1986 San Marino Grand Prix
| Wedrengegewens | ||||
|---|---|---|---|---|
Wedren 3 van 16 in die 1986 Formule Een-seisoen
| ||||
 | ||||
| Datum | 27 April 1986 | |||
| Amptelike naam | 6º Gran Premio di San Marino | |||
| Plek | Autodromo Dino Ferrari, Imola, Emilia-Romagna, Italië | |||
| Baan | Permanente renfasiliteit 5.040 km (3.131 mi) | |||
| Afstand | 60 rondtes, 302.4 km (187.86 mi) | |||
| Weer | Bewolk, warm | |||
| Voorste wegspringplek | ||||
| Bestuurder |  Ayrton Senna
|
Lotus-Renault | ||
| Tyd | 1:25.050[1] | |||
| Vinnigste rondte | ||||
| Bestuurder | Nelson Piquet
|
Williams-Honda | ||
| Tyd | 1:28.667 op rondte 57[2] | |||
| Podiumplekke | ||||
| Eerste |  Alain Prost
|
McLaren-TAG | ||
| Tweede | Nelson Piquet
|
Williams-Honda | ||
| Derde |  Gerhard Berger
|
Benetton-BMW | ||
Die 1986 San Marino Grand Prix was 'n Formule Een-motorwedren wat op 27 April 1986 op Imola gehou is. Die wedren was die derde rondte van die jaar se Wêreldkampioenskap. Soos met die vorige jaar se byeenkoms, was brandstofverbruik 'n groot probleem, wat die volgorde op die laaste rondtes verander het.
Alain Prost (McLaren-TAG) het die wedren oorheers nadat Ayrton Senna (Lotus-Renault) en Nigel Mansell (Williams-Honda) reeds vroeg uitgeval het, voordat hulle amper sonder brandstof gaan staan het, drie draaie van die geruite vlag af. Hy het die motor paniekerig heen en weer gestuur om die laaste druppels brandstof in die tenk op te vang, en daarin geslaag om dit net lank genoeg aan die gang te hou om oor die wenstreep te kruip en die wedren te wen (sy McLaren- spanmaat Keke Rosberg was 5de geklassifiseer ten spyte daarvan dat hy 2 rondtes voor die einde droog geloop het, 'n probleem wat toegeskryf word aan Rosberg wat te veel druk gebruik het). Nelson Piquet in sy Williams was in die tweede plek slegs 7.645 sekondes agter Prost, terwyl die Oostenryker Gerhard Berger derde geëindig het om sy en die Benetton-span se eerste Formule Een-podiumplek te behaal.
Hierdie wedren beleef die langverwagte debuut van Ford se plaasvervanger vir die ou Cosworth DFV in die vorm van 'n nuwe 900 perdekrag (671 kW) turbo-aangejaagde V6- Cosworthenjin, ontwerp deur Keith Duckworth wat ook die DFV ontwerp het. In sy debuutren in die ook nuwe Lola THL2, bestuur deur 1980 wêreldkampioen Alan Jones, het die nuwe Cosworth-geboude Ford in die 21ste plek gekwalifiseer en 28 rondtes in die ren voltooi voordat Jones weens oorverhitting moes onttrek.
Wedrenuitslag
[wysig | wysig bron]| Plek | Nr. | Renjaer | Vervaardiger | Rondtes | Tyd/rede vir uitval | Rooster | Punte |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Alain Prost
|
McLaren-TAG | 60 | 1:32:28.408 | 4 | 9 |
| 2 | 6 |  Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 60 | + 7.645 | 2 | 6 |
| 3 | 20 | Gerhard Berger
|
Benetton-BMW | 59 | +1 rondte | 9 | 4 |
| 4 | 28 |  Stefan Johansson
|
Ferrari | 59 | +1 rondte | 7 | 3 |
| 5 | 2 |  Keke Rosberg
|
McLaren-TAG | 58 | Geen brandstof | 6 | 2 |
| 6 | 7 |  Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 58 | Geen brandstof | 16 | 1 |
| 7 | 18 |  Thierry Boutsen
|
Arrows-BMW | 58 | + 2 rondtes | 12 | |
| 8 | 3 |  Martin Brundle
|
Tyrrell-Renault | 58 | + 2 rondtes | 13 | |
| 9 | 17 |  Marc Surer
|
Arrows-BMW | 57 | + 3 rondtes | 15 | |
| 10 | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 56 | Turbo | 5 | |
| Ret | 21 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 52 | Geen brandstof | 26 | |
| Ret | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Renault | 46 | Wiel | 8 | |
| Ret | 4 | Philippe Streiff
|
Tyrrell-Renault | 41 | Aandrywing | 22 | |
| Ret | 19 | Teo Fabi
|
Benetton-BMW | 39 | Enjin | 10 | |
| Ret | 14 | Jonathan Palmer
|
Zakspeed | 38 | Remme | 20 | |
| Ret | 22 |  Christian Danner
|
Osella-Alfa Romeo | 31 | Elektries | 25 | |
| Ret | 15 |  Alan Jones
|
Lola-Ford | 28 | Oorverhit | 21 | |
| Ret | 23 | Andrea de Cesaris
|
Minardi-Motori Moderni | 20 | Enjin | 23 | |
| Ret | 8 | Elio de Angelis
|
Brabham-BMW | 19 | Enjin | 19 | |
| Ret | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Renault | 14 | Aandrywing | 14 | |
| Ret | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Renault | 11 | Wiellaer | 1 | |
| Ret | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 8 | Enjin | 3 | |
| Ret | 11 | Johnny Dumfries
|
Lotus-Renault | 8 | Wiellaer | 17 | |
| Ret | 29 |  Huub Rothengatter
|
Zakspeed | 7 | Turbo | 24 | |
| Ret | 16 | Patrick Tambay
|
Lola-Hart | 5 | Enjin | 11 | |
| Ret | 24 | Alessandro Nannini
|
Minardi-Motori Moderni | 0 | Ongeluk | 18 | |
| Bron:[3] | |||||||
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Hamilton, Maurice, red. (1986). AUTOCOURSE 1986-87. Hazleton Publishing. p. 234. ISBN 0-905138-44-9.
- ↑ Hamilton, Maurice, red. (1986). AUTOCOURSE 1986-87. Hazleton Publishing. p. 235. ISBN 0-905138-44-9.
- ↑ "1986 San Marino Grand Prix". formula1.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 November 2014. Besoek op 23 Desember 2015.