Gaan na inhoud

Berilliumhidroksied

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Berilliumhidroksied
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule Be(OH)2
Molêre massa 43,027 [g/mol][1]
CAS-nommer 13327-32-7[2]  
Voorkoms Wit vastestof[1]
Fasegedrag  
Fase β-Be(OH)2 
Selkonstantes a=454,03(4)pm; b=626,0(3)pm; c=705,99(7)pm[3]  
Ruimtegroep P212121 
Nommer 19  
Strukturbericht C31 
Fase α-Be(OH)2  
Fase γ-Be(OH)2 P>1,5-2,0 GPa 
Selkonstantes a=573,8(2)pm; b=626,0(3)pm; c=720,pm @ 5,3(1) GPa[3]  
Ruimtegroep Fdd2 
Nommer 43  
Fase Klinobehoïet 
Selkonstantes a=1102,0(8)pm; b=474,6(6)pm; c= 864,6(9)pm; β=98,94(8)°[4]  
Ruimtegroep P21 
Nommer 4
Smeltpunt 138 °C[2]
Kookpunt ontbind na BeO ~500K[1]
Digtheid 1,92 [g/cm3][1]
Oplosbaarheid sleg in neutrale water; oplosbaar in sure en basisse[1] 
Ksp 6,92 x 10-22[1] 
ΔfHɵ -902,5[kJ/mol][1] 
ΔfGɵ -815,0[kJ/mol][1] -815,93 α @298K; -817,864 β @298K [5]

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Berilliumhidroksied is 'n basis van berillium met die chemiese formule Be(OH)2

Dit is 'n amfoteriese stof.[1]

Die ortorombiese β-fase word in die natuur as die mineraal behoïet aangetref.[6] Daar is ook 'n monokliniese mineraal met algemene formule Be(OH)2, klinobehoïet.[4]

Kristalstruktuur

[wysig | wysig bron]

β-Berilliumhidroksied kristalliseer in die ortorombiese sinkhidroksied-struktuur wat die kode C31 in die strukturbericht-klassifikasie het. Dit is die stabiele fase. Wanneer hidroksied by 'n oplossing van Be2+ bygevoeg word, ontstaan 'n metastabiele α-fase wat tetragonaal is en dikwels 'n amorfe gel vorm.[1]

Teen hoë drukke van P>1,5-2,0 GPa word uit die β-fase die γ-fase gevorm. Dit is ook ortorombies. Die oorgang is omkeerbaar en die volumeverskil is amper nul. Die oorgang is waarskynlik van die tweede orde.[3]

Eienskappe

[wysig | wysig bron]

Dit is 'n byproduk van die ontginning van die metaal berillium uit beriel en bertrandiet, sy belangrikste ertse.[1]

β-Berilliumhidroksied los in oplossings van natriumhidroksied op en vorm "berillate":[1]

Met sure word die Be(OH)+-katioon gevorm, soos met swaelsuur:[1]

Gebruike

[wysig | wysig bron]

Berilliumhidroksied is die sleutelverbinding wat gebruik word om 'n verskeidenheid berilliumverbindings te verkry.[1]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 R.C. Ropp (2013). Chapter 3 - Group 16 (O, S, Se, Te) Alkaline Earth Compounds; in: Encyclopedia of the Alkaline Earth Compounds. Elsevier. pp. 105–197. doi:10.1016/B978-0-444-59550-8.00003-X. ISBN 9780444595508.
  2. 2,0 2,1 "Beryllium hydroxide". American Elements.
  3. 3,0 3,1 3,2 Hannah Shelton · Madison C. Barkley · Robert T. Downs · Ronald Miletich·Przemyslaw Dera (2016). "Hydrogen bond effects on compressional behavior of isotypic minerals: high‑pressure polymorphism of cristobalite‑like Be(OH)2". Phys Chem Minerals. 43: 571–586. doi:10.1007/s00269-016-0818-5.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  4. 4,0 4,1 "Clinobehoite". mindat 1066.
  5. Ihsan Barin (1995). Thermochemical Data of Pure Substances. Weinheim; New York; Basel; Cambridge; Tokyo: VCH. ISBN 3-527-28745-0.
  6. "Behoite". mindat 603.