Dirk Kamfer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Dirk Kamfer (1 Junie 191723 Augustus 1961, Somerset-Wes[1]) was ’n Afrikaanse joernalis en skrywer.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Herkoms en vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Dirk Johannes Louis Kamfer is op 1 Junie 1917 gebore as een van drie kinders en enigste seun van Jacobus Johannes Kamfer en Martha Wilhelmina Basson. Sy susters is Elizabeth Johanna en Susanna Maria.[1] Hy word as plaasseun op Brandvlei in die Kaapse Noordweste groot, waar hy na die plaasskool gaan vir sy laerskoolopleiding. Hy matrikuleer aan die Paarlse Gimnasium en studeer daarna aan die Universiteit van Stellenbosch, waar hy die B.A.-, M.A.- en in 1941 die M.Ed.-grade behaal, almal met lof. Sy verhandeling vir sy M.Ed.-graad is Opvoeding en die staat: ’n kritiese beskouing.

Verdere studie en loopbaan[wysig | wysig bron]

Die Webb-stipendium vir verdere oorsese studie word aan hom toegeken, maar weens die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog kan hy nie daarvan gebruik maak nie. Hy word dan onderwyser, onder meer op Oudtshoorn, waar hy ook aangewys word as kaptein van die Suidwestelike Distrikte se provinsiale rugbyspan. In 1947 sluit hy hom as omroeper by die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie aan en word later Afrikaanse programorganiseerder in Kaapstad. Hy verwerf bekendheid as sportkommentator en ook met sy uitsendings van die Rapportryerfeeste wat die Monumentfees van 1949 voorafgaan.

In 1952 word hy joernalis by Die Huisgenoot, waar hy kortverhaalredakteur is, artikels skryf en rubrieke versorg. In 1957 tot 1958 verteenwoordig hy hierdie blad in Londen. Hy maak verskeie rugbytoere as sportskrywer mee, soos die toer van die Britse Leeus na Suid-Afrika in 1955 en die Springboktoere na Australië en Nieu-Seeland in 1956 en Brittanje en Frankryk in 1960–61. As joernalis was hy sportskrywer, artikelskrywer en rubriekskrywer, en hy lewer beide ernstige en humoristiese werk.[2]

Sterfte[wysig | wysig bron]

Hy is op 23 Augustus 1961 oorlede nadat hy van die wal van die Steenbrasdam naby Somerset-Wes afspring.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Reeds op laerskool wen hy per geleentheid ’n provinsiale opstelwedstryd met sy Engelse opstel oor All is not gold that glitters. As joernalis en radioman skryf hy veral artikels en essays, wat in publikasies soos Die Huisgenoot, Die Byvoegsel en Die Burger verskyn en ’n keur, saamgestel deur Pieter W. Grobbelaar, in[3] Die elfde uur gebundel word.[4] Die essays in hierdie bundel word in vier afdelings verdeel, naamlik My land, my mense, Maak lig daar (geestige rubrieke wat hy onder die skuilnaam “Vuurhoutjie Brand” geskryf het), Boertwak (oor die eienaardighede van sy mense), en Oor rugby. Die onderwerpe is beskrywings van gebeurtenisse soos die Republiekfees in Pretoria, die natuur en veral verslae van en kommentaar op groot rugbyspelers en groot rugbywedstryde.

’n Verslag oor die Springbokrugbytoer na Australië en Nieu-Seeland in 1956 verskyn onder die titel Die All Blacks trap ons vas. Nie net die wedstryde en die statistiek daaraan verbonde word te boek gestel nie, maar ook die wedervaringe tussen wedstryde, die mense en die natuurskoon wat die reisigers kon geniet.

Die bekende liedjie By Coetzenburg loop ’n waterstroom se woorde kom uit sy pen (op ’n Duitse volkswysie, verwerk deur Dirkie de Villiers) en word opgeneem in die FAK-Sangbundel.

Publikasies[wysig | wysig bron]

Jaar Publikasies
1956 Die All Blacks trap ons vas
1962 Die elfde uur

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Grobbelaar, Pieter W. Die skrywer. in Kamfer, Dirk. Die elfde uur. Tafelberg-Uitgewers. Kaapstad, 1962.
  • Kannemeyer, J.C. Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 2. Academica. Pretoria, Kaapstad en Johannesburg. Eerste uitgawe. Eerste druk, 1983.
  • Kannemeyer, J.C. Die Afrikaanse literatuur 1652–2004. Human & Rousseau. Kaapstad en Pretoria. Eerste uitgawe, 2005.
  • Nienaber, P.J.; Senekal, J.H en Bothma, T.C. Mylpale in die geskiedenis van die Afrikaanse  letterkunde. Afrikaanse Pers-Boekhandel. Tweede hersiene uitgawe, 1963.

Verwysings[wysig | wysig bron]