Alfonso II van Asturië
| Alfonso II van Asturië | |
|---|---|
| Koning van Asturië | |
| Dinastie | Huis van Asturië |
| Bewind | 791–842 |
| Gebore | ca. 759 |
| Voorganger | Bermudo I van Asturië |
| Opvolger | Nepotian van Asturië |
| Vader | Fruela I van Asturië |
| Moeder | Munia |
Alfonso II (*759 – †20 Maart 842) was 791–801 en 802–842 koning van Asturië.
Hy was die seun van koning Fruela van Asturië, maar toe sy pa in 768 vermoor word, was hy nog 'n klein seuntjie en ander lede van die familie kom op die troon:[1]
- Aurelius (768–774), Fruela se neef en dalk ook sy moordenaar
- Silo (774–783), Fruela se skoonbroer
- Mauregatus (783–788) 'n onwettige seun van Alfonso I wat 'n staatsgreep uitvoer, moonltik met Galisiese hulp.
- Vermudo I (788–791) Aurelius se broer. Hy ly 'n nederlaag teen die Arabiere in 791 en verdwyn in 'n klooster.
Alfonso se moeder Munia stam uit Álava, in die Baskiessprekende gebied en die jong prins vind hier sy toevlug. In hierdie tyd is daar 'n konflik tussen die oostelike Baskies-georiënteerde dele van Asturië en die westelike, Galisiese dele. Sy pa Fruela het 'n opstand in die Galisiese geweste hard onderdruk.[2]
Alfonso was waarskynlik die eerste heerser oor Asturië wat regtig 'n nuwe koninklike titel opgeëis het. Hy is die eerste wat rex genoem word. Die ou koningstitel van die Visigotiese konings het niemand ná die Moorse verowering van 711 kon opeis nie. Hierdie titel het berus op die vereniging van alle Gote, 'n verkiesing deur die Gotiese adel en 'n salwing in Toledo en dit was almal onmoontlik.
Alfonso se voorgangers, soos die stigter van Asturië, Pelagius (Pelayo) word in tekste net princeps (prins) genoem. Hulle het geheers oor 'n klein gebied en oor 'n janhagel van plaaslike Asturiërs gemeng met baie Christelike ballinge uit ander dele van die vroeër Visgotiese Ryk. Die Gote was dalk net 'n klein minderheid sonder mag en die titel 'Goties' word nie meer opgeëis nie.[2]
Koning[wysig | wysig bron]
Alfonso word ná Vermudo se nederlaag koning. Hy steun veral op die Baskiese ooste van sy klein koninkryk wat opnuut in konflik met die magtige Emiraat van Córdoba kom. Hisjam I van Córdoba (788–796) hou vanaf 791 jaarliks 'n plundertog teen die klein Christelike gebied aan die noordkus van die Iberiese Skiereiland. Die meeste word net in Arabiese bronne genoem, maar in 794 verslaan Alfonso die Moslems oortuigend.[1] In hierdie jaar het die Emir besluit om die klein Christelike koninkryk 'n doodslag te gee. Hy het Oviedo beset, die stad aan die brand gesteek en geplunder, maar op die terugtog is hy belaai met buit deur die Asturiërs onder Alfonso verslaan.[3] In 796 sterf Hisjam I skielik en dit veroorsaak 'n tydperk van swakte en verwarring in die Emiraat. Alfonso gebruik dit om in 797 self op rooftog te gaan aan die weskant van die skiereiland. Hy beset selfs Lissabon, diep in Moslemgebied, maar dit val later weer in hulle hande.[1]
Van die plunder word na Karel die Grote gestuur. Die betrekkings met die magtige Frankiese bure is goed. In 797 is daar amptelike diplomatieke kontakte.[2] Die Franke probeer om in die Katalaanse gebied hulle Spaanse Mark te vestig en dit verminder die More se druk op Asturië. Hulle stuur hulle magte na die Franke pleks van na Oviedo.[3] Einhard beweer dat Karel vir Alfonso sy 'eie man' (vasal) probeer maak, maar Alfonso het dalk min hulp van die Franke ontvang. Einhard noem hom koning van Galisië en Asturië.[2] Tussen hulle lê die gebied van die Baske wat gedeeltelik steeds heidens is en probeer om hulle onafhanklikheid van Asturiërs, Franke en More te behou.[4] Die Franke val in 801 die huidige Katalonië aan en neem Barcelona. Alfonso kan nie daaraan deelneem nie omdat hy deur 'n staatsgreep van die troon verdryf word.
Alfonso trek homself in die klooster van Ablania terug tot die usurpator dood is.[2] In 802 keer hy terug as koning, maar daar word min met die More gebaklei.[1] Daar was moeilikhede in al-Andalus. Onder Al-Hakam I word daaraan met groot geweld 'n einde gemaak. Onder sy seun Abd ar-Rahman II (822-852) beleef die Emiraat opnuut 'n bloeityd en die aanvalle op Asturië word hervat.[4] Die More hou in 823 en 838 weer 'n rooftog teen Alfonso.
Hy laat verskeie geboue in Oviedo bou. Die kerk van San Julián de los Prados met sy pragtige fresko's word dikwels as van hierdie tydperk beskou, maar dit is nie seker nie, maar is ander dele van geboue wat wel van sy tyd is.[1]
Alfonso het nooit in die huwelik getree nie en word soms o Casto,[3] die 'Reine' of 'Kuise' genoem. Ná sy dood sou die troon na Nepotian, sy nefie gaan, maar Vermudo se seun Ramiro I begin 'n burgeroorlog en word koning.[1] Onder hom verskyn die eerste Wikingvlote op die kus van Asturië.[4]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Medieval Iberia: An Encyclopedia Routledge Encyclopedias of the Middle Ages E. Michael Gerli Routledge, 2013, ISBN 1-136-77161-1, ISBN 978-1-136-77161-3
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Caliphs and Kings: Spain, 796-1031 A History of Spain Roger Collins John Wiley & Sons, 2012, ISBN 0-631-18184-9, ISBN 978-0-631-18184-2
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Grandeza e decadencia do reino de Galicia Emilio González López Editorial Galaxia, 1978, ISBN 8471543036, ISBN 9788471543035
- ↑ 4,0 4,1 4,2 A History of Medieval Spain Joseph F. O'Callaghan Cornell University Press, 2013, ISBN 0-8014-6871-X, ISBN 978-0-8014-6871-1
| Voorafgegaan deur Bermudo I |
Koning van Asturië 791–842 |
Opgevolg deur Nepotian |
