Andries Myburg
| Ds. Andries Myburg | |
| Naam | Andries Myburg |
|---|---|
| Geboorte | 19 Januarie 1936 Pietersburg, Transvaal |
| Kerkverband | Gereformeerd |
| Gemeente(s) | Matlabas 1961–1964 Swartruggens 1964–1967 Parys 1967–1975 Pretoria-Annlin 1975–2001 |
| Jare aktief | 1961–2000 |
| Kweekskool | Potchefstroom |
Ds. Andries Myburg (gebore Pietersburg, Transvaal, 19 Januarie 1936) was tussen 1961 en sy emeritaatsaanvaarding in 2001 predikant in vier gemeentes van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika, waarvan drie in die destydse Transvaal en een in die Vrystaat.
Ds. Myburg het reeds baie jare voor hy geëmeriteer het, gesondheidsprobleme ervaar, maar soos sy eggenote, Annatjie, jare later sou sê: "Ook (hier) kan ons getuig dat die genade van die Here vir hom genoeg was en kon hy steeds sy bediening getrou nakom." Sy lewensfilosofie is dan ook: "En wat jy ook al doen, doen dit van harte soos vir die Here en nie vir mense nie.” Hy het elke taak wat hy aangepak het, na die beste van sy vermoë gedoen. Hy kon nooit afskeepwerk verdra nie.
Herkoms en jeug[wysig | wysig bron]
Myburg was die oudste seun van Johannes Lodewikus Myburg (4 Julie 1906 – 9 September 2000) en Elizabetha Susanna Jansen van Vuuren (14 November 1917 – 14 April 2016). Albei sy ouers het ’n besonder hoë leeftyd bereik: Sy vader is oorlede in die ouderdom van 94 jaar en sy moeder, wat 11 jaar en vier maande jonger as haar man was, in die ouderdom van 98 jaar. Dertien jaar het verloop tussen Andries se geboorte en die egpaar se tweede kind, Pieter, op 3 Augustus 1949. Andries was reeds mondig toe sy jongste broer, Johannes Lodewikus (Johan) op 17 Julie 1957 gebore is.
Myburg het sy laerskoolopleiding aan laerskole op Duiwelskloof, Tzaneen, Carolina en Pietersburg ontvang en is daarna die Hoërskool Pietersburg. Op skool as hy ’n prefek en het hy in die debatsbestuur gedien, in die afdelings voordrag en debat aan kunswedstryde deelgeneem, kadette gedoen en geswem.
Universiteit[wysig | wysig bron]
Aan die destydse PU vir CHO en die Teologiese Skool Potchefstroom het Myburg die grade B.A. (Hons.), en Th.B. verwerf. Hy het in die Thalia-bestuur gedien en was lid van die toergeselskap wat die P.W. Buys-wisseltrofee in 1956 gewen het. In 1957 was hy ’n addisionele manslid van die Thalia-bestuur, lid van die toergeselskap en voorsitter van die Hellenika-bestuur. In 1958 het hy in die debatsvereniging se bestuur gedien en as spreker opgetree, terwyl hy in 1959 voorsitter van die debatsvereniging was en algemene bestuurder vir kuns en kultuur. Tussendeur het hy ook gestoei.
Myburg het ’n hele aantal jare in die redaksie van die studenteblad Die Wapad gedien. Hy het ’n besonderse skryftalent. Hy en sy aanstaande, Annatjie Davel, het in 1959 saam in Die Wapad se redaksie en administrasie gedien. Terwyl hy voorsitter van die debatsvereniging gedien het, was sy sekretaresse. Hulle het ook saam in die bestuur van die Algemene Bestuur vir Kuns en Kultuur (ABKK) gedien.
Gesinslewe[wysig | wysig bron]
Ds. Paul de Bruyn het Andries Myburg op 28 Januarie 1961 in die Gereformeerde kerk Innesdal (Pretoria) in die huwelik verbind met Anna Johanna Helena Magrietha Davel. Annatjie (haar noemnaam) is op 30 Mei 1938 gebore en was ’n onderwysers van beroep. Haar ouers was Johannes Christiaan Daniël Davel (25 Julie 1892 – 7 April 1975) en Anna Johanna Helena Magrietha van Jaarsveld (16 Januarie 1906 – 28 Januarie 1992).
Uit die huwelik is vier kinders gebore: Johannes Lodewicus (Johan) op 9 November 1961, Johannes Christiaan (Chris) op 10 Mei 1964 en oorlede op 29 Desember 2005, Anna Johanna Helena (Heleen) op 27 Maart 1968, en Elizabeth Susanna (Elize) op 27 November 1973 en oorlede op 3 Maart 2015. Annatjie Myburg vertel van hul kinders se grootwordjare: "Ons was ’n gelukkige gesin en was deur die genade van die Here in al die gemeentes baie gelukkig. Baie aktiwiteite op kerklike terrein is deur ons as gesin saam aangepak. Ons is geseën met vier pragtige kinders vir wie Godsdiens baie belangrik is." Een oor hul lewe as volwassenes: "Ons vier kinders is almal met eggenote(s) getroud vir wie ons baie lief is. Uit die huwelike is vir ons agt kleinkinders en vier agterkleinkinders gebore, en almal is ’n baie belangrike deel van ons lewe. So hou ons nog saam vakansie. Ons twee kinders wat oorlede is, se (huweliksmaat) is weer getroud en ook hulle is steeds deel van ons lewe, en ons kuier gereeld bymekaar."
Gemeentebediening[wysig | wysig bron]
Ds. Myburg is in Januarie 1961 in sy eerste gemeente, Matlabas, bevestig. In Augustus 1964 het Swartruggens aan die beurt gekom, waar die gesin tot November 1967 sou bly. Daar het hulle na die Vrystaat verhuis toe ds. Myburg predikant van Parys word. In September 1975 is hy in die 10 jaar oue gemeente Pretoria-Annlin bevestig. Tot 1984, toe die gemeente se sieletal tot meer as 800 toegeneem het, het ds. Myuburg die gemeente alleen bedien. In daardie jaar het dr. J.L. Venter sy medeleraar geword. Ds. Myburg sou die gemeente eindelik tot Januarie 2001 bedien, langer as 25 jaar en dr. Venter tot 2008, sowat 24 jaar. In 2000, nadat die gemeente se sieletal tot meer as 1 000 toegeneem het, het ds. Attie Venter die beroep na Pretoria-Annlin aangeneem.
Dit was een van die hoogtepunte in ds. Myburg se bediening was toe Preroria-Annlin ’n tweede leraar beroep. So het dr. Jan en mev. Dicky Venter met hul gesin deel van Annlin se gemeente geword. Annatjie Myburg onthou hulle het amper 17 jaar lank baie aangenaam saamgewerk en mekaar goed aangevul.
Ds. Myburg se eggenote het in 2018 van enkele herinneringe aan hul lang dienstyd vertel: "Ons het altyd as ons in ’n nuwe gemeente kom, begin met kennismaking by al die lidmate. Dit het ons baie gou tuis laat voel en dan weet jy ook waar elkeen woon. Ook wanneer nuwe intrekkers aangemeld het, het ons probeer om so gou moontlik by hulle besoek af te lê.
"Ons was baie betrokke by die JV (Jongliedevereniging van die kerk). Veral Annlin het ’n baie groot ledetal gehad. Ons het gereeld as kampouers saam op kampe en staptoere gegaan. Sodoende is die band met die jeug van die kerk baie verstewig."
Van die begin van hul agtjarige bediening in die Vrystaat in 1967 vertel Annatjie Myburg: "Toe ons in Parys kom, het lidmate gekla dat die 'kappiekerk' baie warm is aangesien die dak baie laag afkom. Aan weerskante van die kerk was glasvensters wat nie kon oopmaak nie. Bo was hortjievensters wat oopgemaak het, maar geen lugsirkulasie veroorsaak het nie. Andries en ’n paar handvaardige manne van die gemeente het weerskante van die kerk elke tweede of derde venster versigtig uitgehaal, kleiner gesny en met ’n raam ingesit wat kon oopmaak. Dit het heerlike verkoeling meegebring. So het hy en een van die lidmate die sonstoep van die pastorie met vensters toegemaak. Daar het rame buite gelê. Toe hy navraag doen oor die rame, is gesê daar is besluit om die rame aan te koop, maar niks verder nie. Terwyl Andries en ’n lidmaat met die werk besig was, kom die kassier daar aan en sê daar is nie begroot vir die ruite nie. ’n Ouderling wat kom kyk het na die werk, antwoord toe hy skenk die ruite!
"My skoonvader het vir Parys die planne vir ’n kerksaal met katkisasielokale opgestel en toe die bouwerk deur ’n boukontrakteur, Hennie Pelser - ’n lidmaat van die gemeente - klaar was, het Andries die houtwerk wat nodig was, voltooi. Die saal is ook deur hom onthul."
Oor kategetiese onderrig skryf Annatjie Myburg dat dit vir haar man baie belangrik was. "Daarom kon hy nie toelaat dat soveel katkisasieklasse in Parys en in Annlin se kerkgebou aangebied word nie.
"Annlin se kerkgebou het met die vinnig groeiende lidmaattal baie gou te klein geword om die gemeente Sondae te akkommodeer. Die boukontrakteur wat die kerk gebou het, Koos Vierbergen, en Andries het koppe bymekaar gesit om te besluit hoe die kerk groter gemaak kan word sonder om op die estetiese inbreuk te maak. Koos het die planne opgetrek. Die mure is aan weerskante van die kerk uitgebreek en met dieselfde kleur stene is die kerk pragtig vergroot deur twee vleuels aan te bou. Niemand sal dink dat die kerk eers anders gelyk het nie.
"Annlin was ’n baie groot gemeente met ’n groot kindertal en al die katkisasieklasse was in die kerk! Daar is eers in klaskamers van die laerskool katkisasie gehou totdat die kerkraad besluit het om ’n saal met katkisasielokale te bou. Koos Vierbergen het weer die planne opgestel en Andries het weereens ywerig gehelp.
"In albei die kerksale, Parys en Annlin, was pluimbalbane en die jong mense en kinders het gereeld daar bymekaargekom vir pluimbal en ander speletjies of konserte wat hulle opgevoer het. Andries was self lief vir pluimbal en het saam met lidmate na die katkisasie vir al die kinders van gr. 7 – gr. 12, gaan pluimbal speel.
"Ons het in Anlinn in 1985 begin met ’n gemeentekamp. Die koste vir losies, al die etes wat ’n braaivleis Saterdagaand ingesluit het, tee, koffie, koeldrank, koekies, ens. het elkeen R12 gekos! Die kampe is altyd besonder goed bygewoon en is by die kultuursentrum van Rustenburg aangebied. Die kampe was ook eintlik deel van ons hoogtepunte!"
Uitdagings[wysig | wysig bron]
Annatjie Myburg vertel toe hulle in Pretoria-Annlin kom, was daar baie uitdagings: "Daar was groot verdeeldheid oor die vorige predikant, ds. P.C. Snyman, wat uit die bediening is. Met die kennismaking, wou baie weet of Andries aan ds. X of aan die X-groep se kant is. Dan het hy geantwoord: 'Nee ek is aan die Here se kant.' Met die Woord wat tot die gemeente se hart gespreek het en ernstige gebede, was daar baie gou wonderlike rus en vrede en kon God se Koninkryk groei en steeds uitgebrei word: So het ons die werk en genade van ons hemelse Vader kennelik ervaar. Hier was nuwe uitbreidings en die gemeente het so vinnig gegroei dat die GK Magalieskruin in 1977 van GK Annlin afgestig het."
Die grootste uitdaging vir die egpaar was egter toe ds. Myburg in 2000 ’n massiewe beroerteaanval kry. "Deur die genade van ons hemelse Vader sal dit vanjaar 18 jaar wees wat hy nog vir ons gespaar is," het sy vrou in 2018 vertel. "Hy kon egter nooit weer preek nie en dit het hom baie swaar getref."
Belangstellings[wysig | wysig bron]
Ds. Myburgh het ’n baie wye belangsteling in verskillende dinge gehad. Die natuur en die jeug was vir hom baie belangrik, ook kultuursake. Hy het in die bestuur van die Rapportryers gedien en was in ’n stadium voorsitter. Benewens in die beheerrade van die Hoërskool Overkruin en die Laerskool Wonderboom, het hy ook in die skoolraad gedien.
Op Parys was die Myburg-egpaar deel van die Geloftefees-komitee. Ds. Myburg het op baie verskillende plekke Geloftefeesdienste gehou. Op Parys was hulle ook saam betrokke by die Voortrekkerkommando, ds. Myburg as kommandant; hy het ook ’n Verkennerspan gehad en Annatjie was offisier van ’n span. Hulle het ook verskillende kursusse bygewoon wat die Voortrekkers aangebied het. In Pretoria met die groot gemeente kon hulle net heemraadslede wees, maar het tog die geleentheid gehad om vakansietye staptoere of kampe saam met die Voortrekkers by te woon. Al hul kinders was ook Voortrekkers.
Ds. Myburg is ’n groot Springbok- en Blou Bul-ondersteuner en probeer om nie ’n wedstryd op TV van dié spanne mis te loop nie. Vroeër het hy ook in krieket belanggestel.
Hy was altyd baie lief vir veral houtwerk en het baie staanhorlosies asook baie verskillende meubels in sy vakansies gemaak. Hy het selfs ’n woonwa eiehandig gebou. Wanneer by die kerk of kerksaal werk gedoen moes word, het hy ywerig meegehelp. Hy kon ook raad gee oor wat of hoe gedoen moes word om die koste vir die kerk so laag moontlik te hou.
Pennevrug[wysig | wysig bron]
Ds. Myburg het saam met kollegas in die bediening ’n paar werke gepubliseer: Dominee ek wil weet, 1 & 2 (Vrae en antwoorde oor geloofsvrae) (1980); Die ouderling op huisbesoek (waarvan hy self blykbaar twee geskryf het); Die diaken op huisbesoek; Glo En Jy Sal Lewe, die Brief aan die Romeine onder redaksie van prof. dr. Christie Coezee toe hulklasgroep 25 jaar in die bediening was (1986).
Bron[wysig | wysig bron]
- (af) 'n E-posvraelys wat sy ds. Myburg se vrou, Annatjie, begin 2018 voltooi het.