Boeing B-50 Superfortress
| B-50 Superfortress | |
|---|---|
 | |
| Tipe | Strategiese bomwerper |
| Vervaardiger | Boeing |
| Nooiensvlug | 25 June 1947 |
| Vrygestel | 1948 |
| Onttrek | Maart 1965 |
| Status | Uit diens gestel |
| Hoofgebruiker | Amerikaanse Lugmag |
| Vervaardig | 1947–1953 |
| Aantal gebou | 370 |
| Eenheidskoste | VS $1,144,296 teen huige dollarwaarde)[1] |
| Ontwikkel van | Boeing B-29 Superfortress |
| Weergawes | Boeing C-97 Stratofreighter |
Die Boeing B-50 Superfortress strategiese bomwerper is 'n na-Tweede Wêreldoorlogse hersiening van die Boeing B-29 Superfortress, toegerus met kragtiger Pratt & Whitney R-4360 radiale enjins, 'n sterker struktuur, 'n langer stertvin, en ander verbeterings. Dit was die laaste suierenjin-bomwerper deur Boeing ontwerp en gebou vir die Amerikaanse Lugmag. Dit is nie so goed bekend as sy direkte voorganger nie, maar die B-50 was vir byna 20 jaar in die Amerikaanse Lugmag se diens.
Na hul primêre diens met die Strategiese Lugkommandement geëindig het, is B-50 vliegtuie omgebou na lugtenkers vir die Taktiese Lugkommandement (KB-50), en as weerverkenningsvliegtuig (WB-50) vir die Lugmag se weerdiens. Beide die tenker- en orkaanjagterweergawes is in Maart 1965 uit diens onttrek weens metaalmoegheid, en roes is ook gevind aan die wrak van KB-50J 48-065, wat op 14 Oktober 1964 neergestort het.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Knaack 1988, p. 174.
|
Hierdie artikel bevat nie ’n bronnelys nie, wat beteken dat die inhoud nie geverifieer kan word nie. Enige bevraagtekende inligting mag dus ook mettertyd verwyder word. Help Wikipedia deur betroubare bronne tot die artikel by te voeg. |
 | Hierdie lugvaartartikel is 'n saadjie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei. |
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
