Arabiese pou
| Arabiese pou | |
|---|---|
| |
Wetenskaplike klassifikasie 
| |
| Domein: | Eukaryota |
| Koninkryk: | Animalia |
| Filum: | Chordata |
| Klas: | Aves |
| Orde: | Otidiformes |
| Familie: | Otididae |
| Genus: | Ardeotis |
| Spesie: | A. arabs
|
| Binomiale naam | |
| Ardeotis arabs | |
| Sinonieme | |
|
Otis arabs Linnaeus, 1758 | |
Die Arabiese pou (Ardeotis arabs) is 'n soort wildepou wat oor die Sahel-streek van Afrika en Suidwes-Arabië voorkom. Dit is deel van die groot genus Ardeotis, en hoewel onbekend, blyk dit 'n redelik tipiese spesie in daardie groep te wees.
Taksonomie[wysig | wysig bron]
In 1743 het die Engelse natuurkenner George Edwards 'n illustrasie en 'n beskrywing van die Arabiese pou in sy A Natural History of Uncommon Birds ingesluit. Edwards se handgekleurde ets was gebaseer op 'n lewende eksemplaar wat deur Hans Sloan by sy huis in Londen aangehou is.[3] Toe die Sweedse natuurkenner Carolus Linnaeus in 1758 sy Systema Naturae vir die tiende uitgawe opgedateer het, het hy die Arabiese pou saam met die ander wildepoue in die genus Otis geplaas. Linnaeus het 'n kort beskrywing ingesluit, die binomiale naam Otis arabs geskep en Edwards se werk aangehaal.[4] Die spesifieke bynaam arabs is Latyn wat "Arabies" beteken.[5] Die Arabiese pou word nou in die genus Ardeotis geplaas wat in 1853 deur die Franse natuurkundige Emmanuel Le Maout bekend gestel is.[6][7]
Beskrywing[wysig | wysig bron]
Soos by alle wildepoue is die Arabiese poumannetjie baie groter as die wyfie. Daar is gevind dat mannetjies 5,7-10,9 kg weeg, terwyl wyfies 4,5-7,7 kg weeg. Die rekordgrootte manlike Arabiese pou het 16,8 kg geweeg. Hierdie voëls staan vanaf 70 cm lank by wyfies tot 92 cm lank by mannetjies.[8] Hulle is redelik soortgelyk in voorkoms aan die gompou, met 'n bruin lyf, grys nek en wit onderkant, maar is merkbaar kleiner, met 'n meer elegante, skraal bouvorm. Hulle verskil ook deur 'n wit geruite dekpatroon aan die einde van die gevoude vlerk te hê, in teenstelling met verskillende swart-en-wit patrone soos gesien in ander groot Afrika-poue. [9]
Verspreiding en habitat[wysig | wysig bron]
Arabiese poue verkies halfwoestyn en droë grasvlaktes, ook Acacia-boslande.[10] Dit word gevind in Algerië, Burkina Faso, Kameroen, Tsjad, Djiboeti, Eritrea, Ethiopië, Guinee-Bissau, Irak, Kenia, Mali, Mauritanië, Marokko, Niger, Nigerië, Saoedi-Arabië, Senegal, Somalië en Soedan.[11] Dit is 'n swerwer in Kenia, Gambië, noordelike Ivoorkus en noordelike Ghana.
Gedrag en ekologie[wysig | wysig bron]
Arabiese poue leef gewoonlik alleen of leef in pare en gesinsgroepies. Klein swerms is waargeneem wat noord migreer na die Sahel-sone, om gedurende die reënseisoen te broei voordat hulle suid terugkeer wanneer die droë seisoen begin. Die bevolking in Marokko is egter as sittende beskou, net soos die bevolking in die Arabiese Skiereiland.[12] Op hierdie bewegings is dit bekend dat die Arabiese pou saam met die veldpou migreer.
Die legselgrootte van Arabiese poue is een tot twee eiers wat in 'n vlak skraap op die grond gelê word. Die wyfies is alleen verantwoordelik vir die inkubasie van die eiers en die grootmaak van die kleintjies. Wanneer die broeisel bedreig word, is waargeneem dat die wyfies afleidingsgedrag toon, bv. om te roep, of weier om te vlug, om potensiële roofdiere van haar kuikens weg te lei.[12]
Arabiese poue sal sprinkane, kewers, reptiele en klein soogdiere vang en vreet. Hulle voed ook op die sade en vrugte van struike, soos Cordia sinensis, Grewia villosa, Salvadora persica en wilde spanspek Citrullus sowel as Acacia gom.[12]
Bewaring[wysig | wysig bron]
Weens hul wye verspreiding word hul nie deur IUBN as kwesbaar beskou nie, hoewel daar glo 'n sterk afname in die bevolking was. In 2012 is die spesie opgelys na byna-bedreigde spesie.[11] Die primêre oorsaak van die afname blyk swaar jagdruk te wees, met agteruitgang en vernietiging van habitat wat ook 'n groot rol speel.[1] Die sittende bevolking wat in Marokko aangeteken is, die subspesie A.a. lynesi, is nie definitief sedert 1962 aangeteken nie, dit sal waarskynlik uitgesterf word.[1]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2018). "Ardeotis arabs". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22691924A129917069. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22691924A129917069.en. Retrieved 14 November 2021.
- ↑ "Appendices | CITES". cites.org. Besoek op 14 Januarie 2022.
- ↑ Edwards, George (1743). A Natural History of Uncommon Birds. Vol. Part 1. London: Printed for the author at the College of Physicians. p. 12, Plate 12.
- ↑ Linnaeus, Carl (1758). Systema Naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (in Latin). Vol. 1 (10th uitg.). Holmiae (Stockholm): Laurentii Salvii. p. 154.
{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link) - ↑ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. p. 53. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- ↑ Le Maout, Emmanuel (1853). Histoire naturelle des oiseaux : suivant a classification de M. Isidore Geoffroy-Saint-Hilaire, avec l'indication de leurs moeurs et de leurs rapports avec les arts, le commerce et l'agriculture (in French). Paris: L. Curmer. p. 340.
{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link) - ↑ Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, reds. (Julie 2021). "Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse". IOC World Bird List Version 11.2. International Ornithologists' Union. Besoek op 28 September 2021.
- ↑ Dunning, John B. Jr. (ed.
- ↑ Stevenson, Terry and Fanshawe, John (2001).
- ↑ Borrow, Nik; Demey, Ron (2001). Birds of Western Africa. A & C Black. ISBN 0-7136-3959-8.
- ↑ 11,0 11,1 "Recently recategorised species". Birdlife International (2012). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2008. Besoek op 15 Junie 2012.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 "Arabian Bustard Ardeotis arabs (Linnaeus 1758)". Sahara Conservation Fund. Besoek op 15 Oktober 2016.[dooie skakel]