David Galula

David Galula
Persoonlike besonderhede
Gebore	(1919-01-10)10 Januarie 1919 Sfax, Tunisië
Sterf	11 Mei 1967 (op 48)
Militêre Diens
Lojaliteit	Frankryk
Diens/Tak	Franse leër
Jare in diens	1939–1962
Rang	Luitenant-kolonel
Eenheid	3de Kompanie, 45ste Koloniale Infanteriebattaljon

David Galula (10 Januarie 1919 – 11 Mei 1967) was 'n Franse militêre offisier en navorser wat invloedryk was in die ontwikkeling van die teorie en praktyk van teeninsurgensie-oorlogvoering.

Sy werk het hernieude prominensie verwerf in die vroeë 21ste eeu, veral met die publikasie van die U.S. Army Field Manual 3-24, "Counterinsurgency."

Galula is gebore op 10 Januarie 1919 in Sfax, Tunisië, aan 'n welvarende Joodse koopmansgesin, en Galula het sy vroeë lewe in 'n kosmopolitiese omgewing deurgebring. Sy gesin het later na Casablanca, Marokko, verhuis, waar hy die gesogte Lycée Lyautard bygewoon het. Ten spyte van 'n tydperk van akademiese stryd, het Galula sy ambisie nagestreef om by die weermag aan te sluit, en uiteindelik in 1939 aan die Saint-Cyr militêre akademie gegradueer, toe die Tweede Wêreldoorlog uitgebreek het. Sy vroeë militêre diens het intelligensiewerk in Tangier, Marokko, vir die Vrye Franse magte ingesluit, en later gevegte onder generaal Jean de Lattre de Tassigny in die bevryding van Elba en Toulon.

'n Keerpunt in Galula se loopbaan het gekom met sy opdrag na China in 1945, waar hy Chinees gestudeer het en die voortdurende burgeroorlog waargeneem het. Onder die mentorskap van Jacques Guillermaz, 'n sinoloog, het Galula diep gedelf in Mao Zedong se teorieë van rewolusionêre oorlogvoering en eerstehandse insigte in die strategieë van kommunistiese opstandelinge verkry. Sy ervarings het 'n kort gevangeneming deur Chinese Kommunistiese magte ingesluit, wat sy begrip van hul metodes verder gevorm het, veral hul fokus op indoktrinasie en die kweek van plaaslike steun. Gedurende sy tyd in Beijing het Galula met joernaliste soos Seymour Topping geassosieer, sy perspektiewe verbreed en sy Engelse vaardighede verfyn. Sy tyd in China was van kritieke belang om sy gedagtes oor teeninsurgensie te vorm, aangesien hy die praktiese toepassing van Maoïstiese beginsels aanskou het.

Na aanleiding van sy ervarings in China het Galula sy militêre loopbaan voortgesit en uiteindelik in Algerië gedien tydens die hoogtepunt van die opstand daar. Sy ervarings in Algerië, waar hy grondvlak-teeninsurgensie-operasies aangevoer het, het gelei tot die ontwikkeling van sy praktiese strategieë. Hy het klem gelê op die verskaffing van sekuriteit aan die bevolking, die isolering van insurgente van hul ondersteuningsbasis, en die prioritisering van politieke optrede bo suiwer militêre oplossings. Hierdie idees is vasgevang in sy twee baanbrekerswerke, Pacification in Algeria, 1956-1958, 'n gedetailleerde verslag van sy operasies, en Counterinsurgency Warfare: Theory and Practice, 'n meer teoretiese en algemene verhandeling. Eersgenoemde, aanvanklik geklassifiseerd, het 'n kort verslag van sy grondvlak-aktiwiteite verskaf, terwyl laasgenoemde breër insigte in teen-opstandbeginsels gebied het, met die klem op "eenheid van poging" en die voorrang van politieke aksie.

Galula se werk het egter nie onmiddellike wydverspreide erkenning ontvang nie. Pacification in Algeria het vir baie jare geklassifiseerd gebly, en Counterinsurgency Warfare het beperkte aandag gekry met die publikasie daarvan in 1964. Dit was eers met die herlewing van teeninsurgensie-leerstellings in die vroeë 21ste eeu, veral met die konflikte in Irak en Afghanistan, dat Galula se idees herontdek en wyd omhels is. Sy klem op bevolkingsgesentreerde strategieë, die integrasie van burgerlike en militêre pogings en die belangrikheid van die begrip van die plaaslike konteks het diep by kontemporêre militêre denkers aanklank gevind.

David Galula is in 1967 op die ouderdom van 48 oorlede, maar sy intellektuele nalatenskap bly voortbestaan en het die moderne teeninsurgensie-leerstelling diepgaande beïnvloed en hom 'n sleutelfiguur in die studie van onreëlmatige oorlogvoering gemaak.