Aversieterapie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Aversieterapie is 'n sielkundige behandeling waar die pasiënt aan 'n stimulus blootgestel word terwyl hy of sy een of ander vorm van ongemak ervaar. Hierdie kondisionering is daarop gemik om 'n assosiasie tussen die stimulus en die onaangename sensasie te skep ten einde die geteikende (soms kompulsiewe) gedrag te onderdruk.

Aversieterapie kan baie vorms aanneem: 'n middel met 'n slegte smaak kan byvoorbeeld op naels geverf word om naelbytery te ontmoedig, die toediening van 'n braakmiddel kan met die ervaring van alkohol gekombineer word; of gedrag kan deur elektriese skokke (van gemiddelde tot hoër intensiteite) gepaard gegaan word.

By verslawing[wysig | wysig bron]

Die vernaamste gebruik van aversieterapie is vir die behandeling van alkohol- en ander dwelmverslawings. Hierdie vorm van behandeling word sedert 1932 toegepas. Die behandeling word in die Principles of Addiction Medicine bespreek wat in 2003 deur die American Society of Addiction Medicine gepubliseer is.

'n Meer informele toepassing deur lede van die selfhelpgemeenskap vir klein gedragsprobleme behels die gebruik van 'n rekkie; die gebruiker skiet die rekkie teen sy/haar pols terwyl die ongewenste gedrag uitgevoer word in 'n poging om 'n onaangename assosiasie te skep en die gedragspatroon uiteindelik te verbreek.

Alkoholverslawing[wysig | wysig bron]

Daar is hoofsaaklik twee soorte medikasieterapieë wat vir aversie gebruik word, naamlik Antidipsotropiese en Effekveranderende agente. 'n Sterk presedent van die suksesvolle uitwerking van aversieterapie word met Naltrexne en Disulfiram geïdentifiseer. Hierdie ensieme is verantwoordelik vir 'n gedeelte van die metabolisme van alkohol, en wanneer dit geïnhibeer word, ervaar die gebruiker amper onmiddellik ná drankinname erge babelaaseffekte. wat 'n onaangename assosiasie met 'n chemiese afhanklikheid bevorder. Die meeste pasiënte vermy alkohol egter nadat hulle die middel ingeneem het, want hulle is bewus van die negatiewe uitwerking; hulle gebruik dit eerder om die drang na alkohol teë te werk terwyl hulle ander hanteringsvaardighede ontwikkel en hoop dat die begeerte na alkohol mettertyd sal verdwyn omdat dit nie versterk word nie.[1] Vorige studies het getoon dat die meeste gebruikers van Antabuse verligting ervaar: "Pasiënte wat voorheen nie van die een besoek tot die volgende kon nugter bly nie, kon daarin slaag om baie maande sonder alkohol te bly."[2] Meer onlangse studies het aversie met "Minnesota Model"-programme vergelyk en bevind dat pasiënte wat op 17 basislyneienskappe ooreenkom, teen 6 en 12 maande se terapie 'n hoër onthoudingskoers gehad het.[3] Tradisionele aversieterapie, waar óf chemiese aversie[4] óf elektriese aversie[5] toegepas is, is hoofsaaklik deur aversie-uitbeeldings vervang, 'n tegniek wat as koverte sensitisering bekendstaan.[6] Koverte sensitisering of koverte kondisionering behels dat sterk gedagtebeelde opgeroep word om assosiasies met ongewenste gewoontes te skep. Alhoewel die effektiwiteit van koverte kondisionering met dié van meer heersende tegnieke in aversieterapie vergelyk kan word, word hierdie behandelings soms met ander gekombineer om 'n individu se kans op sukses te verhoog.

Sigaretverslawing[wysig | wysig bron]

Daar was 'n noemenswaardige verbetering onder veral sigaretrokers[7] met die toepassing van elektriese aversietegnieke. Verdere longitudinale studies het hierdie effek herhaal en onthoudingperiodes van minstens 15 maande ná die studie is aangeteken. Die toets het 5 dae se elektriese aversieterapie behels.[8]

Daggaverslawing[wysig | wysig bron]

As verslawingsmiddel toon nikotien 'n besondere sensitiwiteit vir elektriese aversieterapie, veral vergeleke met tradisionele beëindigingsmetodes. Daarbenewens het soortgelyke toetse (van slegs 5 dae) onder chroniese daggarokers hoër onthoudingskoerse getoon; tot 85% van proefpersone het 15 maande ná die studie onthoudend gebly.[9]

Kokaïenverslawing[wysig | wysig bron]

Braakwekkende terapie en faradiese aversieterapie word gebruik om 'n aversie vir kokaïenafhanklikheid teweeg te bring .[10]

By kompulsiewe gewoontes[wysig | wysig bron]

Baie mense worstel met onbewuste of kompulsiewe gewoontes soos chroniese naelbyt, hare-uittrek (trigotillomanie), of krap (algemeen geassosieer met vorms van obsessief-kompulsiewe steurings sowel as trigotillomanie). Die effekte van hierdie gewoontes word deur 'n gebrekkige bewustheid vererger, aangesien die individu dikwels nie bewustelik besluit om die spesifieke gedrag te beoefen nie, in teenstelling met dwelm- of alkoholverwante steurings.

Naelbyt[wysig | wysig bron]

'n Relevante studie onder chroniese naelbyters het die uitwerking van elektriese stimulus, bitter middels (wat op die naels aangewend word) en 'n plasebo in die teëwerking van naelbytery ondersoek. Die assosiasie van naelbyt met 'n elektriese stimulus óf 'n bitter middel het soortgelyke vlakke van gewoontevermindering getoon, met meer as 80% van subjekte wat merkwaardige stakingskoerse van tot 3 maande ná die studie getoon het.[11] 'n Soortgelyke studie aan die UCLA-kampus wat die uitwerking van elektriese stimulus-kondisionering op slegs naelbyt ondersoek het, het soortgelyke vinnige en blywende resultate getoon, met amper helfte van die subjekte wat reeds op die eerste dag van behandeling gestaak het, terwyl die meerderheid binne 5 dae met die gewoonte opgehou het.[12]

Trigotillomanie[wysig | wysig bron]

Daar is nog nie genoeg navorsing in gevalle van trigotillomanie gedoen nie, maar voorlopige gevalgebaseerde data toon belowende resultate vir aversieterapie, spesifiek vir elektriese aversie.[13][14][15]

Obsessief-kompulsiewe steuring[wysig | wysig bron]

Ook by gevalle kenmerkend van obsessiewe kompulsiewe rituele, is elektriese stimulus suksesvol gebruik om 'n onaangename assosiasie met die ongewenste gedrag te skep.[16][17][18]

In populêre kultuur[wysig | wysig bron]

  • In A Clockwork Orange  en die rolprentweergawe daarvan ondergaan die hoofkarakter, Alex, 'n vorm van eksperimentele aversieterapie (die "Ludovico-tegniek") in 'n poging om sy gewelddadige gedrag te beëindig.
  • In die episode "There's No Disgrace Like Home" uit The Simpsons, ondergaan die Simpsons-familie elektriese aversieterapie om hulle algemene gedrag te verbeter.
  • In die TV-program Lost is daar in die episode "Not in Portland" 'n sogenaamde "Room 23" waar mense met die Ludovico-tegniek gebreinspoel word.[19]
  • In die fliek South Park: Bigger, Longer and Uncut, word Cartman hieraan blootgestel wanneer 'n elektriese plaatjie in sy brein ingeplant word en hy telkens met 'n elektriese skok gestraf word wanneer hy vloek.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Fralwey, P. Joseph; Howard, Matthew O. (2009). "Aversion Therapies". In Ries, Richard K.; Fiellin, David A.; Miller, Shannon C.; Saitz, Richard (reds.). Principles of Addiction Medicine (4th uitg.). Philadelphia: Lippincott,Williams and Wilkins. pp. 843–844. ISBN 978-0-7817-7477-2.
  2. Sereny, G.; Sharma, V.; Holt, J.; Gordis, E. (Mei 1986). "Mandatory Supervised Antabuse Therapy in an Outpatient Alcoholism Program: A Pilot Study". Alcoholism: Clinical and Experimental Research. 10 (3): 290–292. doi:10.1111/j.1530-0277.1986.tb05092.x. PMID 3526952.
  3. Smith, James W.; Frawley, P. Joseph; Polissar, Lincoln (Oktober 1991). "Six- and Twelve-Month Abstinence Rates in Inpatient Alcoholics Treated with Aversion Therapy Compared with Matched Inpatients from a Treatment Registry". Alcohol Clinical and Experimental Research. 15 (5): 862–870. doi:10.1111/j.1530-0277.1991.tb00614.x. PMID 1755521.
  4. Watson, J.B. & Reyner, R. (1920).
  5. Maguire, R. J.; Vallance, M. (1964). "Aversion therapy by electric shock: a simple technique". British Medical Journal. 1 (5376): 151–153. PMC 1812608. PMID 14072635.
  6. Cautela, J.R. (1967).
  7. Russell, M. A. Hamilton (Januarie 1970). "Effect Of Electric Aversion On Cigarette Smoking". British Medical Journal. 1 (5688): 82–86. JSTOR 20379143. PMC 1699162. PMID 5411450.
  8. Smith, J. Journal of Substance Abuse Treatment, Vol. 5. pp. 33-36, 1988.
  9. Knowles, P.L, & Schmeling, G, & Smith, J.W. A marijuana smoking cessation clinical trial utilizing THC-free marijuana, aversion therapy, and self-management counseling.
  10. Jerome J. Platt (2000). Cocaine Addiction: Theory, Research, and Treatment. Harvard University Press. pp. 241–. ISBN 978-0-674-00178-7.
  11. Vargas, John M., and Vincent J. Adesso.
  12. Bucher, Bradley D. ‘A Pocket-Portable Shock Device With Application To Nailbiting’.
  13. BAR, LOUIS H. J., and BEN R. M. KUYPERS.
  14. Aversion Therapy in the Treatment of Trichotillomania: A Case Study__Crawford, David A. ‘Aversion Therapy In The Treatment Of Trichotillomania: A Case Study’.
  15. Rapp, J T, R G Miltenberger, and E S Long.
  16. ‘The Elimination Of Chronic Cough By Response Suppression Shaping’.
  17. Le Boeuf, Alan.
  18. Kenny, F.T., L. Solyom, and C. Solyom.
  19. "Room 23". Lostpedia (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2018. Besoek op 24 Januarie 2017.