Hendrik).[1]

Verdere studie en loopbaan as Predikant[wysig | wysig bron]

Hy gaan skool en matrikuleer aan die Grey-kollege op Bloemfontein, waarna hy op Stellenbosch in die plaaslike Kweekskool verder in die Teologie studeer. Hy bekwaam homself in 1887 as predikant en word in 1888 in die NG gemeente Steynsburg bevestig, waar hy bly tot in 1906 toe hy ’n beroep na die Winburg aanneem. As voorsitter van die plaaslike Skoolkommissie moet hy hier verskeie vraagstukke aangaande kinderopvoeding oplos. In 1914 skeur sy gemeente wanneer beskuldigings teen hom ingebring word deur politieke teenstanders wat nie genoeë neem met sy standpunt teen die Rebellie van daardie jaar en die nasionalistiese gesindheid van die ondersteuners daarvan nie. Die Ringskommissie bevind hom egter onskuldig aan alle aanklagte. Ten spyte van hierdie voorval is sy prediking baie gewild en bly hy ’n geliefde figuur in die gemeenskap. Sy laaste preek lewer hy tydens die viering van sy dertigste jaar in die amp. Eindelik woon sowat tweeduisend mense sy begrafnis by, wat volgens ’n teenwoordige ’n groter skare is as wat ooit voorheen in die dorp byeen was.[2]

Persoonlike lewe en sterfte[wysig | wysig bron]

Hy en sy vrou neem die twee kinders van sy oorlede dominee broer aan na dié se ontydige dood, aangesien hulle nie kinders van hulle eie het nie.[1] Hy is op Vrydag 12 April 1918 op Kroonstad aan ’n longaandoening oorlede wat hy reeds in Maart van daardie jaar opdoen en word op Winburg begrawe.[3]

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Digkuns[wysig | wysig bron]

Digkuns vir kinders en die jeug[wysig | wysig bron]

Dit is veral as kinderdigter wat hy ’n belangrike bydrae lewer in ’n tyd toe daar nog min versies in Afrikaans vir die jeug beskikbaar was. Gediggies vir ons kleintjies word later herdruk en is in sy tyd baie gewild, veral weens die humor wat baie gediggies kenmerk. Daar is egter soms ’n tendens om die moraliserende lessies te oorbeklemtoon.

Digkuns vir volwassenes[wysig | wysig bron]

Hy skryf ook gedigte vir volwassenes, waaronder ’n geleentheidsgedig met die bevordering van die skool op Stellenbosch tot Universiteitskollege, terwyl hy die gedig van die Nederlandse digter Tollens, Die egskeiding, in Afrikaans verwerk.

Versamelbundels[wysig | wysig bron]

Sy gedig Die moterkar word opgeneem in Gerrit Komrij se bloemlesing Die Afrikaanse poësie in ’n duisend en enkele gedigte en van sy kinderverse word opgeneem in Nuwe Kleinverseboek, Nuwe Kleuterverseboek en My Afrikaanse verseboek.

Publikasies[wysig | wysig bron]

Jaar Publikasies
1913 Afrikaanse verjaardagalbum
1917 Gediggies vir ons kleintjies

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Kannemeyer, J.C. Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 1. Academica, Pretoria en Kaapstad. Tweede druk, 1984.
  • Nienaber, P.J. Hier is ons skrywers! Afrikaanse Pers-Boekhandel. Johannesburg. Eerste uitgawe, 1949.

Verwysings[wysig | wysig bron]