Arsène Wenger

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Arsène Wenger
Persoonlike inligting
Gebore22 Oktober 1949 (1949-10-22) (74 jaar oud)
GeboorteplekStraatsburg, Frankryk
Lengte1,91 m[1]
SpeelposisieMiddevelder[2]
Jeugloopbaan
1963–1969FC Duttlenheim
1969–1973Mutzig
Seniorloopbaan*
JareSpanKere(Doele)
1969–1973Mutzig
1973–1975Mulhouse56(4)
1975–1978ASPV Strasbourg
1978–1981RC Strasbourg11(0)
Totaal67(4)
Spanne bestuur
1984–1987Nancy-Lorraine
1987–1994AS Monaco
1995–1996Nagoya Grampus Eight
1996–2018Arsenal
* Kere vir seniorklub uitgedraf en doele is net vir die plaaslike liga..
† Kere uitgedraf (Doele).

Arsène Wenger, OBE, (* 22 Oktober 1949) is 'n Franse sokkerbestuurder en voormalige speler. Hy was van 1996–2018 die bestuurder van Arsenal, wat hom die klub se langsdienende bestuurder maak en wie die meeste sukses behaal het in terme van titels gewen. Sokkerkenners gee Wenger krediet vir sy bydrae tot die omkeer van sokker in Engeland in die laat 1990's, weens sy bekendstelling van veranderinge in die afrigtingsmetodes asook dieet van spelers.

Herkoms[wysig | wysig bron]

Wenger is in Straatsburg gebore en getoë in Duttlenheim. Sy pa, die bestuurder van die plaaslike dorpie se span, het hom aan sokker bekendgestel. Ná 'n beskeie loopbaan as speler, waarin hy vir 'n paar amateurklubs gespeel het, behaal Wenger in 1981 'n diploma in sokkerspanbestuur. Na 'n onsuksesvolle tydperk by Nancy wat uitgeloop het op sy afdanking in 1987, het Wenger by AS Monaco aangesluit, wat hy in 1988 tot die ligatitel gelei het en in 1991 tot oorwinning in die Coupe de France. Wenger se mislukking om die liga-titel weer die daaropvolgende seisoene te wen het egter gelei tot sy vertrek by Monaco in 1994 met wedersydse toestemming. Hy het daarna kortliks Japannese J. League span Nagoya Grampus Eight afgerig, wat onder sy bestuurskap die Keiser se sokkertoernooi en die Japannese Supertoernooi gewen het.

Bestuurder van Arsenal[wysig | wysig bron]

In 1996 is Wenger aangestel as bestuurder van Arsenal in Londen en twee jaar later het die klub die Engelse Premier League en die FA-beker dubbel gewen. Hy het Arsenal tot beide die 2000 UEFA-bekerfinaal en die 2001 FA-bekerfinaal gelei, en in 2002 vir die tweede keer beide die liga en FA-beker in een seisoen gewen. In 2003 wen Arsenal die FA-beker. In 2004 wen Arsenal weer die ligatitel, en word in die proses die eerste klub om onoorwonne oor 'n hele ligaseisoen te bly, sedert Preston North End die onderskeiding 115 jaar vantevore behaal het. Vir hierdie prestasie ontvang Wenger se Arsenal ‘n goue trofee en Wenger se span ontvang die bynaam “The Invincibles”, wat vroeër aan Preston North End gegee is. Die span het voortgegaan om Nottingham Forest se rekord van 42 onoorwonne ligawedstryde te oortref en het nog sewe wedstryde onoorwonne gebly voordat hulle uiteindelik in Oktober 2004 verloor het. In 2006 het Arsenal hul eerste verskyning in 'n Champions League finaal gemaak, maar hulle verloor teen Barcelona in Parys.

Stadionverskuiwing[wysig | wysig bron]

Wenger wuif vir toeskouers tydens sy laaste wedstryd as bestuurder van Arsenal in Mei 2018

Tydens Wenger se ampstermyn het Arsenal verskuif na 'n nuwe opleidingsentrum en in Augustus 2006, na die nuwe Emirates Stadium ná 93 jaar by hul ou Highbury-stadion. Gedurende die tydperk van 2006–2013 het Wenger se Arsenal deur ‘n trofeedroogte gegaan, wat deur baie toegeskryf is aan die gebrek van beskikbare fondse na die stadionverskuiwing. Gevolglik het Wenger minder geld op nuwe spelers spandeer en as gevolg van hoër lone by ander klubs en die voortdurende trofeedroogte het Arsenal gesukkel om hul sterspelers te behou.

Onlangs het die klub egter meeste van die oorblywende skuld betaal en dit blyk dat Wenger weer voldoende fondse tot sy beskikking het. Dit het duidelik geword toe Arsenal in September 2013, die 24-jarige Mesut Ozil vir ‘n fooi wat geskat word op £42,5 miljoen van Real Madrid aangeskaf het en in die proses hul vorige rekordfooi meer as verdubbel het. In Maart 2014 het Wenger die vierde bestuurder geword om 1000 wedstryde in beheer van ‘n enkele Engelse sokkerspan te wees. In 2014 breek Wenger se Arsenal hul trofeedroogte na 9 jaar en wen die FA-beker. Hy beëindig ook spekulasie oor sy toekoms deur ‘n nuwe kontrak met Arsenal te teken, wat op die ouderdom van 64 heel moontlik sy laaste een sou wees.

Bynaam en spelerdisipline[wysig | wysig bron]

Wenger het by Arsenal die bynaam "Le Professeur" van ondersteuners en die Britse media ontvang om sy leergierige houding te weerspieël. Sy benadering tot die spel beklemtoon 'n aanvallende mentaliteit, met die doel dat sokker vermaak en plesier aan die toeskouers moet verskaf. Wenger se Arsenalspanne is dikwels gekritiseer vir hul gebrek aan dissipline; sy spelers het 100 rooikaarte tussen September 1996 en Februarie 2014 ontvang, alhoewel sy spanne al toekennings ontvang het vir regverdige spel.

Toekennings[wysig | wysig bron]

Reeds in sy tydperk by Monaco het Wenger 'n reputasie gehad om jong talent raak te sien, en sy fokus deur sy volle loopbaan het op die ontwikkeling van 'n jeugstelsel gebly; sy klubs het verkies om meestal self jong spelers te ontwikkel in plaas daarvan om net duur, ervare spelers aan te koop. Wenger het al vier keer die Onze D’Or ("Wêreldbestuurder/afrigter van die jaar"-toekenning) ontvang: in 2000, 2002, 2003 en 2004. Verder ontvang hy ook in 2010, saam met baie ander toekennings, IFFHS se "Wêreldbestuurder/afrigter van die dekade"-toekenning.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Arsène Wenger – Player Profile" (in Engels). Eurosport Australia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2019. Besoek op 12 Julie 2012.
  2. "Wenger on title race and Ramsey". Arsenal.com (in Engels). 30 November 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 November 2019. Besoek op 1 Desember 2013.